دکتر مهسا سادات شریفی مشاور در امور زنان، خانواده و جوانان در این مقاله آورده است: در متون تاريخي، پيدايش ارگ بم را به بهمن بن اسفنديار نسبت داده اند، و او را اردشيردرازدست از شاهان دوران هخامنشي قلمداد كردهاند. در سيماي برخي از برشهاي ارگ نيز لايههاي ساختماني بيشماري نمايان است كه گوياي ساخت و سازهايي مكرر در ارگ و تأييدي بر درستي تخمين قدمت متون تاريخي است. این شهر به عنوان یک مرکز تجاری موفق جاده ابریشم از دوره ساسانی شناخته می‌شود، این شهر خشت و گلی در جنوب شرقی ایران به طور کامل از خشت، خاک رس و تنه درخت خرما ساخته شده است. دیوارهای ضخیم، کانال‌های آب زیرزمینی که مصارف 12 هزار نفر را پاسخگو بوده و برج‌های نگهبانی برای حفاظت از ارگ از مهمترین خصوصیات این شهر باستانی است.
از سوی دیگر، با داشتن پشتوانه تمدنی بیش از 2000 ساله، مفاخر و مشاهیر بسیاری در این خطه کویری چشم به دنیا گشوده اند که از آن جمله معاصران میتوان به ایرج بسطامی (استاد آواز ایران)، حمید مظهری متخلص به اشک کرمانی (شاعر)، محمود شاهرخی متخلص به جذبه (شاعر)، روح انگیز سامی نژاد (اولین هنرپیشه زن اولین فیلم ناطق ایران) و محمد علی علومی (نویسنده) اشاره کرد.
در کل، با نگاهی اجمالی درمییابیم که شناسنامه فرهنگی این شهر، ممهور به مهر میراث فرهنگی ملموس و معنوی بسیاری است که متاسفانه رخ دادن یک زلزله بیش از آنها بم را بر سر ذهنها و زبانها نشاند! آیا این سنتی تاریخی در میان ما ایرانیان است که با از دست دادن عزیزی و یا چیزی ارزشمند، به یاد هر آنچه داشتهایم افتاده و بر مزار آن میگرییم؟
بم زنده است و شهرهای مانند بم در پهنه این مرز و بوم بسیارند. همانطور که جناب آقای دکتر نجفی، ریاست محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در نشست علمی بم و یک دهه تجارب میراث فرهنگی با کلامی نغز و نگاهی عمیق ابعاد مختلف جایگاه بم در هویت فرهنگی ما ایرانیان را تشریح کردند، لازم است که به همت و استقامت مردم این شهر برای بازسازی و حفظ هر آنچه داشتهاند تبریک گفت؛ و چه برازنده است اطلاق نام دارالصابرین به این شهر!
تجربه بم برای تمام ما ایرانیان، پیامی فراموش نشدنی به همراه داشته است. آنچه را که از میراث فرهنگی گذشته و حال خود داریم، با روح و جان خود پاس داریم، موجبات حفظ و احیای آنها را به موقع فراهم کنیم و با بینش و آگاهی آنها را به نسلهای بعد هدیه دهیم. دست در دست هم دهیم تا به جای اینکه درد و خسران ما را به هم نزدیک کند، نام نیک ایرانیان به مهرورزی و فرهنگ، در میان ایرانیان و جهانیان بر سر زبانها احیا شود.