به گزارش خبرنگار مهر، چند سال پیش چند حوضچه پرورش ماهی در ورودی دره ی رویایی شیرز در 45 کیلومتری شمال کوهدشت، ساخته شد. این حوضچه ها درست در مکانی ساخته شد که می توانست بهترین محل نصب چندین وسیله بازی برای کودکان یا مکان احداث چادرهای گردشگران باشد.
اما این روزها صاحب آن حوضچه ها به محوطه ورودی این دره شگرف طبیعی راضی نشده و با بیل و کلنگ و دستگاه کمپرسور و ...به جان زیبایی های دره ای افتاده که با درختان میوه وحشی و آبشارهای خروشان و چشمه های زلال و کوه های شگفتش حالا دیگر برای گردشگران لرستان و حتی ایران لذت بخش ترین تفریحگاه است.
برای تهیه گزارشی به شیرز می روم. پس از گذشتن از حوضچه های ماهی که سد راه عبور آسان گردشگرانش شده است به کارگرانی برمی خورم که با بیل و کلنگ و تراکتور به جان این همه زیبایی افتاده و با از میان برداشتن درختان ستبر و سنگ ها و فراز و فرودهای طبیعی و زیبایش به پیش می روند.
وسعت برخی تخریب ها نمی تواند کار بیل و کلنگ باشد و مشخص است قبلا تیغه لودر کار خود را کرده و رفته است.
درست کنار یکی از آبشارهای این دره زلال و سبز، بنایی با چند کارگر در حال چیدن دیواری با سنگ و سیمان هستند تا مسیر آب جاری دره را منحرف کنند.
با یک حساب سرانگشتی متوجه می شوم که این کار محصولی جز خشک شدن چند آبشاری نیست که در پایین دست دره هر روزه گردشگران بسیاری را کنار خنکای خود جای می دهند.
جنازه درختانی که هنوز سر به نیست نشده اند و با کمری شکسته کنار رود دراز کشیده اند تاسف بار است و اگر به همین منوال پیش برود طولی نخواهد کشید که بیشترین مسیر دره شیرز به برهوتی بی آب و درخت تبدیل شود.
اینجا یکی از زیباترین و شگفت انگیزترین تفریحگاه های طبیعی ایران است که دور از چشم مسئولان امر در حال تخریب است تا یک نفر چند حوضچه ماهی دیگر به اموال خود اضافه کند غافل از این که اینجا ملک شخصی کسی نبوده و یک سرمایه ملی گردشگری است.
از صاحب حوضچه های پرورش ماهی سوال می کنم که از چه مرجعی مجوز گرفته تا کمر به قتل زیبایی های دره شیرز ببندد و او با لبخندی آرام می گوید: مسئولان باید مرا تشویق کنند که دارم برای مردم راه باز می کنم.
او ادامه می دهد از جهاد کشاورزی کوهدشت وام گرفته ام.
از فلسفه تخریب کمرکش کنار رودخانه و تبدیل آن به جاده و همچنین ساختن دیوار سیمانی سوال می کنم و او می گوید که می خواهد مسیر آب رودخانه را به سمت حوضچه هایش منحرف کند.
با فرماندار کوهدشت تماس می گیرم و او ضمن بی اطلاعی از موضوع می گوید: شیرز ملک شخصی کسی نبوده و یک سرمایه گردشگری است.
حمزه پور ادامه می دهد: با منابع طبیعی لرستان تماس می گیرم و موضوع را پیگیری می کنم.
حالا چند روز از تماس با فرماندار کوهدشت می گذرد و هنوز هیچ مسئولی به شیرز نرفته تا موضوع را بررسی کند.
به هر روی اگر به همین منوال پیش برود در آینده جز یک راه بی آب و بی درخت چیزی از دره زیبای شیرز برجای نحواهد ماند.
بنابر این گزارش دره باستانی "شیرز" در 45 کیلومتری شمال شرق کوهدشت و بر سر راه رودخانه سیمره واقع شده است. این دره حیرت انگیز با جاذبه های گردشگری بکر و شگفت انگیز و سرچشمه ها و آبشارها و درختان وحشی پر میوه اش آماده است تا به یکی از گردشگاههای زیبای غرب کشور تبدیل شود.
طبیعت دره شیرز
این جاذبه طبیعی در بخش زردلان و در منطقه ای به نام اولادقباد قرار دارد و دارای طبیعتی زیبا و چشمه های جاری با آب فراوان، صخره های تند و تیز و میوه های وحشی فراوان است.
آب این چشمه به رودخانه سیمره که شاخه اصلی کرخه است می ریزد. زیبایی و بکربودن منطقه شیرز برای هر بازدید کننده ای ابتدا عظمت و شوکت و ابهت این کوههای سر به فلک کشیده را مجسم می کند سپس آهنگ خوش ترنم شرشر آب خستگی را از تن بیرون می کند.
طول این تنگه چند کیلومتر است و رود کوچکی از میان آن عبور می کند. رودی با سراب ها و چشمه های زلال که در مسیر خود آبشارهای زیبایی را به وجود آورده ، می رود تا در دهانه ورودی شیرز به رودخانه خروشان سیمره ملحق شود.
این تنگه که پر است از درختهای کوهی میوه از جمله انگور، انجیر و گلابی درمیان دوکوه شگفت انگیز قرار گرفته است. بر سینه و کمرکش این دو کوه غارهایی زیبا جا گرفته که گویای سکونت بشرغارنشین در این منطقه است.
این منطقه بکر که همواره حس شگفتی بازدیدکنندگان را برانگیخته، محل بازدید و تفریح تابستان مردم لرستان و گردشگران است و طبیعت گردان زیادی روزهای تعطیل می روند تا خستگی های روزمره شان را کنار آبشارها و سایه وسیع چتر درختانش جا بگذارند.
...........................
گزارش و عکس: حشمت الله آزادبخت