به گزارش خبرگزاری مهر، علی پیرمرادی با اعلام اینکه طرح ترسيب كربن در منطقه بورآلان ماكو پايلوت اجرا می شود، افزود: مراحل نهايي خود را طي کرده و اميدواريم طي يك ماه آينده با تخصيص اعتبارات لازم كار اجرايي آن نيز شروع می شود.
وی با بیان اینکه اين طرح در مجموعه سازمان جنگل به تصويب رسيده، گفت: از طريق دفتر نمايندگي سازمان ملل UNDP اعتباری مشخص براي اين طرح تعيين شده و با كمك استانداری آذربايجان غربی اين پروژه در منطقه بورآلان ماكو در راستاي جلوگيري از پديده شن زايي اجرا می شود.
مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری آذربایجان غربی ادامه داد: براي اين طرح از محل اعتبارات استاني بالغ بر 3 ميليارد ريال اعتبار در نظر گرفته شده که در صور اتمام كارهاي موافقتنامه اي آن، از محل اعتبارات سازمان ملل نيز تخصيص در يافت می شود.
پیرمرادی با اعلام اینکه با دريافت اعتبارات لازم طرح مبارزه با پديده شن زايي در منطقه بورآلان بطور جامع و كامل اجرا می شود، گفت: قسمت اعظم كار با مشاركت خود اهالي منطقه و روستاييان اجرایی می شود.
طرح ترسيب كربن هم اکنون در چند استان كشور از جمله كرمان و خراسان جنوبي در حال اجرا بوده كه آذربايجان غربي نيزبا اتمام كارهاي نهايی طرح ترسيب كربن، به اين چند استان در مقوله مقابله با بيابانزايي می پیوندد.
ایران هم اکنون در زمره یکی از 10 کشور بیابان زای جهان است که به واسطه شرایط اقلیمی، خشکسالی و از همه مهمتر سوء مدیریت در منابع آب و خاک، بیش از پیش در مواجهه با این بحران بزرگ قرار گرفته است.
امروز 30 درصد خاک ایران را بیابان فراگرفته و تقریبا 80 درصد خاک کشور را مناطق خشک با اکوسیستم های حساس و شکننده تشکیل می دهد به نحوی که خطر بیابانی شدن برخلاف تصور عامه تنها مختص استانهای مرکزی کشور نیست.
دشت بورالان به واسطه زیبایی طبیعی در ایام گذشته به بهشت ایران معروف بوده، دشت پهناوری که 32 روستا و 1410 خانوار روستایی و عشایری را با 100 هزار واحد دامی در خود جای داده و هم اکنون به بیابان و منطقه ای لم‌یزرع تبدیل شده است.
دشت بورالان منطقه ای واقع در نقطه صفرمرزی ایران و ترکیه، دشتی با 68 هزار هکتار وسعت است که علاوه بر ترکیه با جمهوری نخجوان و ارمنستان مرز مشترک دارد، بورالان نزدیک به 160 هزار هکتار وسعت داشته که تنها 68 هزار هکتار آن در خاک ایران بوده که در حال حاضر 68 هزار هکتار از عرصه های منطقه بورالان ماکو در معرض تهدید شنهای روان قرار دارد.
متاسفانه پدیده شنهای روان از سالهای دهه 70 به دلیل عوامل انسانی، چرای بی رویه دام و شرایط خاص جغرافیایی منطقه در اثر وجود سنگهای بازالتی و وجود تندبادهای شدید به همراه بارش بارانهای فصلی در منطقه اتفاق افتاده و اثرات این پدیده هنوز هم در منطقه قابل مشاهده است.