به گزارش خبرنگار مهر، ماجرا از اینجا شروع شد که اسقندیار رحیم مشایی رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در اواخر سال 86 وعده ساخت هزار مجتمع گردشگری را داد. او گفت که تا قبل از سال ۱۳۹۰ در هر ۲۵ کیلومتر از راههای کشور یک سرویس بهداشتی ساخته می شود. هر چند که منظور وی مجتمع بین راهی بود نه فقط سرویس بهداشتی.
این وعده از آنجا ناشی می شد که در سال ۸۶ مصوبه ای درباره تدوین و اعلام الگوی نمونه واحدهای خدماتی و سرویسهای بهداشتی بین راهی توسط سازمان میراث فرهنگی به امضای هیئت وزیران رسید و سازمانهای مختلف ملکف به اقدامات تعیین شده ای شدند.
حميد بقايي که آن زمان قائم مقام سازمان ميراث فرهنگي بود ساماندهي سرويس‌هاي بهداشتي بين راهي را يكي از مهمترين برنامه‌هاي در دست اقدام اين سازمان دانست و اميد داد تا پايان همان سال ۶۰۰ واحد از هزار سرویس بهداشتی وعده داده شده راه اندازي شود. اما تخصیص نیافتن وامهای بانکی به این پروژه ها و حمایت نشدن بخش خصوصی توسط سازمان میراث فرهنگی و دولت، این وعده را محقق نکرد. حتی یک گروه سرمایه گذار خارجی هم برای ساخت تعدادی از مجتمع های بین راهی به ایران آمدند ولی دست خالی برگشتند.
تا اینکه در دولت یازدهم بازهم مسئله سرویسهای بهداشتی بین راهی با معاون گردشگری کشور مطرح شد و مرتضی رحمانی موحد در این باره گفت: ایجاد سرویس بهداشتی دو مرحله دارد یکی ایجاد آن است و دیگری بهره‌برداری از آن، در برخی واحدها ایجاد آن تمام شده است اما کسی نیست بهره‌برداری کند. از سال 89 ایجاد و بهره‌برداری آن به معاونت سرمایه‌گذاری سازمان میراث فرهنگی داده شده است. بهره‌برداری هزینه دارد متاسفانه برخی از این سرویسهای بهداشتی توجیه اقتصادی ندارند. البته رسیدگی به این موضوع جزء برنامه‌های سازمان است.
البته رحمانی موحد عنوان کرد که در این باره باید معاونت سرمایه گذاری صحبت کند اما معاون سرمایه گذاری سازمان میراث فرهنگی اعلام کرده که 6 ماه سکوت خواهد کرد تا بتواند بر اوضاع سرمایه گذاری در گردشگری ایران مسلط و سپس مصاحبه کند.
با این حال مدیرکل سابق مراکز خدمات گردشگری سازمان میراث فرهنگی این گفته معاون گردشگری مبنی بر اینکه بهره بردار برای مجتمع ها وجود ندارد را رد کرد و گفت: اینکه گفته می‌شود بهره‌بردار برای سرویسهای بهداشتی وجود ندارد قانع کننده نیست چرا که نگهداری این سرویس‌ها هزینه زیادی نمی‌خواهد.
مرتضی شریفی در با بیان اینکه متاسفانه مشکل سرویس بهداشتی از مشکلاتی است که بیشتر در ایام پیک سفر به یاد مسئولان می‌افتد تصریح کرد: از طرفی در این ایام مدیران واحدها به خاطر اینکه مسافر دارند زیر بار این مسئولیت نمی‌روند. همچنین هزینه زیادی برای بازسازی سرویس بهداشتی نیاز نیست که در این بین برخی‌ها هزینه بالای تعمیر و ساخت سرویس بهداشتی را بهانه می‌کنند. ، این موضوع توجیه منطقی ندارد. منتها برخی از سرویسهای بهداشتی در بیابان احداث می‌شوند، ولی باید در نظر داشت که برای این نوع سرویسهای بهداشتی هم متولی تعریف شده است.
به این ترتیب به نظر می رسد امسال هم مسافران نوروز 93 باید به همان تعداد اندک مجتمع های بین راهی اکتفا کنند و منتظر مجتمع های شیکی که تعداد آنها در کشور به 5 مورد هم نمی رسد دل خوش باشند!