به گزارش خبرنگار مهر؛ احسان ایروانی مدیرعامل جوان صندوق حفظ و احیای بناهای تاریخی است. صندوقی که اگرچه مدت زیادی از تاسیسش نمی گذرد اما همیشه با چالش رو به رو بوده، از اتفاقاتی که برای مدیران سابقش افتاد تا استفاده از این صندوق به عنوان حیاط خلوت مدیران متخلف میراثی. از این رو صندوق حفظ و احیا نتوانسته آن طور که باید کارنامه درخشانی از خود به جا بگذارد. آنچنان که ایروانی نیز به قراردادهای واگذاری بناهای تاریخی به بخش خصوصی توسط این صندوق اشاره کرده و بسیاری از آنها را دارای مشکل دانسته و گفته که بسیاری از قراردادهای واگذاری لغو شده است. اکنون صندوق حفظ و احیای آثار در خانه تاریخی نظامیه مستقر شده است این خانه در آذر ماه سال 83 به شماره 11244 ثبت ملی شد. با ایروانی در این خانه قجری نزدیک به سه ساعت مصاحبه کردیم آن هم در شرایطی که هر دو دقیقه یک بار قطار مترو صندلی ما و این ساختمان تاریخی را به لرزه می انداخت.
* چندی پیش شما به طور مختصر آماری را مبنی بر فسخ بسیاری از قراردادهای صندوق حفظ و احیای بناهای تاریخی با سرمایه گذاران و بهره برداران از این بناها ارائه کردید به این ترتیب که از حدود 26 قرارداد، 20 قرارداد منجر به فسخ و 4 قرارداد با چالش های حقوقی روبه رو شده است. در این بار بیشتر توضیح دهید که علت چه بوده است؟
تا قبل از زمانی که صندوق حفظ و احیا تشکیل شود، سازمان میراث فرهنگی سابقه هیچ نوع مشارکتی با بخش غیر دولتی را نداشت و تا آن زمان فقط تا سقف یکسال بناها را واگذار می کرد و یا اجاره می داد. در این قراردادها، نوع مزایده برگزار کردن، نظارت ها بر عملیات های بخش خصوصی، هدایت بخش خصوصی پس از واگذاری بناها، ضمانت نامه هایی که هنگام عقد قرارداد باید داده شود، و غیره در یک معامله صحیح شکل نگرفته بود چون سندی وجود نداشت. من از سال 85 در صندوق فعالیت داشتم. قرار بود مجموعه این ضوابط را به همراه طرح پردیسان بنویسیم. تا اینکه بلاخره واگذاری ها انجام شد. اکنون بخش خصوصی نزدیک به 21 میلیارد تومان از پولش را در بناهای تاریخی خرج کرده است. در سال 91 که مسئولیت این صندوق را به عهده گرفتم نامه های زیادی از دیوان محاسبات به دستم رسید که نشان می داد 16 قرارداد با ترک تشریفات واگذار شده، یا در قراردادها، طرف مقابل احراز صلاحیت فنی و مالی نشده بود، این موارد توسط ارگانهای نظارتی به ما اعلام شد.به همین منظور قراردادها را آسیب شناسی کردیم.
برخی از معاملات با صلح ختم شده بود یعنی عملا در آن بناها تخریبی انجام نشده بود، چون کاری از پیش نبرده بودند. ضمن اینکه با آنها صحبت شد که اگر این بناها را تحویل ندهند تنها مسئولیت نگهداری از بناها به گردنشان خواهد بود و عملا سودی به حال آنها ندارد. برخی از این افراد تصور می کردند که می توانند با گرفتن این بناهای تاریخی، وام بانکی بگیرند ولی در عمل نتوانستنه بودند. بنابراین در دوره مسئولیتم از 29 قرارداد منعقد شده، 14 قرارداد را تحویل گرفتم و شهریور ماه گزارش آن را به رئیس وقت سازمان دادم.
