به گزارش خبرنگار مهر، امیر حجازی پیش از ظهر سه شنبه در نشست مطبوعاتی با جمعی از خبرنگاران در یک روز مانده به اجرای نمایش از روند کار و تمرین گروه خود گفته و در برخی از بخش ها به دغدغه و مشکلات فرهنگی جوانان هنری در تبریز اشاره کرد.
مشکلات کار اغلب تئاتری ها در تبریز
به گفته حجازی اغلب تئاتری ها در تبریز با مشکلات مختلفی همچون سالن، تجهیزات، گرفتن مجوز و مسائل مالی و اسپانسر مواجه هستند.
وی به روزهای پر کار تمرین اشاره کرد و گفت: از روز آغاز تمرینات مشکلات و مسائلی پیش آمد، از جمله تغییر دکور که در اصل ما نمایش را برای اجرا در سالن اقبال آذر مجتمع فرهنگی هنری تبریز طراحی کرده بودیم، اما به دلیل مبلغ اجاره بالای آن سالن، مجبور شدیم در این تئاتر شهر اجرا کنیم و بر این اساس دکور کار نیز تغییر فاحشی داشت.
حجازی ادامه داد: بازیگر اصلی ما نیز بعد از سه ماه تمرین چند روز قبل از بازبینی انصراف داد و به ناچار خودم در این نقش بازی کردم، تاکنون چند نفر از دیگر بازیگران کار به دلایلی متفاوتی عوض شدند و حتی تا روزهای آخر هم درگیر این مساله بودیم اما با صبوری و همکاری دوستان توانستیم کار را به موقع به اجرا برسانیم.
کارگردان نمایش همه پسران من در عین حال اظهار داشت: از آنجایی که حمایت اسپانسرها و حتی مسئولان فرهنگی در تبریز متوجه نمایش های طنز بوده و نمایش هایی که از متون خارجی استفاده می کنند مورد بی توجهی قرار می گیرند؛ برای حل مشکلات مالی گروهم جوایزی که از جشنواره های مختلف دریافت کرده بودم را فروختم و صرف گروه و این نمایش کردم؛ در واقع از تئاتر برای تئاتر خرج کردم!
کلید دولت روحانی قفل فرهنگی تبریز را باز کند/ ضرورت باز شدن فضای فرهنگی
حجازی در پاسخ به این سوال که با توجه به فضای فرهنگی موجود در تبریز، استقبال عموم را از این کار چطور پیش بینی می کنید، گفت: این مساله باید به درستی آسیب شناسی شود، اصولا در تبریز تئاتر نداریم که تماشاگر داشته باشیم گاهی، نمایشی به روی صحنه می رود و باز فراموش می شود، کار تئاتر باید منسجم و پیوسته باشد، هر روز باید در سالنهای ما تئاتر اجرا شود، حداقل دو یا سه سالن پر باشد تا تماشاگر عادت کند، بداند که هر زمان، وقت داشت و اراده کرد می تواند تئاتر ببیند، کنسرت برود، با اجراهای گاه و بی گاه تماشاگر جذب نمی شود، مردم باید آنقدر ببینند و بشنوند تا حس کنجکاوی و ذوق هنریشان برانگیخته شود.
وی در پاسخ به این سوال که چرا مسئولان فرهنگی از متون خارجی حمایت نمی کنند و تاکید بر اجرای آثاری با صفت متون ارزشی دارند، پاسخ داد: به کارهای خارجی به سختی مجوز می دهند در نهایت با پافشاری هنرمندان نیز تنها به دادن مجوزی با شرایطی مثل شرایط موجود ما موافقت می کنند، من منظور از متون ارزشی را نمی دانم یعنی چه، شاید منظورشان این است که تنها آثاری با موضوع و محوریت دفاع مقدس، مذهبی و ... ارزشی هستند و باقی آثار از جمله متون خارجی بی ارزشند.
