شیراز - خبرگزاری مهر: چهار گروه در دومین شب از جشنواره موسیقی "سورنای وحدت" مردم شیراز را با آواها و نواهای نواحی و بومی ایران آشنا کردند که در این میان قطعاتی نظیر "آهوی دشت" و موسیقی زاگرس نشینان مورد توجه و استقبال حضار قرار گرفت.

به گزارش خبرنگار مهر، شامگاه پنجشنبه درحالیکه سینماشیراز مملو از جمعیت مشتاق موسیقی محلی و بومی جشنواره موسیقی سورنای وحدت بود، گروهی از نوازندگان کاشمری همراه با حرکات آیینی خراسان رصوی از میان جمعیت به روی صحنه این سالن رفت تا با اجرای آواها و نواهای محلی خود به ارائه هنر بپردازند.

آهوی دشت کاشمری ها با سروناز به شیراز آمد

این گروه که سروناز نام داشت درحالی به روی سن پاگذاشت که پیشتر در جشنواره های آیینی تهران، دبی، بلاروس و افغانستان هنر ایرانی را جلوه گر شده بود.

نخستین قطعه ای که گروه سروناز کاشمر ارائه کرد، ملودی "آهوی دشت" بود که با دوتار محمد جمالی، سورنای محمدرضا پاسبان، دایره علی رمضان پور و دهل حسین رزمی عارفی همراه شد.

گروه سروناز کاشمر که با لباس های محلی منطقه مرکزی خراسان پابه صحنه گذاشت توسط حسین و ابراهیم رمضان پور حرکات آیینی را درکنار زخمه هایی که به دوتار زده شد به میان تماشاگرانی آورد که با شنیدن ملودی "آهوی دشت" به وجد آمدند.

این ملودی که از ساخته های حسن عابدینی است در کنار قطعه ای که گروه سروناز کاشمر در رسای اما رضا(ع) سرود کرد آغازی بر هنرنمایی هنرمندان خطه خراسان بود.

پس از آهنگ "آهوی دشت" که سال 1371 به عنوان بهترین ترانه فولکلور ایران شناخته شد، این گروه قطعه محلی "حنا حنا" را ارائه کرد که در آیین های عروسی کاشمر به کار می رود. این قطعه از مواردی است که هنگام حنابندان داماد توسط جوانان خراسانی اجرا می شود.

آیین کاشمری ها همه را مسحور کرد

حرکات آیینی گروه کاشمری که توسط برادران رمضان پور هر بیننده ای را مسحور هنرهای آیینی خراسان می کند برگرفته از عمو نوروز ایرانی است که وقتی حسین رمضان پور با دایره و لیوان آب به اجرای آن پرداخت تماشاگران هرچه در توان داشتند این هنرمند را تشویق کردند.

آخرین اجرای گروه سروناز نواختن قطعه "سر راه کنار برین" بود که این قطعه نیز با حرکات آیینی هنرمندان کاشمری به صحنه رفت.

دومین گروهی که شامگاه پنجشنبه در حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس حوزه هنری فارس به هنرنمایی پرداخت، موسیقی بختیاری بود که به سرپرستی مسلم شریفی به صحنه آمد و با استقبال ناصر وحدتی، هنرمند گیلانی از کورش اسدپور، خواننده این گروه روبه رو شد.

موسیقی زاگرس نشینان از لرستان تا کهگیلویه/ ملودی سردار مریم بختیاری در شیراز جان گرفت

پیش از اجرای این گروه از هنرمندان بختیاری، اسدپور، توضیح داد که موسیقی زاگرس نشینان از لرستان تا کهگیلویه همه از یک جنس است و ملودی های آن مانند خونی در رگ و پی این مناطق جریان دارد.

وی با اشاره به اینکه ریتمها در این موسیقی از سنگین آغاز تا به ریتمهای تند منتهی می شود،خاطرنشان کرد: ملودی های بختیاری برای تمامی ابعاد زندگی موسیقی دارد.

وی همچنین خواستار این شد که موسیقی را متعهدانه به فرزندان مان انتقال دهیم.

یکی از زیباترین و هیجان انگیزترین قطعاتی که این گروه از هنرمندان بختیاری با آواز اسدپور ارائه شد، ملودی "سردار مریم بختیاری" بود که بر اساس شخصیت زنی با این نام نواخته شد. این قطعه که ادای دینی به زنی از خطه بختیاری هاست که در زمان جنگ جهانی اول رشادت ها از خود به جای گذاشته با یادی از علی مردان خان خوانده و نواخته شد.

این گروه بار دیگر قطعاتی شاد و آهنگین بر اساس ملودی های "دی بلال"، "آهای گل" و "گل می" نواخت که هربار سالن سینماشیراز با شنیدن همنوایی سورنای محسن کیهان نژاد و تنبک و دهل بابک پیمانی که گفت و گویی از خطه ی زاگرس را ساز می کردن به وجد آمد.

بیرجندی ها با اسپند و آتش و پخش نقل به میان مردم آمدند

پیش از اینکه گروه موسیقی شیراز به صحنه بیاید، گروهی از شهرستان بیرجند از خراسان جنوبی همراه با دود کردن اسپند از میان جمعیتی که سالن سینماشیراز را پر کرده بود به همراه پخش نقل توسط دختری خردسال با لباس محلی به صحنه آمد تا با سرپرستی مهدی شیفته نواهای نواحی خراسان را به شیراز آورده باشد.

انار دانه دانه، عزیز بشین بکنارم و ملودی های دیگری از این ناحیه خراسان بخشی از موسیقی بود که گروه هنرمندان بیرجندی ارائه کرد که در عین شگفتی ملودی "عزیز بشین بکنارم" که پیشتر عنوان می شد متعلق به فارس است عنوان شد خاستگاه آن به منطقه "خوسف" خراسان جنوبی باز می گردد.

آخرین اجرای شب دوم سورنای وحدت که به واسونک های شیرازی تعلق داشت با معرفی چکیده ای از تاریخچه این بخش از موسیقی فارس به ویژه شیراز همراه شد.

واسونک که مرحله به مرحله آیین های عروسی را فرا می گیرد متشکل از ملودی ها و اشعاری است که نکات کلیدی آن ستایش زیبایی های زناشویی، به انجام رسیدن کاری، جوهره وجودی مرد و تقدیس واگویه های آهنگین است تا بستری را برای رویارویی با زندگی فراهم کند.

در اشعار واسونک های شیرازی رضایت مندی از قضا و قدر روزگار نهفته است.

آخرین شب سومین جشنواره سورنای وحدت با گروه های آذری، بلوچ و لیان بوشهر همراه است که در این برنامه نیز حرکات آیینی مناطق یادشده به صحنه می آید.