به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت زنده‌یاد خلیل عمرانی با عنوان «ابلاغ شاعرانه گرما و روشنی» عصر روز شنبه 30 آذر با حضور جمعی از شاعران و خانواده این شاعر تالار مهر در حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای این مراسم منوچهر علیپور، شاعر و از دوستان مرحوم عمرانی در سخنانی با اشاره به اینکه عمرانی برای او از برادر نزدیک‌تر بوده است، اظهار داشت: عمرانی خود را فدای آموزش و پرورش کرد. شاید اگر در طول مدت عمرش به جای اینکه به آموزش و پرورش و دانش‌آموزان بپردازد، به شعر پرداخته بود، اینقدر مظلوم واقع نمی‌شد، اما ترجیح داد فرصتی را که می‌تواند برای خود بگذارد، صرف نسل جوان کند و همین شد که معلمی‌اش به شاعرانگی او چربید.
علیپور تصریح کرد: از منظر زبان شعر، جسارت‌هایی در اشعار عمرانی وجود دارد که گاه می‌شود حتی گفت که ممکن است به زبان شعر لطمه وارد کند، اما به هر شکل زبان شعری او قابل تقدیر است. در حوزه تدریس نیز عمرانی با زور و تزویر مبارزه کرد و اگر می‌دید به دانش‌آموزی جفا می‌شود، تا حد توان به دنبال برطرف کردن مشکل او برمی‌آمد تا این دانش‌آموز به حوزه استعداد هنری‌اش برگردد.
وی ادامه داد: عمرانی از شاعرانی است که می‌شود گفت در نگاه و زبان شعرش امام حسین (ع) جاری بود. در شعر او عاشورا، حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا (س) بسیار نمود داشتند. این روزها جای شعرهای عمرانی در کتاب‌های درسی بسیار خالی است و به همین خاطر تلاش کردیم با مشورت گروه مؤلفان این جای خالی را پر کنیم و امروز اعلام می‌کنم که پس از مشورت با گروه تألیف کتاب‌های درسی آنها هم کوتاهی صورت گرفته را پذیرفتند و قرار است در دوره تألیف جدید کتاب‌ها، اشعار زنده‌یاد عمرانی را هم در کتاب‌هایمان ببینیم.
عمرانی همیشه روحیه بسیجی داشت
در ادامه این مراسم، عباس کلهر از شاگردان مرحوم عمرانی شعری از خود را در وصف مرحوم عمرانی خواند و پس از آن سردار حسین حسن‌نژاد، دبیر کنگره‌های شعر بسیج در سخنانی اظهار داشت: در همه جلسات و برنامه‌هایی که با عمرانی همراه بودم، روحیه انقلابی و بسیجی‌وار مرحوم عمرانی بارز بود. جدای از این او هیچگاه به تشریفات قائل نبود و واقعیت را با نگاه ولایی مطرح می‌کرد.
وی افزود: در جریانات سال 88 مرحوم عمرانی به صراحت و بدون پیرایه ایده خود را بیان می‌کرد؛ البته خیلی از افراد خوششان نیامد، اما روحیه انقلابی و ولایی او در این اظهار نظرها کاملا مشخص بود و خودش را نشان می‌داد. او جانانه از حریم ولایت دفاع کرد و بدون هرگونه وابستگی حزبی و جناحی در راه ولایت استوار ماند.
شاعری به معنای واقعی کلمه متعهد
در ادامه این مراسم حمید قاسمی از شاگردان مرحوم عمرانی نیز در سخنانی اظهار داشت: بنده در جریان زندگی آقای عمرانی بودم و می‌توانم بگویم که ایشان به معنای واقعی کلمه متعهد بودند. چه خوب است که اگر کسی حرفی می‌گوید یا کاری می‌کند به آن باور داشته و آن را در خودش عیان کند.
یک مشاور معنوی تمام عیار
فرشته حشمتیان، مسئول سازمان نشر آثار و ارزش‌های زنان در دفاع مقدس نیز دیگر سخنران این مراسم بود که در سخنان کوتاهی با بیان اینکه حدفاصل و مرز وابستگی و وارستگی باید مشخص شود، اظهار داشت: خلیل عمرانی یک انسان کاملا وارسته بود.
وی در ادامه با اشاره به همکاری خود با عمرانی در سال‌های گذشته در آموزش و پرورش، افزود: آقای عمرانی برای من یک مشاور معنوی بود و من افتخار می‌کنم در مجموعه‌ای فعال بودم که همکار و مشاوری چون او داشتم. اما امروز می‌خواهم به این اشاره کنم که باید تفاوت آسایش و آرامش را بدانیم. امروز بسیاری از خانواده‌ها در آسایش هستند، اما با رخداد یک عارضه یا بیماری ممکن است فرد بگوید ای کاش کاشکی هیچ نداشتم، ولی سلامتی داشتم. عمرانی فردی قانع بود که با وجود قرار گرفتن در طبقه متوسط جامعه، مدتی در کنار قشر محروم آن زندگی کرد.
