علیرضا عالم‌نژاد، پژوهشگر تهران و راهنمای گردشگری در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به این‌که گردش ادبی با خواندن مجموعه داستان «مشق‌های خط نخورده» ابراهیم حقیقی در ذهن او شکل گرفته گفت: با خواندن «مشق‌های خط نخورده» و «دل کور» اسماعیل فصیح، با ادبیات انس گرفتم و با خواندن این کتاب‌ها که بسیار زیبا فضاها را توصیف کرده بودند در کوچه پس‌کوچه‌های تهران قدم زدم.
به گفته او، گردش ادبی به معنی رفتن به سایت‌هایی است که جذابیت خود را از ادبیات می‌گیرند. برای نمونه یکی از تورهایی که در محله سنگلج تهران اجرا می‌شود، گشت و گذار در محله «درخون‌گاه» و همراه شدن با صادق آریان، شخصیت اصلی داستان «دل کور» اسماعیل فصیح است. آنجا که می‌آموزی برای ورود به این محله به رسم مردمش باید «بسم‌الله» بگویی.
عالم‌نژاد به «منِ او» اثر رضا امیرخانی اشاره و بیان کرد: براساس این رمان می‌توان با حال و هوای محله خانی‌آباد و کوچه مسجد قندی آشنا شد. در محله دولت، خیابان سعدی، پایین‌تر از کوچه امین‌زاده، خانه‌ای هست که یک زمان جلال آل احمد در بالاخانه‌اش زندگی می‌کرده و نامه‌هایش به سیمین دانشور را، آن زمان که سیمین آمریکا بوده، در آنجا نوشته است. جالب این‌که، عبدالله انوار، نسخه‌شناس معروف، صاحب‌خانه بوده است.
او با اشاره به تفاوت‌های گردشگری ادبی گفت: گردشگری ادبی، یک موضوع متفاوت است. گردشگر باید بداند برای چه سفر می‌کند و چه می‌خواهد. راهنماها هم باید ادبیات و جاذبه‌‌‌های ان را بشناسند، اما ماجرا اینجاست که مکان‌هایی که در داستان‌های ما به آن اشاره شده یا شاعران و نویسندگان ما در آن زندگی می‌کرده‌اند امروز یا مابه‌ازای خارجی ندارد یا شرایط مناسبی برای بازدید از آن فراهم نیست.
به گفته عالم‌نژاد، ما در ایران، امکانات جذب گردشگر ادبی را داریم، اما این امکانات منبع است نه جاذبه. تا سفری انجام نشود و توری طراحی نشود نمی‌توان این منابع را به جاذبه تبدیل کرد.