* یکی از موارد مورد اختلاف بین صندوق و سرمایه گذاران بخش خصوصی، مشکل هتل آپادانای تخت جمشید ذکر شده بود. علت اصلی فسخ قرارداد صندوق با بهره بردار هتل چه بود؟
تمام بناهای در اختیار و آنهایی که واگذار شده بود را آسیب شناسی کردیم تا بدانیم با کدام یک می توان کار کرد و برعکس. در مرحله اول به یکی دو نفر اختیار تام دادم تا از بناها بازدید و شرایط موجود را بررسی کنند. از هتل آپادانای شیراز شروع کردیم. چون طرف قرارداد اولین بهره برداری بود که هتل را به صورت آماده در اختیار گرفته بود. ولی او حتی اعضای هیات مدیره را به هتل راه نمی داد. چون اساسا صندوق را قبول نداشت.
* چرا؟ مگر از همین صندوق، هتل آپادانا را دریافت نکرده بود؟ پس چطور می شود صندوق را قبول نداشته باشد؟
چون در مدت چهار سال حتی یک ریال هم اجاره نداده و هیچ کسی را هم راه نداده بود. بنابراین طرح دعوی کردیم.
* مشکل این هتل و بهره بردارش چه بود؟
هتل آپادانا مجموعه ای بوده که حدود 80 سال پیش به عنوان مرکز اقامتی پژوهشگران و باستان شناسان فرانسوی مورد استفاده قرار می گرفته بعد از آن در اختیار اداره میراث فارس و پایگاه تخت جمشید تعلق گرفت. در دهه 70 که طرح پردیسان شروع به احیا و راه اندازی کرد مجموعه پژوهشی آپادانا را تحت عنوان هتل آپادانای تخت جمشید در طرح پردیسان مصوب کرد از آنجا که این بنا آماده بود آن را با پول دولتی تجهیز کردند و به صندوق حفظ و احیا دادند. قهوه خانه ای در محوطه هتل وجود داشت که بهره بردار می توانست از آن استفاده کند، منتها شرکت بهره‌بردار یک قهوه خانه دیگر را نیز در گوشه دیگری از حیاط راه اندازی کرد و درآمد هنگفتی از آن بدست می آورد.
در جلسه ای که با بهره بردار داشتیم، او ادعا کرد که از جیبش پول گذاشته و در این هتل خرج کرده. من زمانی که مدیر حراست را به این هتل فرستادم، گفته بود بهره بردار به اندازه پول هتل از این قهوه خانه درآمد کسب می کند. این مجموعه تاریخی است و اگر برای آن یک نوع کاربری تعریف می شود و براساس همان قرارداد می بندیم؛ دیگر نباید هیچ تغییری در بنا ایجاد شود، در حالی که طرح ایجاد قهوه خانه دوم، بدون طرح مصوب صندوق حفظ و احیا و بدون اجازه این صندوق به مجموعه هتل اضافه شده است.
* ندادن اجاره و افزودن قهوه خانه تمام مشکل این بهره بردار بود؟
نه! حراست میراث فرهنگی استان فارس به ما اعلام کرد، بابت این هتل و بهره بردار هر از چندگاهی اماکن به ما اخطار می دهد. چون اماکن معترض فعالیت های اوست و گفته که در این مکان حیوان نگهداری می شود.
* چه حیوانی؟
گرگ!
* گرگ؟!
بله. بهره بردار هتل، محیط بان است. طبق گزارشی که برای من روایت شده این بهره بردار در هتل آپادانا گرگ نگهداری می کرده این موضوع مستند شده در اختیار حراست میراث فارس قرار دارد. ندادن اجاره بها و نگهداری حیوانات و تغییرات در بنا بدون طرح مصوب از جمله تخلفات وی به شمار می رود با این حال صبر کردیم تا این مورد قضایی به صلح بیانجامد.
