سید محمدمهدی جعفری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه «تفسیرهای جدید همان مطالب قدیمی را تکرار می‌کنند» گفت: البته همه تفاسیر جدید مشمول این نظر نمی‌شوند برای نمونه تفسیر «پرتوی از قرآن» آیت‌الله طالقانی با استفاده از همان روش‌های قدیمی و استفاده از الفاظ قرآن، نتیجه‌ای معاصر و نو به دست می‌دهد.
وی ترس از دچار شدن به تفسیر به رأی را یکی از دلایلی دانست که می‌تواند در عدم نوآوری در تفسیر قرآن دخیل باشد و گفت: علاوه بر این، برخی مفسران نیز مطلب جدید برای ارایه ندارند و به همین دلیل به تکرار مکررات دچار می‌شوند.
مترجم نهج‌البلاغه وی با تأکید بر حساس بودن مسأله تفسیر به رأی گفت: متأسفانه عده‌ای نمی‌توانند میان ابتکار در تفسیر و تفسیر به رأی تفاوت قائل شوند درحالی این مسأله بسیار مهم است. به عقیده من مفسر برای گفتن حرفی جدید در تفسیر باید زمان را درک کند، قرآن را خوب بشناسد و مسایل جدید را نیز مورد توجه قرار دهد و مهمتر از این‌ها خلاقیت خدادادی داشته باشد.
استاد بازنشسته دانشگاه شیراز افزود: ابتکار در تفسیر یعنی معنایی را از قرآن ارایه کنیم که قدما از قرآن استخراج نکرده‌اند، معنایی که برای زندگی امروزمان به کار بیاید. این کار قطعا امکان‌پذیر است، زیرا قرآن بطن‌ها دارد به این معنا که هر وقت درباره آیات آن تدبر کنیم می‌توانیم نکته تازه‌ای از آن استخراج کنیم و این همان نوآوری در تفسیر است. البته باید در نظر داشت که به کارگیری روش تحقیق نوین به تنهایی برای این کار کافی نیست و مهم نتیجه و نکات تازه‌ای است که مفسر به دست می‌دهد.
استاد بازنشسته دانشگاه شیراز با ابراز امیدوای از نوشته شدن تفاسیر قابل توجه گفت: در این زمینه نمی‌توان ناامید بود زیرا طبیعت قرآن به گونه‌ای است که همواره نکات تازه‌ای را مطرح می‌کند که البته شناخت آنها دشوار است و باید واجد شرایط آن بود. هرچند شاید تفاسیر درخور ملاحظه‌ای نوشته شده باشند که هنوز منتشر نشده‌اند بنابراین باید منتظر آینده بود.