به گزارش خبرگزاری مهر، محمدحسین شیخ محمدی - دانش آموخته مهندسی کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان با اشاره به بررسی مقاومت به خشکی گونه هایی از گراس بومی ایران، از انجام تحقیقات نهایی به منظور معرفی گونه ای از چمن بومی ایرانی مقاوم به کم آبی خبر داد.
وی با بیان اینکه خشکسالی یکی از مضرترین تنش‌های غیرزیستی برای رشد چمن در طیف گسترده‌ای از مناطق جغرافیایی جهان است، تصریح کرد: بسیاری از گونه‌های فصل سرد توانایی سازگاری با خشکی‌های طولانی مدت بویژه در فصول گرم سال را ندارند و کاهش کیفیت چمن در اثر تنش خشکی از نگرانی های اصلی مدیران چمن به شمار می رود.
دانش آموخته مهندسی کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان صرف حجم فراوانی از آب در زمان آبیاری را از ویژگی های چمن به عنوان مهم ترین گیاه پوششی شهر ها عنوان کرد و افزود: از آنجا که بسیاری از مناطق ایران دچار محدودیت منابع آبی هستند، ضروری است برنامه به حداقل رساندن آب مصرفی برای مناظر شهری به منظور کاهش مصرف آب به کار گرفته شود.
وی اضافه کرد:کمبود ریزش ها و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی، ایران را در زمره ی کشور های خشک و نیمه خشک قرار داده به نحوی که میزان بارندگی متوسط سالانه ی ایران حدود 244 میلیمتر است که کمتر از یک سوم بارندگی متوسط کره زمین می باشد.
شیخ محمدی اتلاف بخش قابل توجهي از ريزش‌هاي آسماني باقیمانده در سطح خاک بر اثر تبخیر را از دیگر علل کم آبی در نواحي خشک و نيمه خشک کشور بیان کرد و گفت: در کشور هایی مانند ایران به دلیل کمبود آب، فضای سبز آسیب های فراوانی می بیند و نگهداری مناسب ازآن نیازمند صرف هزینه های بالااست.
وی انتخاب گونه ها و ارقام بومی و مقاوم چمن سازگار با شرایط منطقه را از مهم ترین راهکارها به منظور بهبود مقاومت به خشکی دانست و تصریح کرد: کاهش مصرف آب، کاهش هزینه استفاده از کودهای شیمیایی وسموم به دلیل مقاومت گیاهان بومی به آفات، امراض و خاک های ضعیف منطقه و به تبع آن کاهش ورود مواد سمی شیمیایی به خاک و آب های زیرزمینی از دیگر مزایای استفاده از ارقام بومی چمن است.
وی با بیان این که ایران کشوری ممتاز و با رتبه بالا از نظر غنای گیاهی و تنوع زیستی و دارای ۱۱ اقلیم از ۱۳ اقلیم شناخته شده جهانی است تصریح کرد: براساس نظر گیاه‌شناسان و پژوهشگران، تعداد گونه‌های گیاهی ایران در حدود ۸ هزار گونه است که از نظر تنوع گونه‌ای حداقل دو برابر قاره اروپاست بر همین اساس ما تصمیم گرفتیم به بررسی مقاومت به خشکی گونه های گراس بومی ایران شامل علف گندمی بیابانی و تال فسکیو بپردازیم.
دانشجوی دکتری مهندسی کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان مدت زمان انجام این آزمایش ها را قریب به دو سال عنوان کرد و افزود: این طرح با راهنمایی دکتر نعمت اله اعتمادی از اعضای هیأت علمی دانشکده مهندسی کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام گرفته و هزینه ای بالغ بر 30 میلیون ریال به همراه داشته است.
وی اضافه کرد: نتایج آزمایش ها نشان داد گونه ی علف گندمی بیابانی که مقاومت بالایی از خشکی را دارا بوده و می تواند مقادیر پایین آب را تحمل کند با مکانیزم هایی چون افزایش پرولین، افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، سوپراکسید دسیموتاز، اسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز) و نشت الکترولیت پایین در هنگام تنش خشکی، به خوبی نسبت به این تنش مقاومت نشان می دهد.
شیخ محمدی در پایان با اشاره به انجام تحقیقات تکمیلی به منظور معرفی این گونه به عنوان گونه ی تجاری قابل استفاده به جای چمن های رایج، ابراز امیدواری کرد که با پایان یافتن این تحقیقات بتوان از گونه ی بومی علف گندمی در کشور استفاده کرد.