* قبل از طرح دعوی چرا کسی پیگیر مطالبات صندوق از بهره بردار این هتل نشده بود؟
نامه های متعددی به او داده بودند. بخش حقوقی سازمان در این رابطه فعال نبود.و صندوق را مسول قرار داد منعقده شده می داند اما دو بار ابلاغ فسخ هم گرفته بود.
* بعد از طرح دعوی چه دفاعی از خود داشت؟
بهره بردار هتل پس از 3 جلسه اعلام کرد قراردادی که شرکت توسعه گردشگری به عنوان طرف صندوق حفظ و احیاء با شرکت بهره بردار این هتل بستهف قرارداد اجاره بوده ولی قراردادی که صندوق با شرکت توسعه بسته، قرارداد مشارکتی بوده است. این هتل 400 میلیون تومان بدهی به دولت دارد. منتها در سال 90 بهره بردار قبول کرده بود که باید ماهی 6 میلیون تومان اجاره بدهد اما در رسیدگی سوم زیر همه چیز زد و گفت که ما شریک صندوق بودیم و در این معامله ضرر کرده و باید صندوق ضرر ما را بدهد.
* اساسا کارکرد صندوق این بود که تسهیل کننده و مشارکت کننده باشد نه اجاره دهنده!
این مورد در بخش سرمایه گذاری است نه بهره برداری.
* نتیجه طرح دعوی درباره هتل آپادانا چه شد؟
هتل آپادانای شیراز باید طبق قانون پلمپ می شد، این کار انجام شد و فعلا این هتل در اختیار اداره کل میراث فرهنگی استان فارس قرار دارد. منتها 49 صفحه برگه اموال این هتل را در اختیار داریم اما طبق آنچه که به من گزارش شده، بهره بردار از دری غیر از در پلمپ شده، تعدادی وسایل و صندلی که برجسب دولتی داشته را از هتل خارج کرده این درحالی است که او حدود 400 میلیون تومان به دولت بدهی دارد. با این حال قاضی پرونده اعلام کره که میزان هزینه های هتلدار باید بررسی کارشناسی شود ولی سوال من این است که مگر می توان با کسی در بهره برداری از ملکی شریک بود ولی بدون اجازه شریک، اقدامی در آن ملک انجام داد؟ درحالی که صندوق برای هیچ یک از هزینه هایی که ایشان در هتل کرده، تاییدیه ای نداده است.
* در این مواقع یعنی در زمانی که صندوق با بهره بردار و یا سرمایه گذار با مشکل مواجه می شود، شکایت می کنید؟
اگر یک بنا را در اختیار سرمایه گذار قرار می دهیم به این معناست که می خواهیم که از آن بنا حفاظت شود نه اینکه وقتی بعد از مدتی در آن را باز می کنیم ببینیم سقفش نم داده و یا گوشه ای از آن ریخته است. در این صورت تمام محتوای احیا زیر سوال می‌رود مشارکت وظیفه ماست اما مشارکتی که به حفاظت منتهی شود نه نم کشیدن سقف!
* به نظر می‌رسد آیین نامه های شما دچار اشکال است. بالاخره هر دوماه یکبار یا چند بار یکبار یک مأمور باید از سوی صندوق یا میراث فرهنگی برای نظارت به این بناها سر می‌زد و از نحوه کار بهره برداران و یا سرمایه گذاران با خبر می شد؟
در قراردادهای پیمانکاری 5 درصد ضمانت‌های بانکی داریم و پیمانکار می‌داند اگر پایش را کج بگذارد 5درصد از طرف قرارداد که جزو اموال پیمانکار است ضبط می‌شود. بدنام بانکی به حساب می آید و پول نقد از همه دارایی‌های او مصادره می‌شود بنابراین یک نظام درباره کارفرما و پیمانکار وجود دارد.
