جمال‌الدین اکرمی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که محتوای ادبیات ما جهانی است، اشاره و بیان کرد: قصه‌های ما واقعا زیبا و محتوای آن جهان است؛ مشکل ما در فضای سیاسی حاکم برجامعه و جایگزین شدن روابط به جای ضوابط است.
نویسنده کتاب«بازگشت پرفسور زالزالک» در پاسخ به این‌که بعضی معتقدند یکی از موانع ما برای جهانی شدن، محدودیت زبان فارسی است گفت: زبان ژاپنی و چینی هم همین محدودیت دارند . چنددرصد مردم دنیا به این دو زبان سخن می‌گویند؟ چگونه است که جایزه هانس کرستین اندرسن امسال را یک نویسنده ژاپنی از آن خود می‌کند؟ پس مشکل ما زبان پارسی نیست. مشکل این است که ناشران دولتی از نویسندگان خود حمایت می‌کنند و ناشران خصوصی هم توان مالی محدودی دارند.
اکرمی، شهرداری‌ها را مهم‌ترین نهاد حمایت‌کننده از هنر و ادبیات دانست و افزود: من به پاریس رفته بودم. شهرداری پروژه‌ای را به تصویرگران واگذار کرده بود. آنها پول داشتند اما طرحی نداشتند برخلاف تصویرگران ما که یک دنیا طرح و ایده در ذهن دارند اما امکان عملی شدن آن وجود ندارد و ای کاش شهرداری به این نتیجه برسد که تنها وظیفه‌اش گل‌کاری و ساختن بزرگراه نیست و خوب است به هنر و ادبیات هم بپردازد. دیگر نهادهای دولتی هم هیچ برنامه هدفمند و منسجمی برای معرفی ادبیات و تصویرگری به مردم دنیا ندارند و اصلا دغدغه‌ای برای این کار نیست.
نویسنده رمان «چشم‌هایت را ببند والریانوس» معتقد است، جهانی شدن، نیازمند حمایت‌های دولتی است وگرنه بسیاری تصویرگران ایرانی چون هدی حدادی، علیرضا گلدوزیان، فرشید شفیعی، مرتضی زاهدی، ژاله هدایی و... معتبرترین جایزه‌های جهانی را به خود اختصاص داده‌اند اما کمتر تصویرگری می‌کنند. انجمن تصویرگران کودک و نوجوان به یک محفل خصوصی و غیرفعال تبدیل شده و....