رکورددار تازه لیگ دوومیدانی ایران در ماده سه هزار متر مانع که در مرحله چهارم این مسابقات حد نصاب تازه‌ای را بر جای گذاشته بود با گله‌مندی از بی توجهی‌های صورت گرفته به این رکوردشکنی گفت: بعد از یازده سال رکورد لیگ را زدم ولی برای هیچ کس اهمیتی نداشت و توجهی به آن نکردند.

حسین کیهانی در گفتگو با خبرنگار مهر، با ابراز گله‌مندی از بی‌توجهی‌های صورت گرفته نسبت به رکوردشکنی خود در مرحله چهارم لیگ دوومیدانی خاطرنشان کرد: واقعا از این موضوع شاکی هستم. بعد از یازده سال رکورد ماده سه هزار متر مانع را زدم ولی هیچ بازتابی نداشت. رکورد قبلی 8.56.70 بود که در سطح دریا و اهواز به ثبت رسید ولی من زمان 8.55.40 را در تهران که ارتفاع نسبتا بالایی دارد ثبت کردم که ارزش زیادی دارد.

وی افزود: همه دونده‌ها می‌دانند رکورد زدن در تهران به خاطر ارتفاعی که دارد خیلی دشوار است با این حال کسی توجهی به رکورد من نکرد. مسئول کمیته استقامت فدراسیون حتی نمی‌دانست رکورد زده‌ام و وقتی مرا دید گفت خوب دویدی که من گفتم رکورد زدم ولی باورش نمی‌شد و گفت فکر نمی‌کنم رکورد زده باشی! این را گفتم تا بدانید در فدراسیون چه خبر است.

این دونده با اشاره به اینکه در پایان فصل قرار دارد، گفت: با اینکه در پایان فصل هستیم ولی من خوب تمرین کرده بودم ولی نمی‌دانم چرا در مسابقات قهرمانی آسیا و همبستگی کشورهای اسلامی مرا اعزام نکردند. سال گذشته هم در مسابقات غرب آسیا که در امارات برگزار شد مدال نقره 1500 و طلای سه هزار متر را کسب کردم ولی بعد از آن مصدوم شدم و تنها با دو روز تمرین در مسابقات قهرمانی کشور شیراز حضور پیدا کردم و دوم شدم.

کیهانی همچنین یادآور شد: در مسابقات جایزه بزرگ آسیا رکورد خوبی را در سه هزار متر ثبت کردم و اگر سطح مسابقه بالا بود به طور حتم رکورد ایران را می‌زدم. سوال من این است که چرا مرا به مسابقات قهرمانی آسیا و همبستگی کشورهای اسلامی اعزام نکردند. من اگر اندونزی می‌رفتم تا 90 درصد شانس کسب مدال برنز را در ماده سه هزار متر داشتم.

رکورددار لیگ با بیان اینکه از پاداش و تقدیر برای رکورد تازه وی خبری نیست، گفت: رئیس هیات استان که حتی یک زنگ هم نزده خسته نباشید بگوید. متاسفانه در شهرستان خودم امکاناتی برای تمرین ندارم و روی آسفالت تمرین می‌کنم برای همین به کرمانشاه می‌روم تا روی پیست تارتان تمرین کنم. برای این کار باید از روستای خودمان به سنقر بروم و از آنجا هم به کرمانشاه بروم. برای هر تمرین از ساعت 6 صبح حرکت می‌کنم و ساعت 4 عصر به خانه بر می‌گردم.

وی همچنین در خصوص مربی خود گفت: آقای روح‌الله محمدی برایم خیلی زحمت می‌کشد ولی دو سال تمام است نه خودم و نه او حقوقی از فدراسیون دریافت نکرده‌ایم. دیگر مربی‌ام دلسرد شده و می‌خواهد دنبال زندگی‌اش برود. با این وضعیت مشکلات ما دوچندان خواهد شد.