به گزارش خبرنگار مهر، مصوبه جدید شورای عالی شهرسازی و معماری ایران که امسال به تصویب رسیده، محدودیت هایی را برای تخریب کنندگان آثار تاریخی بوجود آورد است.
در بخشی از این مصوبه آمده که در فرآیند تهیه و اجرای طرحهای معماری بناها و فضاهای شهری، طرحهای شهرسازی و توسعه شهری و روستایی موارد زیر الزامی است:
" هماهنگی با بستر طبیعی، فرهنگ و تاریخی و توجه به مزیت های خاص شهر و روستا
رعایت اصل محرمیت در مراتب گوناگون، متناسب با ویژگی های فرهنگی و طبیعی شهر و روستا و نوع کاربری
رعایت اصل نظم و نظام با توجه به بسترطبیعی، فرهنگ و تاریخی شهر
فراهم نمودن زمینه های مناسب جهت بهبود ساختار اجتماعی شهر و روستا و ایجاد و تقویت سرمایه اجتماعی
فراهم نمودن زمینه های مناسب جهت تغییر نگرش سودآوری اقتصادی به شهر و معماری، به خصوص در شهرها و بافت های تاریخی
حفاظت و صیانت از بناها و بافت های فرهنگی و تاریخی و مکاشفه ارزشهای پنهان آنها"
شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در همین جا تبصره ای نیز به آن اضافه و اعلام کرده که" بازسازی در این بخش از شهرها، درخصوص بناهای ساخته شده تا سال 1340 هجری شمسی، صرفاً به صورت عین به عین امکان پذیر خواهد بود."
طبق این مصوبه اگر یک بنای تاریخی به هر دلیل تخریب شد، مالک آن بنا دیگر اجازه ندارد بالاتر از ارتفاع بنای قدیمی ساخت و سازی انجام دهد بنابراین به تبع آن به نفعش نیست که خانه مورد نظر را تخریب کند!
پیش از این مصوبه ای در شورای عالی شهرسازی در مورد بافت فرسوده وجود دارد که در آن بازسازی شامل تخریب، پاکسازی و دوباره‌سازی تعریف شده است. و به کار بردن این واژه در این مصوبه نیز کاملاً تعمدی است تا اگر بنای تاریخی را تخریب کردند مجبور شوند صرفاً تا همان ارتفاع قبلی بنا را عین به عین دوباره سازی کنند. طبیعی است که این اقدام با افکار اقتصادی مطرح در ذهن مالک منافات دارد.
در بخش دیگری از مصوبه مربوط به ضوابط و شاخص ها در حوزه شهرسازی نیز آمده است" در تعیین نظام ارتفاعی بناها و تعداد طبقات ساختمان ها تبعیت از ویژگی های طبیعی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی شهر الزامی است."
در تبصره این بند نیز آورده شده که " توصیه می شود از احداث آپارتمان های بلندمرتبه و برج های مسکونی در شهرهای فرهنگی و تاریخی با اندازه میانی و کوچک خودداری شود."