به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت زنده یاد سیمین دانشور با عنوان «با سیمین 1300 تا 1390» به همت بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان، عصر روز یکشنبه 18 اسفندماه و همزمان با دومین سالگرد درگذشت این بانوی نویسنده، با حضور سیدعباس صالحی معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس هیات امنای این بنیاد، حسین پایبنده مدرس زبان و ادبیات دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی، حسینعلی قبادی معاون پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی، غلامرضا امامی نویسنده و از دوستان نزدیک خانواده سیمین دانشور و جلال آل احمد و همچنین لیلی ریاحی تنها وارث قانونی سیمین دانشور، در تالار شهناز خانه هنرمندان ایران در تهران برگزار شد.
در این مراسم سیدعباس صالحی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سخنانی گفت: حضور زنان در تاریخ ادبیات معاصر ایران محسوس و ملموس است. ما در ادبیات کلاسیک چهره‌ای مانند پروین اعتصامی و در ادبیات داستانی معاصر نویسنده‌ای مانند سیمین دانشور را داشته‌ایم.
وی افزود: دانشور از این شانس تاریخی برخوردار بود که اولا خانواده‌ای هنرشناس و هنرمند داشت ثانیاً در دوره‌ای تاریخی در دانشگاه تهران تحصیل کرد و ثالثاً در کنار نویسنده بزرگی به نام جلال آل‌احمد زندگی کرد.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد تاکید کرد: جلال آل‌احمد برای سیمین دانشور یک نقطه اتکا بود اما نقطه ماندن نبود. سیمین و جلال با همه اشتراکاتشان، تمایزات خودشان را نیز داشتند؛ جلال شکوه خود را داشت و سیمین نیز متانت خود را.
این مقام مسئول در وزارت ارشاد گفت: وقتی زندگی سیمین دانشور را نگاه می‌کنیم، درخواهیم یافت که او کسی بود که می‌توانست در کنار موجی به نام جلال زندگی کند اما در این موج فرو نرود.
صالحی ادامه داد: نثر چکشی جلال در نثر سیمین به شکل روان تبدیل شده بود همچنین سیمین به حوزه سیاست تعلق خاطر داشت اما برخلاف جلال درگیر سیاست نبود. سیمین توانست بین رئالیسم و اسطوره‌گرایی، یک ترکیب ایجاد کند. جلال آل‌احمد به شدت نویسنده و فردی رئالیسم بود اما سیمین ریشه‌ای در گذشته و در عین حال نگاهی به حال و تصویری از آینده داشت.
معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: سیمین دانشور ریشه در هویت داشت اما آل احمد در مقاطعی از عمرش بین حال و گذشته درگیر بود و نمی دانست کدام یک را انتخاب کند گذشته گرایی یا امید به تحول در حال برای ساختن آینده‌ای بهتر؟ اما سیمین همیشه با یک نگاه اعتدال گرایانه تاریخ خود را به یاد داشت و آن را فراموش نکرد.