وقتی مغناطیس شاعر، افراد را جذب می‌کند
همچنین در این مراسم، محمدحسین جعفریان شاعر و روزنامه‌نگار در سخنانی اظهار داشت: وقتی آدم‌هایی را كه نمی‌شناسید برای اولین بار در كنار شما قرار می‌گیرند در شما نسبت آنها حس مغناطیس یا دافعه ایجاد می‌شود و این حس اولیه برای ادامه ارتباط بسیار تعیین‌كننده است. من اولین باری كه عمرانی را دیدم چنین حس وصف‌ناشدنی در من ایجاد شد.
وی افزود: افرادی که دافعه ایجاد می‌كنند، افرادی هستند که حرف از كارهایی می‌زنند كه انجام نداده‌اند، ولی من زمانی كه در كنار این مرد قرار می‌گرفتیم نمی‌توانستم احساس كنم كه آدمی منفی است.
یادداشت‌نویسی برای شاعران مرحوم
علی‌محمد مؤدب از شاعران کشورمان نیز در ادامه این مراسم با تاکید بر اینکه باید حس خوبی را که از شاعران در قید حیات و آنها که درگذشته‌اند، پاس بداریم، گفت: سنت خوبی است اگر برای شعر شاعران و آثار نویسندگان یادداشت‌هایی نوشته شود، زیرا این مهم به ترویج ادبیات آنها هم کمک می‌کند.
وی افزود: از شاگردان و دوستان زنده‌یاد عمرانی انتظار داریم روحیه او را داشته باشند، چون تنها آدمیت است که در دنیا باقی می‌ماند.
مؤدب در ادامه با انتقاد از برخی‌صحبت‌های ارائه شده در مورد تکریم نشدن مرحوم عمرانی گفت: در زمان کودکی در روستای ما دکتری به نام کوثری زندگی می‌کرد که پزشک پیر و بداخلاقی بود، اما مادرانمان وقتی هنگام بیماری ما را نزد او می‌بردند، هیچگاه پول نمی‌گرفت. گاهی هم به دیگران کمک می‌کرد. در عالم ما خلیل عمرانی دکتر کوثری است. آن زمان که دکتر کوثری از دنیا رفت پزشکان شهر همه با هم قرار گذاشتند تا طی یک زمان‌بندی چراغ مطب او را روشن نگه دارند، اما متاسفانه نفسانیات اجازه این مهم را نداد. من از عزیزانی که در مکتب زنده‌یاد عمرانی نفس کشیده و بزرگ شده‌اند خواهش می‌کنم، چراغ حسینیه شعر را روشن نگاه دارند تا مدرسه‌ای که مد نظر او بود چراغش خاموش نشود.
نخ تسبیح کمیاب در آموزش
جواد محقق، نویسنده در ادامه این برنامه با بیان اینکه زنده‌یاد عمرانی دوست و همکار آموزش و پرورشی‌ام بود، تصریح کرد: یکی از ویژگی‌هایی که خیلی از ما در عرصه ادبیات و هنر از آن غفلت می‌کنیم، ویژگی معلمی است. ما نه شاعر کم داریم و نه داستان‌نویس اما افرادی که ضمن دارا بودن این هنر ویژگی معلمی هم داشته باشند، کم هستند.
وی ادامه داد:به تعبیر خودم می‌گویم که ما همه جا دنبال مهره می‌گردیم، اما اگر هزار مهره داشته باشیم ولی یک بند برای گردهمایی آنها نداشته باشیم، تسبیح به وجود نمی‌آید تا ذکر گفته شود. پس باید به فکر بندهایی مانند عمرانی باشیم که تعدادشان زیاد نیست.
محقق گفت: آقای عمرانی دبیر آموزش و پرورش بود و از سال‌های اول انقلاب در اردوهای شعر و قصه و ... با او شرکت کرده و آشنا بودم. او شاگردپروری می‌کرد، نمی‌گویم مریدپروری بلکه می‌گویم شاگردپروری. البته کم نیستند افرادی که در پی مریدپروری هستند، ولی آقای عمرانی علاوه بر این ویژگی چند ویژگی دیگر داشت که یکی از آنها مهربانی بود، به ندرت دلخوری از او پیش می‌آمد، این مهربانی در کنار تخصص در عرصه ادبیات در حیطه کاری که می‌کرد باعث برکاتی شده که برخی دوستان امروز از آن حرف می‌زنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تمام اتفاقاتی که در عرصه ادبیات، هنر و سایر شاخه‌ها افتاده، محصول چنین افرادی است که بدون امکانات این فضا را برای رشد دیگران به وجود آوردند.
این شاعر در پایان پیشنهاد داد که برای شاعران و نویسندگان زنده و درگذشته‌ای مانند عمرانی یادنامه‌ای منتشر شود و خود نیز اعلام کرد که حاضر است تا اندازه‌ای مسئولیت بخشی از آن را بر عهده بگیرد.