به گزارش خبرنگار مهر، چنگیز صنیعی مترجم این کتاب، 40 سال پیش از کرمانشاه به فلورانس ایتالیا رفته و در رشته ادبیات و زبان‌های خارجی و معماری شهرسازی تحصیل کرد. او موفق به اخذ مدرک دکترا از دانشگاه فلورانس شد و از پایه‌گذاران کانون فرهنگی ایتالیا/ ایران است.
صنیعی معتقد است با وجود این‌که ایتالیا یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین تولیدکنندگان سینما در جهان است، در میان منابع سینمایی فارسی، جای تاریخ سینمایش خالی است. با همین عقیده و نظر بوده که وی دست به فعالیت در زمینه آشنایی هنر بین دو کشور کرده و ترجمه کتاب «تاریخ سینمای ایتالیا» هم یکی از فعالیت‌هایش در این زمینه است.
بخش اصلی کتاب پیش رو، تاریخ 100 سال سینمای ایتالیا یعنی از آغاز 1894 تا 1994 است. این بخش کتاب نوشته پروفسور ماریو وردونه است و برای تکمیل تاریخ سینمای ایتالیا، یعنی از 1994 تا 2007 هم از کتاب تاریخ سینمای ایتالیا نوشته پائول روسو استفاده شده است و صنیعی در واقع برای عرضه این کتاب، از دو کتاب مرجع استفاده کرده است. در معرفی کوتاه مولف اثر باید گفت که ماریو وردونه در سال 1917 در شهر اسکندریه متولد شد و در سال 2009 در شهر رم درگذشت. او شاعر، نویسنده، مستندساز، استاد تاریخ سینما و نقد فیلم در دانشگاه رم و همچنین بنیان‌گذار کرسی تاریخ سینما در دانشگاه‌های ایتالیا بود.
کتاب تاریخ سینمای ایتالیا نوشته ماریو وردونه در سال 1995 توسط موسسه انتشاراتی نیوتون کمپتن منتشر شد. نویسنده اثر که خود معاصر و شاهد عینی بسیاری از رویدادهای مهم تاریخ سینمای ایتالیا بوده و با فیلم‌سازان و دست‌اندرکاران سینما به ویژه در دوره نئوریالیستی مراوده داشته، به نحوی فشرده اما دقیق و مفید تاریخ 100 سال از سینمای صد و چند ساله ایتالیا را بررسی و بازبینی کرده است. سیر و سفر تاریخی این کتاب، از تولد سینماتوگراف آغاز شده و تا روزگار حاضر، ادامه پیدا می‌کند.
این کتاب 20 فصل و ضمایم زیادی دارد. اسامی فصول کتاب به ترتیب عبارت است از: «سینمای ایتالیا در گذر تاریخ»، «فِره‌گلی‌گراف و نخستین بازیگران کمدی»، «فیلم‌های تاریخی باستانی»، «کابیریا چگونه ساخته شد»، «تولد لاسینه‌ی بزرگ»، «پدیده‌ی صدا»، «شهر سینما(چینه چیتا)»، «نئورئالیسم»، «زاواتینی»، «نئورئالیسم ابتدایی»، «نئورئالیسم روسلینی»، «افسانه و واقعیت»، «ویتوریو دسیکا و انقلاب حقیقت»، «نقش لوکینو ویسکونتی»، «چهره‌های نئورئالیسم»، «خاطرات و رؤیاهای فلینی»، «آنتونیونی، فرانچسکو رُزی و نسل دوم»، «نقش‌های جدید اصلی»، «ژانرهای ایتالیایی» و «سینمایی که خود را از نو می‌سازد».
این کتاب به عنوان دهمین کتاب از مجموعه «مطالعات» انتشارات افق چاپ شده است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
اگر از نئورئالیسم حرف می‌زنیم باید در کنار روسلینی از ویتوریو دسیکا نام ببریم همان‌طور که از چزاره زاواتینی. یکی کارگردان و بازیگر و دیگری خالق بعضی از مهم‌ترین فیلم‌های نئورئالیستی. این‌ها ساده و دلنشین، احساسات انسانی ایتالیایی‌ها را توصیف کردند و بازنمایاندند. اگر حضور بازیگران غیرحرفه‌ای را از ویژگی‌های نئورئالیسم بدانیم، ویتوریو دسیکا از زمان فیلم‌های دوازه‌ی بهشت (زائران درلورد) شوشا (پسرک واکسی) استاد عمومیت بخشیدن به این روش بود. در آن زمان روسلینی کشتی سفید را از روی ایده‌ی فرانچسکو روبرتیس با سبکی مستندگرایانه ساخته بود. در رم، شهر بی‌دفاع هم دو بازیگر حرفه‌ای یعنی آلدو فابریتسی و آننا مانیانی با لهجه‌ی رمی حرف می‌زدند.
ویتوریو دسیکا (1974 - 1901) در ابتدا هنرپیشه بود و بعد کارگردان شد. او هنرپیشه‌ای جذاب بود که وجدان اجتماعی و سلامت را به هنر بازیگری افزود. در کمدی نخستین عشق و فیلم مردان بی‌وفا ساخته‌ی ماریو کامرینی بازی کرد. کارگردانی را در سال‌های آغازین جنگ جهانی دوم با اقتباسی از یک نمایشنامه‌ی آلدو دِ بنه‌دِ تتی به نام گل سرخ رنگ‌باخته آغاز کرد که روی صحنه توجه زیادی برانگیخته بود. غنای ذهن زاواتینی در پرداخت مضمون‌ها به قریحه‌ی دسیکا عمق بخشید و او را به یکی از چهره‌های اصلی نئورئالیسم بدل کرد...
این کتاب با 176 صفحه، شمارگان هزار و 500 نسخه و قیمت 9 هزار تومان منتشر شده است.