*بالاخره این قرارداد پیمانکاری بوده یا اجاره‌ای؟
مشارکتی بوده است. در هر قراردادی اگر ضمانت انجام تعهدات را نگنجانید وقتی براثر نادانی، غفلت، تعمد یا هر چیز دیگری طرف دوم خطایی بکند چگونه می‌توانید مانع آن خطا شوید و پایش کنید فقط با نظارت؟
* پس چنین چیزی اصلاً در قراردادهای شما وجود نداشته است. بنابراین همان سخن اول درست است. آیین‌نامه‌های شما اشکال دارد. بالاخره ضمانت هم نگرفته باشید مأمور نمی‌فرستید برای بازدید؟
قطعا نظارت می کنیم. تمام اسناد حقوقی و اسناد دیگر در سایت صندوق حفظ و احیا موجود است. پیش نویس قراردادها و سندهای احیا و ... را می توانید ببینید. ضمانت نامه ها کاملا مشخص است. قراردادهای جدید 12 صفحه ای است. طبق جدول کمیته بازرگانی 65 امتیاز حداقل امتیازی است که باید متقاضی کسب کند تا بتواند وارد مزایده شود. خیلی از افراد می گویند که این ضوابط سختگیرانه است. ما این را سخت نمی دانیم چون آسیب شناسی قراردادها ما را به این نتیجه رسانده است. شرکتی مانند عظام توانسته می تواند با کنار خود قراردادن مجموعه میراث فرهنگی خانه عامری ها را تجهیز کند من معتقدم که می تواند مجموعه خود را در خدمت بگیرد. مگر ما چند مجموعه فرهنگی اجتماعی داریم که هم پول داشته باشد و هم بتواند مرمت و احیای یک بنای تاریخی را انجام دهد. من از عملیات این شرکت در خانه عامری ها راضی هستم.
* طبق آنچه که در اخبارسال 89 منتشر شده،سه پردیس تاریخی 'عمارت مسعودیه' ، 'خانه عامری ها' و 'کاروانسرای وکیل' با حضور 'حمیدبقایی' رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به بهره بردار بخش خصوصی واگذار و شرکت منعقد شد که حداکثر دوران مرمت بناها 3 سال و دوره بازگشت سرمایه و استهلاک آنها 7 سال پس از پایان مرمت باشد اما اکنون پیشرفت قابل ملاحظه ای در این سه بنا دیده نمی شود. چرا؟
قرارداد شرکت عظام 59 ساله است.
* ولی در اخبار آمده بود ده سال! در هر حال به زعم کارشناسان میراث فرهنگی سه بنای عمارت مسعودیه، خانه عامری ها و کاروانسرای وکیل جزو نفایس هستند و نباید برای بهره برداری به بخش خصوصی داده شود چون وقتی یک اثر تاریخی به هتل تبدیل می شود، مردم نمی توانند از آن به صورت ازاد دیدن کنند.
این ماده 25 و 26 قانون مدنی است که می گوید که نفایس را حق همه می داند اما در همین قانون آمده که مالکیت آنها باید دست دولت باشد و نمی گوید که کارکرد آنها چه باشد. روی هتل بحث می کنیم. بله کاربری هتل این است که همه مردم نمی توانند از آن بهره ببرند. اکنون شرکت عظام پیشنهاد داده که کاربری اقامتی از مسعودیه حذف شود و متوقف شدن طرح در دو سال اخیر به همین علت است که پیشنهاد تغییر کاربری داده شده است. آن پیشنهاد هم کاربری رویدادی، فرهنگی اجتماعی و هنری است. اما چون در قرارداد آمده اقامتی و پذیرایی مشکل ایجاد می شود. من مجاز نیستم تغییر کاربری بدهم. قانون می گوید این طرح باید تا هیات وزیران بالا برود و این کاربری مصوب شود. آنها من را مجاب کردند که این تغییر کاربری درست است. چیزی شبیه به خانه هنرمندان. عمارت مسعودیه دانه درشت طرحی است که از میدان مشق شروع می شود و می رود تا خیابان نوفل لوشاتو. قراراست که پیش نویس تغییر کاربری عمارت برای ارسال به هیات دولت نوشته شود. باید محاسبه شود که چقدر توجیه اقتصادی خواهد داشت و غیره. خانه عامری ها هم قرار بود سه ساله مرمت شود ولی آذرماه سال 90 تقاضای 6 ماه تمدید زمان مرمت را داشتند که موافقت شد. بنابراین می شود سه سال و 6 ماه.
