کتاب «فقیه حلّه» شامل مروری بر زندگی و آثار علامه حلّی از مجموعه کتاب‌های «اندیشمندان ایران و اسلام»، به قلم عبدالحسین طالعی توسط انتشارات همشهری منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از مشخصه‌های هر فرهنگ و تمدن بشری در طول تاریخ حضور اندیشمندان، هنرمندان به طور کلی فرهنگ‌سازانی است که در برپایی، قوام و تداوم آن فرهنگ در محدوده سرزمینی خود و همچنین در گستره جهانی نقش داشته‌اند. امروزه در کمترین رشته‌ای از علوم و معارف بشری است که در سلسله بنیان‌گذاران و شخصیت‌های مهم آن یک یا چند تن از ایرانیان و مسلمانان در آن دیده نشود. مجموعه «اندیشمندان ایران و اسلام» با هدف معرفی این چهر‌ه‌ها منتشر می‌شود.

این مجموعه شامل 50 جلد است که 38 جلد آن چاپ شده که به تازگی 9 عنوان جدید به آن‌ها افزوده شده است و 5 عنوان دیگر در نوبت انتشار هستند. برای این مجموعه که هم به صورت تک‌جلدی و هم به صورت دوره‌ای ارائه می‌شود، دو هدف اساسی عنوان شده است؛ اول آشنایی با بنیان‌گذاران ایرانی - اسلامی فرهنگ تمدن بشری و دوم ساختن پایگاهی که با تکیه بر آن و با توجه به دانش روز بتوان به قله‌های جدید معارف بشری صعود کرد.

کتاب «فقیه حلّه» با محوریت معرفی، بررسی زندگی و آثار علامه نوشته شده است، یکی از 9 عنوانی است که به تازگی از مجموعه «اندیشمندان ایران و اسلام» به چاپ رسیده است. بخش اول کتاب، درباره سیمای فرهنگی شهر حلّه است که تاریخچه این شهر، جایگاه جغرافیایی آن، پیشرفت مکتب فقهی آن، مدارس دینی، مساجد، زنان دانشمند مکتب این شهر و مطالبی از این دست را شامل می‌شود. بخش دوم کتاب درباره بزرگان مکتب حلّه از قرن ششم تا نهم هجری است و بخش سوم هم که «فقیه حلّه» نام دارد به ارتباط علامه حلّی با سلاطین مغول، خاندان و شاگردان وی، دیدگاه دانشمندان اهل تسنن و ... می‌پردازد.

بخش چهارم کتاب درباره آثار مکتوب علامه حلّی است که به دو صورت گزارش الفبایی و گزارش موضوعی - زمانی ارائه شده است. عقاید، احتجاج، فلسفه، منطق، اصول فقه، فقه، آثار رجالی، صرف و نحو، تفسیر و حدیث، 10 زیرمجموعه‌ای هستند که در این بخش به آن‌ها پرداخته شده است. بخش‌های پنجم تا هفتم هم به ترتیب به سال‌شمار، یک حرف از هزران و راه‌نامه اختصاص دارد.

در قسمتی از این کتاب می‌‌خوانیم:

زمان اعلام تشیع به عنوان مذهب رسمی را، برخی از مستشرقان در حدود سال 710 دانسته‌اند. ولی متون دیگر سال 707 را نشان می‌دهد، چرا که سلطان خدابنده در سال 708 دستور داد سکه‌هایی به نام جدید او - که در میان نام‌های دوازده امام معصوم(ع) قرار داشت - ضرب شود. خدابنده در همان سال دستور داد که خطبه را به نام دوازده امام آغاز کنند و در هر خطبه، از اهل بیت یاد شود.

وی پس از اعلام تشیع، یک «مدرسه سیّار» بنا نهاد، که به همه شهرها سفر کنند و در آن شهرها مبانی عقیدتی شیعه را برای مردم بازگویند. این مدرسه سیّار، به تمام ضرورت‌های زندگی مجهز بود، به ویژه برای اقامت تابستانی در آذربایجان و اقامت زمستانی در بغداد. همچنین به ابزارهای ضروری فرهنگی مانند کتاب و جوهر و قلم و دوات. نام جمعی از اساتید این مدرسه سیّار که خدابنده معین کرده بود، به نوشته منابع تاریخی چنین است: نظام‌الدین عبدالملک مراغی(متوفی 716)، نورالدین عبدالرحمن حکیم شوشتری، برهان‌الدین عبری(متوفی 743).....

این کتاب با 256 صفحه، شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت 10 هزار تومان منتشر شده است.