به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از استار، به گفته ناشر آثار آلیس مونرو که با توییتی در شبکه اینترنتی و نیز با تصویر این دو نویسنده سالخورده در کنار هم همراه بود، مارگارت آتوود و آلیس مونرو افتخار بردن جایزه نوبل را با هم جشن گرفتند.
هرچند اعلام شد آلیس مونرو به دلیل شکننده بودن سلامتی‌اش نمی‌تواند در تاریخ 10 دسامبر در مراسم اهدای جایزه ادبی نوبل در استکلهم حضور یابد، اما این دو چهره مطرح که به عنوان شمایل ادبیات کانادا شناخته می‌شوند، آخرهفته پیش برای اولین بار پس از اعلام اهدای جایزه ادبی نوبل به آلیس مونرو با هم دیدار کردند.
خبر این دیدار که در ویکتوریا محل سکونت خانم مونرو انجام شد، به فاصله کوتاهی توسط مارگارت آتوود که بسیار علاقه‌مند به ارتباطات اینترنتی است، در شبکه اجتماعی توییت شد. این دیدار در اتاق هتل خانم آتوود در هتلی در ویکتوریا انجام شد. او برای معرفی تازه‌ترین رمانش با عنوان «آدام دیوانه» راهی این ایالت از کانادا شده بود.
این دو عکس توسط شیلا دختر آلیس مونرو گرفته شده و توسط ناشر او در توییتر قرار گرفته است.
آلیس مونرو 82 ساله در تاریخ دهم اکتبر به عنوان برنده جایزه ادبی نوبل در سال 2013 انتخاب شد. او از سوی آکادمی نوبل به عنوان «استاد داستان کوتاه معاصر» مورد تجلیل قرار گرفت. اولین مراسم رسمی که برای بزرگداشت خانم مونرو در کانادا انجام شد، شنبه همین هفته در مراسم اختتامیه جشنواره بین المللی نویسندگان در کانادا بود.
این گرامیداشت در هر حال ربطی به جایزه نوبل نداشت و برنامه آن از ماه سپتامبر و پیش از اعلام برنده نوبل امسال، برنامه‌ریزی شده بود.
مارگارت آتوود که برنده جایزه من بوکر بین‌المللی است و از مدتها پیش دوستی دیرپایی با مونرو دارد، همان روزی که نام خانم مونرو به عنوان برنده نوبل اعلام شد، با سئوال‌های متعددی از سوی گزارشگرانی روبرو شد که خواستار اظهار نظر وی در این باره بودند. او در پاسخی شوخ‌طبعانه در توییتر نوشته بود همه به دنبال مونرو می‌گردند و نمی‌توانند او را پیدا کنند، زیرا احتمالا او خود را در گنجه و پشت وسایل پنهان کرده است و نمی‌تواند پاسخ آنها را بدهد.
مارگارت آتوود همچنین مقاله ویژه‌ای به مناسبت برنده شدن آلیس مونرو در نشریه گاردین منتشر کرد و در آن اعلام کرد، سال‌هاست با مونرو دوستان نزدیک هستند و می‌داند او چه راه دشواری را برای رسیدن به این نقطه طی کرده است. وی آلیس مونرو را یکی از مهم‌ترین نویسندگان در قید حیات ادبیات انگلیسی زبان خوانده بود. او نوشته بود: در سال 1968 با دیدن عنوان اولین مجموعه داستان کوتاه وی که با عنوان «رقص سایه‌های شاد» منتشر شد، یکه خورد و با خود فکر کرده بود: وای چه عنوانی!