* قرار است خانه عامری ها هم همچنان مرکز اقامتی باشد؟
آنجا در طرح پردیسان است. تزئینات حیاط خانه عامری ها به تازگی ایجاد شده است. ولی می خواهم بگویم که من تصمیمی درباره نفیس بودن بناها نمی گیرم. قانون این اجازه را نمی دهد. بلکه این موضوع در اختیار معاونت میراث فرهنگی است.
* بله می دانم و این موضوع برمی گردد به معاونت میراث فرهنگی وقت که آن زمان این آثار را جزو نفایس اعلام نکرد و آنها را به بخش خصوصی واگذار کرد.
من نامه ای به اقای طالبیان دادم که در آن اعلام شده تعدادی بنای تاریخی قبلا از سوی کمیته نفایس، غیر نفیس اعلام شده و می توانند که واگذار شوند. ولی دوباره از آنها خواستم که بررسی کنند و نظر نهایی شان را بدهند.
* چرا این کار را انجام دادید؟
معاون جدید سازمان میراث فرهنگی حق داشت در جریان امور قرار بگیرد.
* سرمایه گذاران وقتی می خواهند این بناهای را در اختیار بگیرند باید چه ویژگی هایی داشته باشند به طور حتم پولدار بودن آنها به تنهایی ملاک نیست.
چند جدول برای شرکت سرمایه گذاران پیش بینی شده که باید سرمایه گذار آن را پر کند به عنوان مثال در جدول مالی تراز نامه سه سال اخیر شرکت را می خواهیم. حتی اگر وامی گرفته اند بایداعلام کنند که قسط معوقه نداریم. میزان مشارکتشان در پروژه های دیگر را اعلام می کنند. امتیازهای دیگر می ماند که مربوط به طرح بهره برداری است. کاربری مشخص است اما باید بدانیم که چطور آن را اجرا می کند و به بهره برداری می رساند. جدول فنی و مالی نیز هر کدام امتیازهای خود را دارند که هم ارز هم هستند و این جداول را در سایت صندوق می توان دید.
* حداقل و حداکثر زمان واگذاری بناهای تاریخی چقدر است؟
بستگی به حجم سرمایه گذاری مورد نیاز دارد. میزان سرمایه گذاری نیز خود را با حجم سرمایه هماهنگ می کند . وقتی سرمایه برگشت، طرف می خواهد سود ببرد. من معتقدم که بعد از ده سال بنای تاریخی احتیاج به بازیابی و باز بینی کالبدی دارد و باید نفس بکشد. اگر بنایی تا سه یا چهار سال بازگشت سرمایه نداشته باشد، واگذاری آن در این شرایط به نظر من اشتباه است.
* در میان صحبت هایتان اشاره کردید به اینکه برخی از افراد بنای تاریخی را گرفتند ولی عملا برای آن هیچ کاری انجام ندادند. چرا این بناها به آنها داده شد؟
تا هفت سال پیش وضعیت استقبال از واگذاری ها بسیار بد بود. حتی اگر الان با افرادی که موفق هستند صحبت کنیم می گویند که ما با اکراه وارد این کار شدیم. چون حرف پشتش بوده است . الان خیلی ها شرکت می کنند. تا هفت سال پیش این طور نبود. وقتی ترس مردم ریخت اقدام به گرفتن بنا و مرمت آن کردند. می گویند که ضوابط برای شرکت در مزایده سخت است اما من می گویم که این روال عادی است و برای انجام هر پروژه ای یا باید خودت کار کرده باشی و یا آن را به فرد دارای صلاحیت بسپاری و یا ضمانت نامه ای بگذاری و چند مشاور داشته باشی. در آسیب شناسی هایی که از عقد قراردادها به دست آمده سعی کردیم که از این به بعد واگذاری های بناهای تاریخی را با ضمانت محکمتری انجام دهیم.
