به گزارش خبرگزاری مهر، مبحث اخلاق در رسانه هاي گروهي، موضوع شایعی است كه تحقيقات علمي و مباحث عملي زيادي در مورد آن صورت گرفته است.بيشتر كار انجام شده در اين زمينه متوجه متولیان و محصولات رسانه هاي گروهي است.
اكثر كتاب هاي نوشته شده در مورد مبحث اخلاق در رسانه هاي گروهي، از آثار قدیمی تر گرفته تا مطالعات اخيربه بررسي نحوه مسائل اخلاقي كه متولیان رسانه هاي گروهي در انجام و ظايف حرفه اي خود با آن مواجه هستند مي پردازند.
تحقيقات در مورد مسائل اخلاقي در رسانه هاي گروهي بیشتر به بررسي مسائل اخلاقي برنامه ها و برنامه سازان مي پردازد و بسياري از ارگان هاي ژورناليستي يك مجموعه اصول اخلاقي مشخص را براي نظارت بر رفتار حرفه اي خود معين كرده اند.
از دلايل اصلي تمركز بر روي كار رسانه ها در مبحث اخلاق در رسانه هاي گروهي تلاش براي نيل به آزادي حرفه اي، كيفيت در عملكرد و مسئوليت پذيري در اين رسانه هاست. كارهاي انجام شده در زمينه اخلاق حرفه اي ممكن است ارزشمند باشد، ليكن اين تلاش ها، مباحث آزادي، كيفيت و مسئوليت را تنها مربوط به متولیان مي دانند و اين واقعا جاي تعجب دارد، زيرا هر حرفه اي مستلزم نوعي رابطه ميان متخصصين فن و مخاطبان آنها است.
در بيشتر قوانين حرفه اي مفادي وجود دارد كه به اين رابطه خاص مربوط مي شوند. از متخصصين هر حرفه اي انتظار مي رود كه به استقلال مخاطب "مشتري" احترام بگذارند، از سو استفاده از موقعيت متزلزل مشتري خودداري كنند، صادقانه و به صورت كامل به مشتري اطلاعات بدهند. محرمانه بودن اين ارتباط را حفظ نمايند و با مهارت و دقت عمل نمايند. در ضوابط مربوط به نحوه رفتار حرفه اي، مشتري همواره مورد نظر است، زيرا وظايف متخصصين فن بر پايه حقوق مشتريان بنا نهاده شده است.
مثلا در بيشتر قوانين روزنامه نگاري، يكي از وجوه مشترك بسياري از قوانين حرفه اي اين است كه بنا به حق مشتريان نسبت به دانستن و دريافت نظرات، اطلاعات و افكار، آنها را بايد به طور صحيح از موضوعات مورد توجه عموم آگاه نمود. اصول تصريح مي كند كه رسانه هاي گروهي حق دارند اطلاعات را به مخاطبان خود منتقل كنند، علاوه بر اين آنها مكلفند اطلاعات و اخباري را كه مورد توجه عموم است به آنان انتقال دهند. و مردم نيز حق دارند چنين اطلاعات و اخباري را دريافت نمايند.
رسانه ها هم عرضه كننده اطلاعات هستند و هم اين كه نظارت عمومي بر عهده آنهاست. حقوق بينندگان و شنوندگان در درجه اول اهميت قرار دارد. به نظر مي رسد دقيق تر آن باشد كه به رابطه رسانه و مخاطب به صورت يك فرآيند تعاملي نگريسته شود كه متكي بر تعهد متقابل است. اين مطلب به اين معني است كه مخاطب به طور فعال به عملكرد رسانه كمك مي كند.
امروزه نوع اخباري كه در سطح دنيا منتشر مي شود، آگاهي ما را از اوضاع جهان با خلاهاي بزرگ مواجه مي سازد. برخی گردانندگان رسانه ها را در اين مورد مقصر مي دانند كه نگران آمار مخاطبان و درآمد خود بوده و سرگرمي را بر آگاهي ترجيح مي دهند. همچنين گزارشگران را مقصر مي دانند كه واقعيات را تحريف كرده و قرباني بنگاههاي نظرسنجي و سازمان هاي روابط عمومي مي شوند.
با این حال اگر ويژگي تعاملي رابطه ميان عرضه كننده و مخاطب را بپذيريم، به اين نتيجه مي رسيم كه اخلاق در رسانه ها را نمي توان تنها به كارهاي درست و نادرست متولیان رسانه ها محدود نمود، بلكه مخاطبين رسانه ها نيز در اين مورد مسئول هستند. دليل اين امر اين است كه علاوه بر مدیران، مخاطبان برنامه ها نيز با انتخاب هاي اخلاقي مواجه اند. چنين انتخاب هايي هنگامي رخ مي دهد كه مخاطبان با موقعيت هايي روبرو مي شوند كه گزينه هاي ديگري با ارزش هاي متفاوت در دسترس آنها باشد. در حقيقت انتخاب هاي اخلاقي نشان مي دهد كه مخاطب گزينه اي را كه ارزشمندتر است بر ديگر گزينه هاي ممكن ترجيح داده است.