به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فیگارو، به رسم معمول دیروز (چهارم نوامبر) ابتدا گروه داوری جایزه گنکور در کافه دوران پاریس گرد آمدند و اسم برنده سال 2013 خود را اعلام کردند و اندکی بعد گروه داوری جایزه رنودو، برنده خود را معرفی کرد.
در حالی که داوران گنکور پییر لومیتره را برای نوشتن رمان «خداحافظ طبقه بالایی‌ها» به عنوان برنده جایزه سالانه گنکور معرفی کرد، یان مویی برای رمان «تولد» عنوان برنده رنودو را به خود اختصاص داد.
«خداحافظ بالایی‌ها» رمانی درباره جنگ جهانی اول است که با رای 6 داور از گروه 10 نفره داوری به عنوان برنده امسال انتخاب شد.
لومیتره 62 ساله موفق شد تا ژان ـ فیلیپ برای «قدیسان برهنه»، کارین تویی برای «ابتکار زندگی‌های ما» و فردریک ورگر برای «آردن» را در این رقابت پشت سر بگذارد. این در حالی است که «آردن» نیز رای چهار داور را به خود اختصاص داده بود.
فهرست اولیه این رقابت، شامل نام 15 اثر و ریاست گروه داوری بر عهده ادموند شارل‌رو بود. رژی دبره، فیلیپ کلودل، طاهر بن جلون و پاتریک رمبو از اعضای گروه داوری امسال این رقابت بودند.
گنکور هر چند ارزش مادی ندارد، اما نویسنده برنده این جایزه هر سال حداقل 300 تا 400 هزار نسخه فروش می‌کند.
لومیتره نویسنده آثار جنایی است و کتابخوانان انگلیسی زبان با ترجمه رمان «آلکس» با آثار او آشنا شده اند. رمان جدید او نیز اکنون در حال ترجمه به زبان انگلیسی است.
«تولد» نوشته یان مویی که به عنوان برنده جایزه رنودو انتخاب شده رمانی حجیم است که در بیش از 1100 صفحه نوشته شده است. این رمان موفق شد تا در آغاز فصل رقابت‌های ادبی فرانسه در فهرست جوایز گنکور، رنودو ، مدیسی و دسامبر جای بگیرد.
این کتاب با پشت سر گذاشتن رمان «خداحافظ طبقه بالایی‌های» نوشته پییر لومیتره، «سولاک» نوشته فیلیپه جینادا، «آخرین ارباب مارساد» نوشته شریف مجدلینی، «مسیر رستگاری» نوشته اتینه دو مونتتی و «سفر درویشی که در گنجه گیر کرده بود» نوشته رومن پورتولا این جایزه را از آن خود کرد.
جایزه بخش غیرداستانی رنودو نیز به گابریل ماتسنف برای کتاب «سرافین در انتهای راه» اهدا شد. در این کتاب نویسنده به ضرورت بازنگری در مسایل غیراخلاقی باب شده، پرداخته است.
گنکور قدیمی ترین جایزه ادبی فرانسه است و از سال 1903 اهدا می‌شود. جایزه رنودو از سال 1926 و در اعتراض به انتخاب گنکور شروع به کار کرد و هر سال پس از معرفی نام برنده گنکور، برنده خود را ـ که نمی‌تواند همان برنده گنکور باشد ـ معرفی می‌کند.