* ممکن است که برخی از سرمایه گذاران در طرح های خودشان کاروانسرایی را داشته باشند و بخواهند در آن مکان از حیوانات هم نگهداری کنند درست مانند کاری که در کاروانسرای متین اباد انجام می شود. آیا چنین طرح هایی مورد استقبال قرار می گیرد؟
ما کاروانسراهای مرنجاب و قصر بهرام را داریم. اگر کسی بخواهد اینجا سرمایه گذاری کند باید حتما مجوز محیط زیستی هم داشته باشد. چون حیطه کاری ما وارد محیط زیست شده است و باید او محیط زیست را رعایت کنند.
* گاهی ممکن است که سرمایه گذار در شهر و یا روستایی بنایی تعریف کند با یک کاربری ویژه که هیچ مناسبتی با ساختار شهری و یا هویتی آنجا ندارد. آیا شما در طرح های اصلاحی خود به این موضوع هم پرداخته اید؟
نه تنها صندوق بلکه سازمان میراث فرهنگی 25 سال پیش از تخصص شهرسازها و مدیران شهری محروم بوده است. ما برای طرح هایمان از کارشناس طرح تفصیلی کمک گرفته ایم. الان با شهرداری ها تعامل داریم تا به کمک بیاید. به عنوان مثال یزد بیشترین آمار احیای بناهای تاریخی را دارد و می بینید که بسیاری از افراد خانه های خود را به رستوران و کاربری های دیگر تغییر داده اند. باید شهردار آن منطقه بتواند به این خانه هایی که کاربری داده اند خدماتی از جمله پارکینگ بدهد که شهرش رونق گردشگری داشته باشد و مردم در شهرشان پول خرج کنند. تعیین کاربری ها آسان نیست. یکی از اسیب های این بخش این است که تعیین کاربری ها با بنا و یا منطقه همخوانی نداشته و یا به مجوز نیاز داشته است.
* کدام یک از بناها را جزو واگذاری های موفق می دانید؟
خانه عامری ها که اکنون در مرحله تجهیز است. عامری ها بدون اسیب مرمت و در آن حتی جکوزی کار شد. به این ترتیب که دیوار اصلی را قاب کرده اند تا هر لحظه که خواستید آن را حذف کنید. مرمت منطبق با استاندارد انجام گرفته است. نباید انتظار نمره 20 را از بناها و سرمایه گذاری ها داشت. کاروانسرای شاه عباسی ممکن است ده درصد خطای مرمتی داشته باشد اما می توان به مجموع فعالیت های آنها نمره خوبی داد. کاروانسرای وکیل باید طرح داده شود. رفع خطر از آن انجام شده است.
* یکی از مشکلات سرمایه گذاران بناهای تاریخی این است که بانک خانه تاریخی را فرسوده و کلنگی می داند و اگر آن را به عنوان وثیقه قبول کند، تنها قیمت زمینش را مد نظر دارد نه ارزش تاریخی آن اثر را.
قانون احیا بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارامد شهری در سال 89 تصویب شده که طبق آن باید سند ملی راهبردی احیا، بهسازی و نوسازی با همکاری وزارت راه و شهرسازی، شورای عالی استانها، سازمان میراث فرهنگی، وزارت کشور و ... تهیه شود. برای تهیه این سند و پیشنهادش به دولت 18 جلسه برگزار شد. در این سند قید شد که امکان تخصیص کاربری های سرانه شهری در اماکن تاریخی وجود داشته باشد به این معنا که کاربری پیشنهادی می تواند در بناهای تاریخی تعریف شود. آن هم با تایید سازمان میراث فرهنگی و صندوق حفظ و احیا. یعنی اگر هدف،تامین سرانه آموزشی در محله ای باشد، از خانه های تاریخی خالی موجود در آن محله به علت قدیمی یا کلنگی بودن آن صرف نظر نشود و کاربری را در این خانه ها پیشنهاد کند. این نشان می دهد که برای اولین بار وزارت راه و میراث فرهنگی با هم بر سر یک سند توافق کرده اند.
