شب «جوزپه تومازی دی لامپه دوزا» با حضور جمعی از علاقه‌مندان آثار این نویسنده ایتالیایی در تهران برگزار شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، صد و سی و پنجمین شب از شب‌های مجله بخارا به «جوزپه تومازی دی لامپه دوزا» نویسنده ایتالیایی اختصاص داشت که غروب دوشنبه 22 مهر ماه 1392 با همکاری مؤسسه فرهنگی هنری ملت، سفارت ایتالیا در تهران و مدرسه ایتالیایی‎ها (پیترودلاواله) برگزار شد.

کارلو چرتی در ابتدای این برنامه با بیان اینکه «ما در این هفته دربارۀ فرهنگ ایتالیا و ادبیات ایتالیا برنامه‎هایی داشتیم از جمله جلسه خاصی درباره ترجمه‎های حافظ به زبان ایتالیایی که بسیار مورد توجه قرار گرفت» در ادامه درباره «جوزپه تومازی دی لامپه دوزا» گفت: این نویسنده از اهمیت خاصی در زمینه دوران گذرا به ادبیات مدرن ایتالیا برخوردار است.

کلارا کورونا هم به توصیف ساختاری داستان کوتاه «پری دریایی» که در سال 1961 و پس از مرگ لامپه دوزا منتشر شده و یکی از جذاب‎ترین داستان‎های کوتاه ادبیات ایتالیایی به شمار می‎آید، پرداخت.

در ادامه ماریا رتزونیکو با اشاره به شخصیت جوزپه تومازی دی لامپه دوزا گفت: نویسنده کتاب یوزپلنگ، در هنگام چاپ اثرش در سال 1958، در دنیای ادبی چهره ای ناشناخته بود. یک نجیب زاده سیسیلی به نام  جوزپه تومازی دی لامپه دوزا متولد سال 1896 میلادی در شهر پالرمو. استعداد هنری دیر رسش (با توجه به اینکه شاهکارش را در دو، سه سال آخر زندگی به رشته تحریر درآورد)، چاپ رمانش پس از مرگ، موفقیت بی‌نظیر و بحث و جدلهایی که به همراه داشت، همه و همه او را به یک «مورد» خاص تبدیل می‌کنند.

در ادامه نادیا معاونی بررسی رمان « یوزپلنگ» را موضوع سخنرانی خود قرار داد و گفت: لامپه دوزا 25 سال اندیشه‌ این رمان را در سر می‌پروراند، لیکن فرصت نیافت در زمان حیاتش از موفقیت و شهرت اثر خویش بهره جوید، «یوزپلنگ» یک سال پس از مرگ نویسنده در نوامبر 1958 به همت جورجو باسانی نویسنده‌ نام‌آور ایتالیا توسط انتشارات فلترینلی به چاپ رسید.

وی یوزپلنگ را که «اتوبیوگرافی ایده‌آلیستی نویسنده آن قلمداد کرد و افزود: این کتاب داستان افول یک خاندان فئودال سرشناس سیسیلی به هنگام گذار تاریخی و لشگرکشی گاریبالدی به سال 1860 و سال‌های پس از آن است.

آنتونیا شرکاء آخرین سخنران این نشست بود که از زوال اشرافیت در تلاقی با رویش بورژوازی در ایتالیا سخن گفت و سخنانی را هم درباره یوزپلنگ (لوکینو ویسکونتی – 1963) ایراد کرد.