بابک شهرکی در گفتگو با خبرنگار مهر و در پاسخ به این‌که چطور پس از هشت سال در جشنواره موسیقی فجر شرکت کرده است گفت: نام و یاد استاد همایون خرم، علی مرادخانی و پیروز ارجمند دلیل حضور من در جشنواره امسال و موجب دلگرمی‌ام هستند چراکه مدیرانی چون علی مرادخانی و پیروز ارجمند، دید مثبتی به موسیقی دارند و اینجاست که درمی‌یابیم کاریزمای آدم‌ها و سیاست‌هاشان تا چه اندازه تاثیرگذار است.
وی ادامه داد: چندماه قبل پیشنهاد دادم در جشنواره موسیقی فجر امسال، شبی با عنوان استاد همایون خرم داشته باشیم. ابتدا برگزارکنندگان جشنواره، به‌خاطر کمبود سالن و وجود تعداد زیادی از گروه‌های خارجی، پیشنهاد مرا نپذیرفتند اما با آمدن پیروز ارجمند به مرکز موسیقی ارشاد، شرایط به‌گونه‌ای شد که به جای یک برنامه، قرار است دو برنامه به یاد استاد اجرا شود.
این آهنگساز که در بین اهالی موسیقی از او به عنوان فرزند معنوی استاد همایون خرم یاد می کنند با اشاره به برنامه هایی که در بیست و نهمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر اجرا خواهد کرد گفت: من و سامان احتشامی، 24 بهمن ماه، قطعاتی از استاد ابوالحسن صبا و همایون خرم را به صورت موسیقی بی‌کلام و با دو ساز ویولن و پیانو اجرا می‌کنیم. ساخته‌های همایون خرم، ملودی محور است یعنی ابتدا ملودی ساخته و بعد کلام بر آن سوار شده است. این ویژگی موجب می‌شود که شنونده با ملودی بدون کلام هم ارتباط برقرار کند البته طبق برنامه ریزی که انجام گرفته من همراه با ارکستر آکادمیک تهران به رهبری امین سالمی نیز قطعاتی چون«غوغای ستارگان»، «اشک من هویدا شد» و«در میان گلها» را اجرا می‌کنیم که تنظیم این قطعات با من و خوانندگی این برنامه با حمید خزاعی، امیر رفعتی و شهریار بلوچستانی است.
وی در پاسخ به این‌که اجرای دوباره کارهای همایون خرم کار چندان ساده‌ای نیست گفت: ارتقا دادن یک کار عالی بسیار دشوار است. بعضی از کارهای استاد در زمان خود بسیار خوب اجرا شده‌اند و ما نهایتا بتوانیم، دوباره همان را به اجرا درآوریم. ضمن این‌که نباید انتظار داشت که اجرای زنده این کارها با هزار و یک مشکل فنی که در سالن وجود دارد با آنچه در استودیو ضبط شده برابری کند
شهرکی در پاسخ به این‌که چرا هشت سال در جشنواره موسیقی فجر شرکت نکرده گفت: من در تمام این سال‌ها شرکت در جشنواره را بی‌احترامی به خود و دیگر اهالی موسیقی می‌دانستم؛ مگر می‌توان تنها در یک هفته به پاسداشت هنرمندان عرصه موسیقی و تکریم آنان پرداخت؟ هر سال دفترچه‌ای را منتشر می‌کنند که اسم گروه‌ها و نوازندگان بسیار در آن آمده و تو با خود می‌گویی: یعنی ما این همه نوازنده داریم؟ این تعداد گروه فعالیت می‌کنند؟ پس بازتاب کارشان کدام است؟
تنظیم‌کننده آلبوم «رسوای زمانه» به این‌که در سال‌های گذشته سیاست واحد و روشنی وجود نداشته، اشاره و بیان کرد: بعضی گروه‌ها در سال‌های قبل به راحتی و از چندماه پیش از اجرا مجوز می‌گرفتند و تبلیغات خود را آغاز می‌کردند.به همین سادگی نیز آلبوم منتشر می‌کردند اما در ارتباط با بعضی افراد و گروه‌ها این‌طور نبود و حساسیت‌های بسیار وجود داشت. از سوی دیگر سیاست واحدی نبود و مدیران همیشه سلیقه‌ای رفتار می‌کردند. البته این مشکلات، همواره گریبان موسیقی را گرفته و ویژه این 8 سال نبوده اما در این سال‌ها، پررنگ‌تر شده و تاثیر منفی خود را بیشتر نشان داده است.
به گفته شهرکی، کمبود سالن‌های مناسب برای اجرای هر نوع موسیقی و نبود یک تیم حرفه‌ای از صدابرداران برای اجرای زنده و برخورد نامناسب و غیرحرفه‌ای مسئولان سالن‌ها از دیگر مشکلات است. از دید او هر نوع موسیقی به سالن خاص خود نیاز دارد. برای مثال سالنی که در آن موسیقی کلاسیک اجرا می‌شود با جایی که در آن دونوازی برگزار می‌کنند فرق دارد. فضایی که برای ارکستر سمفونیک در نظر گرفته می‌شود باید متفاوت با موسیقی پاپ باشد. زیرا ادوات موسیقی پاپ به باندهایی قوی احتیاج دارد که صدا را به‌طور یکنواخت به گوش مردم برساند نه این‌که ردیف‌های اول کر شوند و به ردیف 15، صدا نرسد و تنها سالن استاندارد ما که از ابتدا برای اپرا ساخته شده، تالار وحدت است.
تنظیم‌کننده آلبوم «گلهای خرم» با اشاره به این‌که موسیقی به مجوز نیاز ندارد گفت: اگر از شعر و ترانه بگذریم، خود موسیقی نیاز به گرفتن مجوز ندارد؛ مگر این‌که سطح حرفه‌ای کار به‌قدری پایین باشد که مورد رضایت قرار نگیرد وگرنه موسیقی بی‌کلام چه آسیبی به جامعه می‌رساند؟ یک زمان فهرستی را اعلام کردند و گفتند این افراد نیازی به گرفتن مجوز ندارند بعد گفته خود را از یاد بردند. حالا قانونی که تصویب شده این است که باید از اجرای خود تصویر بفرستیم آخر جمع کردن اعضای گروه و فرستادن اجرای تصویری، کاری منطقی به نظر نمی‌رسد.