* سهام و بورس برای احیا و بهسازی راه اندازی شده که در آن تعریف واژه ها با تعریف سازمان هماهنگ نیست.
سهام و بورس فقط برای ساخت و ساز و نوسازی نیست. وزارت راه و شهرسازی قائل به این شد که هم احیا را بپذیرد هم بهسازی و نوسازی را. در زمان تعلق گرفتن وام به بناها، این اثار توسط کارشناس رسمی ارزش گذاری می شوند و کارشناسان ملکی که قدمت دارد را نیز برای احیا و بهسازی قیمت گذاری می کنند. پس طرحی که به بانک داده شده، طرحی است که در آن به بناها قیمت واقعی اثر را داده اند نه قیمت زمینش را. پس بانک می تواند به وثیقه گذاشتن آن را بپذیرد. کارشناس رسمی باید قیمت تزئینات را هم حساب کند بنابراین اگر تزئینات تخریب شود، ضمانتی که در بانک گذاشته شده دچار خدشه می شود. این کارها به تنهایی از عهده صندوق حفظ و احیا بر نمی آید و بانک ها نیز باید همکاری کنند. حتی بانک می تواند برای این منظور کارشناس دائمی میراث فرهنگی استخدام کند.
* چه ضمانتی وجود دارد که مفاد این سند همانطور که گفتید اجرا شود؟
در تمام جلسات مربوط به این سند نمایندگان وزارت اطلاعات، راه و شهرسازی، صنایع، شورای عالی استانها، سازمان مدیریت و میراث فرهنگی، و نماینده بانک مرکزی حضور داشتند و تک تک بندهای انجام شدنی و نشدنی را بررسی کرده اند و نهادی نمی تواند زیر تعهداتش بزند.
* معافیت بناهای تاریخی و مالکان آنها از عوارض تغییر کاربری و مرمت یکی دیگر از برنامه های شما بوده، در این باره هم توضیح دهید.
در سال 71 قانونی وجود داشت که اماکن تاریخی ثبت ملی شده از هر گونه پرداخت عوارص معاف می شدند اما بعد از آن این قانون را اصلاح کردند. در سال 82 قانون تجمیع عوارض مصوب شد که در تبصره 4 ماده 5 آن اعلام شد تمام معافیت های قبلی لغو می شود! این قانون برای موضوع دیگری نوشته شده بود ولی برای بناهایی که تغییر کاربری می دادند ایجاد مشکل می کرد. پیشنهاد خواهیم داد که این قانون اصلاح شود. اما می دانم که دادن حق معافیت دست شورای شهر نیز هست. چون شورای شهر تهران در سال 88 مصوبه ای دارد که می گوید هر مالکی بخواهد ملکش را خودش و یا با مشارکت دیگری کاربری فرهنگی آموزشی،گردشگری ورزشی بدهد، از صد درصد معافیت عوارض تغییر کاربری برخوردار می شود. من این مصوبه را به همه شهرداری ها نشان می دهم و می گویم که عده ای به فکر شهرشان هستند. از سوی دیگر در طرح تفصیلی از تراکم سیار نیز صحبت شده و حق انتقال توسعه ساخت و ساز در آن آمده است. به این معنی که اگر نمی توانی در ملک تاریخی خود بنای جدیدی بسازی ما به ازای آن در جای دیگری اجازه ساخت و ساز افزون تری خواهیم داد.اکنون شهرداری منطقه 12 درحال تجربه این کار است.
........
گفتگو از فاطیما کریمی