به گزارش خبرنگار مهر، شهریورماه امسال خانه تاریخی پیرنیا ( خانه هرمز پیرنیا) به آدرس لاله زار، نرسیده به خیابان منوچهری، نبش کوچه پیرنیا و پلاکهای 490، 492، 496، 498 و 500 به شرکت کنندگان در مزایده فروش ساختمان توسط ستاد اجرایی فرمان امام (ره) معرفی شد.
پیگیری خبرنگاران پیرامون این موضوع باعث شد تا قائم مقام سازمان میراث فرهنگی جلسه ای با مسئولان این ستاد برگزار کند و آنها را از فروش خانه ها و ساختمان های تاریخی منصرف کند این جلسات برگزار شد اما هشتم آبان ماه در روزنامه های سراسر کشور آگهی مزایده دوباره آن منتشر شد.
اما در کنار این خانه، ساختمان تاریخی سینما جمهوری در حد فاصل خیابان فلسطین و ابوریحان نیز با مساحت 1293/26 متر با قیمت پایه دو میلیارد و 550 میلیون تومان با عنوان ساختمان فرهنگی مذهبی به مزایده گذاشته شد.
سینما جمهوری که به نام "نیاگارا" مشهور بود، در سال 1337 با 960 صندلی ساخته شد و در دهه ۴۰ اولین سینمای ایران بود که به سیستم صندلیهای متحرک مجهز شد. در آن زمان علی حاتمی و محمد علی فردین مالکان این سینما بودند و در حال حاضر به جز خانواده حاتمی یک شریک غیرسینمایی هم برای این بنا وجود دارد.
علیرضا عسگری سرپرست هیات کاوش و باستان شناسی در شهر پارسه به خبرنگار مهر گفت: مطالعات شهر پارسه از مدتی پیش آغاز شده است و در کاوش های فصل پنجم آن، در حریم درجه یک و سمت شمال غربی شهر پارسه، یک بنای بزرگ که به احتمال زیاد در دوره کوروش هخامنشی ساخته شده کشف شد. این بنا آجرهای لعاب دار رنگی دارد که با موتیف نقش حیوانات اسطوره ای همراه است.
عسگری بیان کرد: این بنا در شهر پارسه یعنی شهری که توسط داریوش هخامنشی بنیان گذاشته، واقع شده است اما به نظر می رسد زمان ساخت بنا متعلق به دوره کوروش هخامنشی بوده باشد چون نقش مایه های به کار رفته در آجرهای لعاب دار بنا، شبیه به نقش مایه هایی است که در بابل و بین النهرین نیز وجود دارند.
عسگری ادامه داد: کوروش در سال 539 قبل از میلاد، بابل را فتح کرد و احتمالاً تعدادی از هنرمندانی که در بابل مستقر بودند به منطقه فارس کوچانده شده و این بنا را در این مکان ساخته اند.
عسگری درباره ابعاد این بنا توضیح داد: این بنا در ابعاد 33 در 33 متر با دیوارهایی به پهنای 10 متر و هزاران آجر که تمام نمای بیرونی آن دارای آجر لعاب دار است ساخته شده است و در داخل آن نیز اتاقی به ابعاد 10 در 10 متر وجود دارد.
گیل استاین گفت: نمی توانم آمار دقیقی از تعداد الواح هخامنشی که در موسسه شیکاگو قرار دارد بدهم چون مسئولیت این الواح بر عهده فرد دیگری در این موسسه است. همچنین بیشتر این الواح شکسته و در قطعات کوچک هستند اما بهترین تخمینی که می توانم بزنم این است که بین 6 تا 7 هزار لوح با تکه های بزرگ وجود دارد. این الواح از زمانی که وارد شیکاگو شده اند تاکنون در حال مطالعه هستند و به عنوان یک امانت در دهه 1930 به آمریکا فرستاده شدند.
وی بیان کرد: ما باستان شناس هستیم و الواح هخامنشی نیز موارد مطالعاتی ما هستند منتها در رسانه های ایران معمولا صحبت هایی می شود که متاسفانه دقیق نیستند. گویا از صراحت و درستی این قضیه خبر ندارند. موسسه تعداد زیادی از الواح را بعد از مطالعه به ایران برگشت داده است و بقیه الواح نیز امانتی هستند تا ما روی آنها مطالعه انجام دهیم و به ایران بازگردانیم. بیش از 30 هزار الواح به ایران تاکنون برگشت داده شده است و من در سال 2003 حدود 300 لوح کامل را که مورد مطالعه قرار گرفته بود به ایران برگشت دادم به قول و موافقتی که بین ایران و دانشگاه شیکاگو انجام شده است متعهد هستیم.
رئیس انجمن علمی باستان شناسان ایران گفت: رئیس سازمان میراث فرهنگی برای انجمن شاعران وقت برگزاری جلسه دارد اما برای باستان شناسان نه!
کریستال پالاس یا قصر بلورین نام یکی از بناهای شهر لندن است که در سال 1851 میلادی ساخته شد. پس از آن نیز پاساژی در اوائل دوره پهلوی دوم در خیابان لاله زار تهران ساخته شد که سقف آن مانند سقف کریستال پالاس، شیشه ای بود.
در این باره، سید احمد محیط طباطبایی، تهران شناس با اعلام این خبر به خبرنگار مهر گفت: دور تا دور این پاساژ در دو طبقه مغازه های ایوانی شکل بود که حتی نام و عکس آن در کتابهای راهنمایان گردشگری به عنوان زیباترین سقف پاساژ در خیابان لاله زار نیز آمده است.
محیط طباطبایی گفت: این سقف هلالی شکل، اولین الگو از معماری مدرن و اروپایی بود که در تهران ساخته می شد به همین علت مهمترین پاساژ در خیابان لاله زار با سقفی زیبا شد. اما مدتی پیش سقف این پاساژ که نام دیگر آن پاساژ رزاق منش است، را از بین برده اند تا به جای آن، یک مجتمع تجاری بلند مرتبه بسازند.