حجازی افزود: اما مساله اصلی اینجاست که وقتی استیضاح وجود نداشته باشد کار به جایی نمی رسد. در سیستم مدیریتی ما سوال و جواب وجود ندارد، اگر ماهها این سالن ساکت و بیکار بماند کسی سوال نمی کند چرا تئاتر نداریم، اصلا در حال حاضر چرا تئاتر استان رو به ضعف دارد؟ کارهای اجرا شده در چه شرایطی اجرا می شوند؟ چرا کاری در سطح بین المللی نداریم؟ چرا در جشنواره های برجسته و مطرح کشور تئاتر نمی رویم؟ چرا میرک تعطیل می شود؟ چرا کوثر ملک شخصی می شود؟ چرا سالن سرد است؟ چرا بازیگر ما تا روز آخرا نمی تواند با نور و صدا تمرین کند؟ از نماینده ها سوال کردم، ولی تا وقتی قوانین منطقه ای وضع شده و همه اینها طبق میل مدیران برنامه ریزی و انجام می شود به جایی نمی رسیم.
"همه پسران من" هدفی برای بیان مفاهیم و ارزشها
کارگردان نمایش "همه، پسران من" در پاسخ به یکی از خبرنگاران مبنی بر ضرورت پایبندی به متنی که 100 سال قبل نوشته شده، و میزان تاثیر آن در دوران معاصر، گفت: ما نتایج جنگ را با گوشت و پوست خود درک کرده ایم، دیدم که چه کسانی از قبل جنگ به کجا رسیده اند؟ در این نمایش می بینیم که انسان خوب در همه جا داریم، انسان گناه کار هم داریم، انسانهایی که در راه حقیقت، انسانیت، میهن از جان خود و عزیزانشان می گذرند همه جا وجود دارد. فقط ما نیستیم که راستی و راستگویی را دوست داریم، امروز ما هم بعد از سالها می بینیم که در جریان جنگ چه پولهایی به جیب زده اند، شخصیت اصلی این نمایش نیز می گوید: اگر قرار باشد من به زندان بروم نیمی از جمعیت این کشور باید با من بیایند" همین حرفها و دغدغه های امروز ما را بیان می کند.
حجازی در پاسخ به خبرنگار دیگری که سوال کرد، چرا در طی این چند سال کم کار بودید، پاسخ داد: همه ایرانیان رابین هود افسانه و جومونگ را می شناسند اما شخصیتهای تاریخی خودمان مثل قاچاق نبی را نمی شناسند، من سه متن به ارشاد دادم، از جمله همین متن و متنی فولکلور، هر کدام از کارهایم با بهانه ای رد شد. هرچند جزو کارگردانان پرکار بودم؛ "واقعه غدیر"، "فرودگاه" برای بنیاد شهید، "بیداری خانه نسوان"، "در همین نزدیکی" را برای جشنواره بسیج و رضوی کار کردم، اما "همه پسران من" و "قاچاق نبی" جز نمایشهایی بود که سالها آرزوی کار کردنش را داشتم و همیشه به دلایل متعدد اجتماعی و سیاسی رد می شد.
وی ادامه داد: از سوی دیگر انتظار دارم به بازیگر من احترام بگذارند، وقتی یک اتاق تمرین را با هزار منت و مساله به هنرمند با شرط و شروط می دهند، در این شرایط در محیطی که به من توهین می شود حاضر نمی شوم. بعد از انتخابات فضا کمی تلطیف شده بود که مجوز دادند، با تغییر مدیریت تئاتر شهر و حمایت برخی از دوستانم توانستم به یکی از آرزوهایم برسم.
این کارگردان با سابقه تبریزی در ادامه با عذرخواهی از تعدادی از خبرنگاران که به دلیل سردی هوای سالن تئاتر شهر، جلسه را ترک کردند، گفت: متاسفانه در طول یک ماه اخیر در این هوای سرد تمرین کردیم و گویا قرار بر این است که در این فضا هم نمایش را اجرا دهیم، چند نفر از عوامل گروه و بازیگران به دلیل حضور مداوم در این هوا به شدت سرما خوردند، در اصل نمی دانم متولیان فرهنگی چطور این مشکل را حل خواهند کرد اما امیدوارم تا روزهای اجرا راه حلی برای گرم شدن سالن پیدا شود.