به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «گفتگونویسی» اثر گلوریا کمپتون نویسنده و داستان‌نویس آمریکایی و دبیرسرویس «مجله نویسندگان» نشریه رایترز دایجست و استاد دانشکده بلووکامیونیتی با ترجمه فهیمه محمد سمسار منتشر شد.
این کتاب تلاشی است برای تمرین گفتگونویسی در نویسندگی که به گفته نویسنده با دو هدف صورت پذیرفته است؛ نخست اینکه نویسنده یاد بگیرد که باید فراموش کند که در حال گفتگونویسی است تا با این حس گفتگوهای تالیف شده از سوی وی از دل شخصیت‌ها بیرون بیاید و نه از دل دستورالعمل‌های خاص و دیگر اینکه این کتاب سعی دارد به این نکته تاکید کند که گفتگونویسی می‌تواند جنبه سرگرمی داشته باشد و با کمترین تمرین می‌شود آن را یاد گرفت.
کمپتون در مقدمه خود بر این اثر می‌نویسد: گفتگو، گفتگو است؛ نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر. واقعاً ما چقدر به گفتگوهای روزمره خود فکر می‌کنیم؟ چقدر به خودمان فشار می‌آوریم تا گفتگو کنیم؟ چقدر تحت فشار روانی هستیم تا مطمئن شویم تک‌تک کلمات را صحیح ادا می‌کنیم و منظورمان را دقیق می‌رسانیم یا از لحنی که احساسات واقعی‌مان را آشکار یا پنهان می‌کند استفاده می‌کنیم؟ و یا چه فشار روانی را تحمل می‌کنیم تا مطمئن شویم که آیا از دست و پا و بدنمان به گونه‌ای استفاده کرده‌ایم تا با نوع صحبت‌هایمان جور در بیاید یا آیا به طرف مقابل فرصت صحبت کردن داده‌ایم تا او فکر نکند داریم برایش سخنرانی می‌کنیم؟... وقتی می‌خواهم گفتگوهای شخصیت‌هایمان را بنویسیم از همین روش‌ها استفاده می‌کنیم. به همین دلیل هم گفتگونویسی برایمان خیلی مشکل می‌شود. در واقع گفتگونویسی کار مشکلی نیست. ما آن را مشکل می‌کنیم.
کمپتون کتاب خود را با فصلی در مورد آزاد کردن صدای درون و کشف هدف گفتگو شروع می‌کند و در ادامه موضوعاتی مانند ترکیب روایت، افشای شخصیت‌ها، انگیزه آنها از زبان خود شخصیت‌ها، استفاده از گفتگو برای ارائه مکان و زمان و پس زمینه داستان و استفاده از گفتگو برای تنظیم سرعت داستان را مطرح می‌کند.
تشدید تنش و تعلیق از طریق گفتگو، به کار گرفتن گفتگو برای مشخص کردن حال و هوای داستان، اشتباهات مرسوم در گفتگو، نقطه‌گذاری و ارتباط با مخاطب نیز از دیگر موضوعاتی است که در ادامه این اثر نویسنده به سراغ آنها رفته و در فصولی مشخص در مورد آنها بحث کرده است.
کمپتون در بخشی از این کتاب می‌نویسد: من اخیرا متوجه شده‌ام برخی از ستارگان سینما و تلویزیون وقتی خود را به آب و آتش می‌زنند تا با نمایش تلویزیونی جدیدشان به اصطلاح بترکانند، نمایششان افتضاح از کار در می‌آید. به نظر می‌رسد حتی اگر آدم سوپر استار یا گل سرسبد هم باشد، باز ممکن است در کارش شکست بخورد. من عقیده خاصی در این باره دارم. چون در هر برنامه جدی نمایشی که می‌آید در این باره فکر کرده‌ام. از خودم پرسیده‌ام: چا این برنامه‌ساز خودش نیست؟ او خیلی تلاش کرده اما همه گفتگوهایش تصنعی است. برای همین این جور نمایش‌ها شکست می‌خورد، اصلا شگفت‌زده نمی‌شوم. چون از همان اول کار می‌دانم که محتوم به شکست‌اند.
بنابراین می‌توانید حدس بزنید وقتی ما زیادی تلاش می‌کنیم تا یک گفتگو بنویسیم چه اتفاقی می‌افتد: چون می‌خواهیم پز نمایش بدهیم، کار درست در نمی‌آید. من در برنامه‌های ناموفق تلویزیونی دیده‌ام وقتی نویسنده زیادی تلاش می‌کند، گفتگو اغلب تصنعی و غیرواقعی می‌شود.
کتاب گفتگونویسی را انتشارات سوره مهر در 502 صفحه و قیمت 21900 تومان منتشر کرده است.