به گزارش خبرنگار مهر، بندر بوشهر، پس از تهران از جمله نخستین شهرهای ایران است که در آن عکاسخانه دایر شده است. نخستین عکاسخانه بوشهر در سال 1312 هجری شمسی تاسیس شد. معماری خاص بافت قدیم بوشهر و همجواری با خلیج فارس، همواره توجه سفرنامه‌نویسان و عکاسان خارجی و ایرانی را به خود جلب کرده است. در کتاب «تاریخ عکاسی بوشهر»، به تاریخ تاسیس عکاسخانه‌ها، عکاسان خارجی و ایرانی، فرهنگنامه عکاسان بوشهری، تاریخ و عملکرد انجمن‌های عکاسی در بوشهر و رخدادهای عکاسی در این دیار کهن پرداخته شده است.
موقعیت تجاری، سیاسی و فرهنگی بندر بوشهر باعث شده تا در اعصار مختلف، این شهر مورد توجه کشورهای مختلف اروپایی و منطقه‌ای قرار بگیرد. ارتباط آزاد تجاری از راه دریا، فرصتی مناسب برای بوشهر به وجود آورده است تا بتواند پذیرای مردمی بشود که همراه با خود علوم و فنون جدید را برای ایرانیان به ارمغان بیاورند. عکاسی از جمله هنرهای معاصر است که مدتی پس از ورود به کشور، در بوشهر نیز رواج پیدا کرد و با تلاش هنرمندان این دیار، توانست جایگاه مناسبی در میان اهالی فرهنگ باز کند.
کتاب پیش رو، 12 فصل دارد که به عناوین آن‌ها به ترتیب عبارت‌اند از: «تاملاتی در باب چرایی ضعف تصویر در ایران»، «پیدایش عکاسی در جهان»، «پیدایش عکاسی در ایران»، «آغاز عکاسی در بوشهر و بوشهر در آثار عکاسان خارجی»، «عکس‌های هوایی از بوشهر»، «عکاسخانه‌های بوشهر»، «بوشهر در آثار عکاسان خارجی»، «عکاسی آزاد سرآغاز عکاسی اجتماعی در بوشهر»، «عکس و عکاسی در سازمان‌ها و ادارات دولتی و غیردولتی بوشهر»، «ژانرهای عکاسی در بوشهر» و «فرهنگ عکاسان بوشهر».
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
ظاهرا اولین کلاس عکاسی در مدارس بوشهر را خورشید فقیه راه‌اندازی کرده است. در واقع خورشید فقه، عکاس و فیلم‌ساز آن دوره نیز کلاس عکسی را در مدرسه‌ای که تدریس می‌کرد، بنا نهاد که شرح آن ـ به تعریف فقیه ـ چنین است:
اوایل سال 55 و پس از آزادی از زندان و اشتغال مجدد در آموزش و پرورش، به نوعی مرا از تدریس دروس تخصصی‌ام که علوم انسانی بود، برای مدتی محروم ساخته و به تدریس درس هنر که در آن زمان منحصر به خط و نقاشی بود، مجبور کردند. از این رو به مدیر آموزشگاه ـ کرم فخرزاده - پیشنهاد دادم چون از خط و نقاشی چیزی نمی‌دانم، اجازه دهد تا با تبدیل یکی از اتاق‌های مدرسه به لابراتواری عکاسی، به آموزش عکاسی و فیلم‌برداری بپردازم و همین‌طور آموزش تئاتر و اجرای نمایش. وی پس از مشاوره با اداره کل آموزش و پرورش، با این کار موافقت کرد و من توانستم با پی‌گیری‌های شخصی، یک آگراندیسمان و مقادیری ابزار و ادوات مربوط به این هنر را از طریق اداره امور تربیتی خریداری کرده و کار آموزش را شروع کنم. ( این کلاس‌ها بعد از ظهرهای شنبه تا چهارشنبه هر هفته برگزار می‌گردید.)
البته بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که آن چه در تسریع این کار کمک کرد، یک موضوع نقاشی بود که من در یکی از کلاس‌ها به بچه‌ها دادم. یک روز در یکی از کلاس‌های مدرسه که درس هنر داشتند، مانده بودم که برای نقاشی کردن، چه سوژه و موضوعی را به آنان پیشنهاد دهم. در همین موقع چشمم به عکس شاه افتاد که روی دیوار و در قسمت بالای تخته سیاه نصب شده بود. در همان هنگام که نگاهم به تمثال «ملوکانه»! بود، یکی از بچه‌ها پرسید: آقا بالاخره چه باید بکشم؟! و من در همان حالت گفتم: عکس سرخر! فکر هم نمی‌کردم که بچه‌ها به منظور درونی و ذهنی من پی برده باشند. ولی آن‌ها نه تنها فهمیده بودند بلکه تا هنوز به عنوان یکی از خاطراتشان با من از آن یاد می‌کنند....
این کتاب با 593 صفحه، شمارگان هزار و 500 نسخه و قیمت 55 هزار تومان منتشر شده است. به این معنی که تقریبا هر صفحه کتاب 1000 ریال قیمت دارد.