غلامعلی طاهری، هنرمند نقاش و مدیر سابق شورای اعزام هنرمندان حوزه تجسمی به خارج از کشور در دفتر امور هنرهای تجسمی وزارت ارشاد در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد عدم حضور ایران در دوسالانه ونیز و "سیته دزار" فرانسه گفت: ما در حوزه هنرهای تجسمی وضعیت بسیار نابسامانی داریم. در این حوزه مدیر قدرتمندی که از حقوق هنرمندان تجسمی حمایت کند نداریم و به همین دلیل همیشه عقب هستیم.
وی افزود: تنها موردی که ما در این چندسال اخیر در حوزه هنرهای تجسمی بین‌المللی داشتیم دوسالانه ونیز بود که این فرصت هم به دلیل بی‌تدبیری مدیران وقت تجسمی کشور از دست رفت.
این هنرمند با اشاره به اینکه در طول سالیان گذشته همواره حوزه تجسمی مشکل‌دارترین حوزه هنری کشور بوده و هست، بیان کرد: هنرهای تجسمی همواره در دولت‌های مختلف مورد بی‌مهری قرار می‌گرفته و مدیران مختلف نه تنها باری از دوش هنرمندان این حوزه برنداشتند که بارهای زیادی نیز بر دوش آنها گذاشته و کوله‌بار مشکلات آنها را سنگین‌تر کرده‌اند.
وی در مورد نگاه و عملکرد دولت جدید به این حوزه توضیح داد: دولتی برسر کار آمده که دکترین آن عدالت‌‌گرایی است که اتفاقا دولت قبلی نیز همین موضوع را مدنظر داشت ولی دیدیم که دولت نهم و دهم باعث از بین رفتن عدالت کاری، رواج تبعیض و جناح‌بندی‌های خاص در حوزه هنرهای تجسمی شدند.
طاهری حضور در جشنواره‌های خارجی به خصوص دوسالانه ونیز را که از معتبرترین برنامه‌های هنری دنیاست، نیاز هنر ایران دانست و گفت: ما از دولت جدید که داعیه فرهنگ و هنر دارد می‌خواهیم که بستر مناسبی برای هنر بوجود آورد تا شاید بعد از سال‌ها شاهد شکوفایی دوباره هنرهای تجسمی در کشور باشیم.
وی خاطرنشان کرد: ما دوسالانه ونیز را داریم که مکانی برای هنرهای خلاقانه است و من اعتقاد دارم که اگر هنرمندان خلاق باشند باشکوه‌ترین آثار را با مضامین دینی، عرفانی و حتی انقلابی می‌آفرینند که می‌توانند در ونیز نیز شرکت کنند.
دبیر اسبق جشنواره هنر مقاومت در مورد چرایی حضور نداشتن ایران در دوسالانه ونیز امسال توضیح داد: من دیگر مدیر شورای اعزام هنرمندان تجسمی به خارج از کشور نیستم و خودم هم به روند اعزام و یا عدم اعزام هنرمندان به خارج از کشور اعتراض شدید دارم. همیشه دولت‌های مختلف و یا به تعبیری دیگر، مدیران هنرهای تجسمی مختلف ملاحظات خاصی دارند که این ملاحظات بلای جان هنرهای تجسمی شده و یکی از دلایل استعفای من از شورای اعزام هنرمندان تجسمی به خارج از کشور نیز همین بود. من نمی‌توانستم گوش به فرمان یک مدیر باشم و هرکسی را ولو اینکه حضورش در ونیز و سیته به ناحق باشد به این دو فستیوال بفرستم.
طاهری افزود: اصل برای من کیفیت بالای اثر هنری بوده و هست منتهی در آن دوران یک سری بحث‌ها پیش آمد که نتوانستم طاقت بیاورم و از این مدیریت کناره‌گیری کردم.
وی از برخورد دوگانه دولت‌ها با عرصه هنر و ورزش انتقاد کرد و افزود: تقریبا روزی نیست که یک گروه بزرگ از ورزشکاران در حوزه های مختلف به خارج از ایران نروند آنوقت ما برای دو جشنواره خارجی در حوزه هنرهای تجسمی میلیاردها اما و اگر داریم و به راحتی آب خوردن تنهاترین سنگر بین‌الملل هنرهای تجسمی را از دست دادیم.
این هنرمند نقاش در پایان سخنان خود خواستار گسترش دیپلماسی فرهنگی ایران شد و گفت: متاسفانه دید دولتمردان امروز ما این است که هنر یعنی سینما و تنهاترین چیزی که از هنر می‌دادند سینماست. ما باید بپذیریم که فعالیت‌های هنری از حساسیت‌های بالایی برخوردار هستند و تاثیرگذاری آن بی‌نظیر است و می‌توان تمام آنچه که نظام مد نظر دارد با هنر به خصوص هنرهای تجسمی فریاد زد.