به گزارش خبرنگار مهر، محمد هادی همایون چهارشنبه شب در همایش بررسی تطبیقی الگوی توسعه گردشگری در جهان معاصر و فرهنگ اسلامی با بیان اینکه جهانگردی شامل گردشگری ملی، جهان گردی خارجی (سفرهای مردم به خارج از کشور خودشان) و جهان گردی خارجی ها(سفرهای بین المللی) است، اظهار داشت: کشورهایی می توانند گردشگری خود را توسعه دهند که هر سه نوع این گردشگری را داشته باشند.
وی با بیان اینکه اقتصاد یکی از رویکردهای اساسی جهانگردی است، افزود: پس از پایان جنگ تحمیلی به دلیل اینکه ایران توسط یونسکو به عنوان یکی از 10 کشورمستعد گردشگری جهان معرفی شده بود، مبحث استفاده از ظرفیت های گردشگری به عنوان جایگزینی برای فروش نفت مطرح شد و فرض بر این بود که با توجه به استعداد بالای ایران این صنعت برای کشورمان درآمدزایی بالایی دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره به لزوم تحقیق در این ارتباط که آیا به راستی درآمد گردشگری می تواند جایگزین فروش نفت شود، تاکید کرد: بر این اساس طی بررسی آمارهای 20 ساله سازمان های جهانگردی، 40 کشور اول جهان در زمینه پذیرش جهانگرد بررسی شدند و در ادامه مشخص شد بالاترین درآمد جهانگردی را نیز همین کشورها دارند.
وی افزود: نکته قابل توجه در ادامه تحقیقات این است که همین کشورها سالیانه بیشترین هزینه را برای ایجاد زیرساخت های جهانگردی استفاده می کنند و این مسئله سبب شده است که در نهایت هزینه مصرف شده برای پذیرایی از جهانگردان با درآمد حاصل از سفر از این صنعت یکسان باشد و به شکل عملی درآمد گردشگری این کشورها صفر است.
همایون تاکید کرد: البته می توان گفت که جهانگردی برای هر کشوری موجب گردش سرمایه و گردش شغلی می شود اما فواید اقتصادی به مفهوم درآمدزایی برای کشورهای جهان ندارد بنابراین به این نتیجه می رسیم که گردشگری باید ویژگی های دیگری داشته برای این کشورها در بر داشته باشد.
انقلاب خود را باید از طریق گردشگری به دنیا ارائه کنیم
وی با اشاره به اینکه موضوع فرهنگ در مبحث گردشگری از اهمیت خاصی برخوردار است، ادامه داد: کشورهای مختلف از طریق گردشگری در واقع تصویر کشور خود را در دنیا ترسیم می کنند و این همان کاری است که ما از آن غافل بوده ایم و باید در آینده با سرمایه گذاری بیشتر در این جنبه از صنعت گردشگری تصویر انقلاب خود را از طریق صنعت مهم گردشگری به دنیا ارائه کنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره به اینکه رویکرد فرهنگی جهانگردی به سه بخش فرهنگ به عنوان کالا، مانع و هویت تقسیم می شود، ابراز داشت: در رویکرد نخست هدف ما همان درآمدزایی است با این تفاوت که فرهنگ را از طریق بلیط فروشی برای بازدید اماکن تاریخی به فروش گذاشته ایم و برای رسیدن به این هدف د گاه حاضریم بخشی از اصول اعتقادی خود را نیز نادیده بگیریم.
وی با اشاره به رویکرد فرهنگی جهانگردی به عنوان یک مانع ابراز داشت: این مسئله زمانی رخ می دهد که فرهنگ را اصل قرار می دهیم و معتقدیم صنعت جهانگردی باید خود را با فرهنگ تطبیق دهد و در غیر این صورت بهایی ندارد و این در حالی است که گردشگری به طور طبیعی فرهنگ ستیز است.
همایون اضافه کرد: در رویکرد سوم ما به دنبال الگویی برای جهانگردی هستیم که ضمن گرایش به رویکرد فرهنگی مسایل حاشیه ای در برنداشته و با اقتصاد نیز در تعارض نباشد.
وی افزود: به نظر می رسد که باید برای جهانگردی در ابتدا یک ماهیت فرهنگی در نظر بگیریم و مابقی مسایل این صنعت را در راستای آن شکل دهیم تا به الگوی خوبی دسترسی پیدا کنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره تعریف برگزیده گردشگری که از ابتدای هبوط آدم و هوا معنا داشته است، ابراز داشت: مطابق این تعریف گردشگری حرکت انسان ها در زمین است که منجر به ارتباط میان-فرهنگی مستقیم در بین آنها می شود.
تصویر نادرستی از گردشگری ایران به دنیا ارائه شده است
وی در ادامه با اشاره به اینکه در دنیای امروز رسانه ها خوراک فکری جهان را تامین و جهان امروز را تصویرسازی می کنند، گفت: برخی شهرهای ما قابلیت معرفی به جهان را دارد اما برخی از رسانه های خارجی تصویر نادرستی از گردشگری ایران به جهان ارائه شده است که پذیرش گردشگر بهترین و برترین راه اصلاح این روند است.
همایون ادامه داد: بدین شکل گردشگر خارجی پس از بازدید از کشور ما به روشنی پیشرفت ها و فرهنگ کشور ایران را مشاهده می کند و حتی خود می تواند سفیری برای دیگر هم وطنان خود باشد و ین روش به یقین از ارسال سفیر و مبلغ برای معرفی ایران به دیگر کشورها ارزشمند تر و تأثیرگذار تر است.
وی با اشاره به اینکه لازم است جهانگردی را به عنوان یکی از راه های ارتباطات میان فرهنگی درک کینم، بیان داشت: نکته مهم این است که گاه شهرها ظاهری دارند که با واقعیت آنها متفاوت است بنابراین باید اجازه دهیم که جهانگردان عمیقانه زوایای مختلف را ایران بنگرند و خود ما نیز در بازدید از کشورهای دیگر زوایای مختلف این کشورها را بررسی کنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با بیان اینکه انگیزه یک جهانگرد با پذیرنده جهانگرد یکسان نیست، تاکید کرد: باید به گونه ای عمل کنیم که علاوه بر تامین انگیزه جهانگرد به اهداف خود نیز دست پیدا کنیم به گونه ای که اگر فردی با انگیزه اقتصادی نیز وارد ایران شود هدف ارتباط میان فرهنگی کشور ما نیز تامین شود.
وی با اشاره به تفاوت الگوی جهانگردی اسلامی با دیگر موارد بیان داشت: به طور معمول نتیجه نهایی گردشگری با هر انگیزه ای، تأثیرپذیری فرهنگی است اما در جهانگردی اسلامی هر فرد با همان انگیزه ها مانند روانشناختی، اقتصادی، علمی و غیره در نهایت از سیر برون به سیر درون و رشد فردی دست پیدا می‌کند.