به گزارش خبرنگار مهر، شانزدهمین نشست عصر تجربه با حضور احمد شاکری عصر روز یکشنبه 28 مهر در سرای داستان بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد. شاکری در یک ساعت اولیه برنامه با ارائه پاورپوینتی به بیان نکاتی درباره تجربه در عرصه داستان پرداخت.
در یک ساعت باقیمانده این جلسه هم شاکری تنها به اظهار نظر درباره آثار برخی نویسندگان قبل و بعد از انقلاب و پاسخ به چند سوال درباره وضعیت ادبیات ایران در حدود 3 دهه اخیر پرداخت. وی بدون بیان تجارب خود از نوشتن چند رمان و محموعه داستانی که تاکنون از وی منتشر شده است، مدعی شد: ادبیات ما دچار نویسنده محوری و بلکه نویسنده‌زدگی شده است.
شاکری همچنین از این شیوه که به گفته او هر بار در جلسات نقد و رونمایی کتاب از نویسندگان و نه منتقدان و پژوهشگران دعوت می‌شود تا درباره کتاب مورد اشاره سخن بگویند، انتقاد کرد و گفت: یک نویسنده، لزوماً نظریه‌پرداز و یا منتقد و یا پژوهشگر خوبی نیست.
نویسنده انجمن مخفی در پاسخ یکی از مخاطبان هم که پرسید «به نظر شما چرا قبل از انقلاب، ما آن همه نویسنده قدر داشتیم که هر مجلسی می‌رفتند، آننجا مملو از جمعیت می‌شد ولی الان اینگونه نیست؟» گفت: اولاً هر نویسنده‌ای که عده‌ای دورش جمع شوند، لزوماً نویسنده خوبی نیست. بعضی نویسنده‌ها هستند که چندان هم آنها را نمی‌شناسند اما آثار خوبی خلق کرده‌اند و می‌کنند.
وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه باید ملاکمان را برای قدر بودن یک نویسنده معین کنیم؛ ملاک از تجربه داستان‌نویسی و تجربه نظریه‌پردازی می‌آید. ما می‌گوئیم داستان خوب، داستانی است که به تعبیر ارسطو تقلید از یک اثر کامل باشد.
شاکری همچنین درباره دستاوردهای ادبیات داستانی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس هم یادآور شد: تجربه این 30 سال نسبت به ادبیات جهان خیلی ضعیف است. اما دولت آبادی و هدایت بر اساس چه الگویی نوشتند؟ آنها دیدگاه‌های تقلیدی رایج در غرب را در ایران پیاده کردند.
این نویسنده سپس گفت: ما با اینها به ادبیات بومی خودمان نمی‌رسیم. ادبیات بومی ادبیاتی است که خاستگاهش اسلام است و ما در این 30 سال کار چندان ویژه‌ای انجام نداده‌ایم.
وی در واکنش به یکی از مخاطبان که به احمد شاملو شاعر فقید، ناسزا گفت، یادآور شد: این شیوه صحیح نیست. ما از نویسندگان قبل از انقلاب هم می‌توانیم چیزهایی یاد بگیریم و از آنها استفاده کنیم. این یک واقعیت است که نثر آقای دولت‌آبادی یک نثر جاافتاده است و یا پرداخت صادق چوبک در کتاب «تنگسیر» بسیار خوب است. کارهای خود صادق هدایت در به کارگیری اصطلاحات عامیانه، درس‌آموز است.
احمد شاكری در سال 1353 در تهران به دنیا آمده و معروف‌ترین کتابش «انجمن مخفی» است. او سال‌ها بعضو هیئت مدیره انجمن قلم ایران بوده و الان هم عضو این انجمن است. این داستان‌نویس همچنین عضو هیئت داوران جشنواره‌هایی مانند شهید غنی‌پور، قلم زرین، بسیج دانشجویی، جایزه ادبی اصفهان و قصه های قرآنی هم بوده است. تدریس چندین دوره عناصر داستان و داستان نویسی، عضویت در شورای عالی ادبیات داستانی بسیج و نیز شورای سردبیری ماهنامه ادبیات داستانی و سردبیری فصلنامه «اصحاب قلم» از جمله سوابق ادبی احمد شاکری است.
از آثار وی هم می‌توان به مجموعه داستان‌های «سرزمین پدری»، «نفس» و «باران نیمروز»، رمان‌های «عریان در برابر باد» و «انجمن مخفی» و کتاب بازتاب (مجموعه نقد پنج رمان آتش بدون دود، من او، كشتی پهلو گرفته، در جستجوی من و شیدا) اشاره کرد.