به گزارش خبرنگار مهر، عصر روز گذشته یکشنبه 21 اردیبهشت ماه مراسم بزرگداشت شهید مطهری با عنوان «مهر ماه» در موسسه شهید آوینی برگزار شد.
در این مراسم غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات پارسی و نماینده مجلس شورای اسلامی با اشاره به این مطلب که شهید آوینی برای هنرمندان و دانشگاه‌دیدگان یک حجت است و شهید مطهری برای روحانیون حجت است، گفت: در دی ماه 57 هر روز خدمت شهید مطهری می رسیدم، گاهی او بعدازظهرها بعد از انتشار روزنامه‌های عصر به من زنگ می زد و تحلیل خود از روزنامه های دولتی را می‌گفت و به ما جهت می داد. یک بار گفتم به نظر می رسد این انقلاب پیروز شود، اما من در این فکرم که بعد از پیروزی انقلاب چه کار باید کنیم. به همین دلیل آن زمان مطلبی را نوشتم که هیچ گاه منتشر نکردم اما روح مطلب این بود که باید نیروی انسانی برای اداره کشور تربیت کنیم.
با دست خالی در حوزه هنر و ادبیات پیروز شدیم
وی ادامه داد: در آن سال ها باورم بود که بزرگترین ضعف ما در اداره کشور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این بود که نیروی انسانی کافی تربیت نکردیم. البته چنین باورهایی از سوی من حدسی به دست نیامده بود. با توجه به اینکه من در سال 57، 13 سال بود که در دانشگاه تدریس می کردم به این نتیجه رسیده بودم که قبل از آنکه ساواک جلوی ما را بگیرد و بگوید چرا فلان شخصیت را به دانشگاه دعوت کرده اید این سوال مطرح بود که آیا ما اصلا شخصیتی برای دعوت به دانشگاه داریم که ساواک از حضور او ناراحت باشد؟ اما به واقع ما در آن زمان کسی را که متناسب باشد برای دانشگاه تربیت نکرده بودیم. به عنوان مثال در آن زمان هیچ استاد جامعه‌شناسی نبود که نماز بخواند.
رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات پارسی بیان کرد: اوایل انقلاب و در دولت مهندس بازرگان به دستور شهید مطهری به سمت معاونت تبلیغات وزارت ارشاد انتخاب شدم. در آن سال ها یک روزنامه و روزنامه‌نگار نداشتیم. هنرمند هم که اصلا نداشتیم. نباید فراموش کرد که این یک واقعیت تاریخی است که ما با دست خالی در حوزه هنر و ادبیات به پیروزی رسیدیم.
وی توضیح داد: بعد از مشروطیت، متدینین تلخ‌کام شدند. مشروطیت از عامه متدینین دزدیده شد. روحانیت باعث شد مشروطیت به پیروزی برسد اما بعد از مشروطیت، روحانیت از صحنه حذف شد و مردم متدین هم به خانه ها رفتند و اجازه ندادند، فرزندانشان به مدرسه و دانشگاه بروند. همین مسئله باعث شد که تحصیلات به دست افرادی بیفتد که معرف دینداری جامعه نبودند. به عنوان مثال در سال 1320 هیچ‌کس را نمی‌بینید که اهل نماز و روزه باشد و به عرصه تئاتر، سینما و ادبیات نو قدم گذاشته باشد.
حداد عادل گفت: اولین روزنامه ای که می توان آن را متعلق به انقلاب اسلامی دانست در خرداد ماه 58 منتشر شد. در آن سال ها روزنامه کیهان و اطلاعات فعال بودند که البته هر کدام داستان های جداگانه ای پشتشان بود. به عنوان مثال روزنامه کیهان زیر نظر هوشنگ اسلامی اداره می شد که بعدها فهمیدیم او یکی از اعضای فعال حزب توده است. در خرداد ماه 58، آقا امتیاز روزنامه جمهوری اسلامی را گرفت و ما صاحب روزنامه ای شدیم که برای جمهوری اسلامی ایران بود.
وی بیان کرد: از جمله میدان های خالی در آن سال ها حوزه سینما بود. سینما رسانه‌ای تاثیرگذار است و کشورهای مختلف با استفاده از این رسانه به خوبی فرهنگسازی می کنند. به عنوان مثال در آن سال ها فیلمی از کتاب «بدون دخترم هرگز» ساخته شد که همزمان در 2 هزار سینما در سراسر دنیا به نمایش درآمد؛ فیلمی که تلاش می کرد چهره انقلاب اسلامی ایران را خدشه دار کند.
حداد عادل در پایان گفت: چرا ما نباید از یک چنین ابزاری برای گسترش ایمان و معنویت استفاده کنیم. در این زمینه هیچ راهی وجود ندارد جز اینکه افراد مومن و معتقد به ارزش های انقلابی و اسلامی وارد عرصه سینما و موسیقی شوند. تا زمانی که بیرون گود نشسته ایم و از دیگران که به این سپهر معنوی اعتقاد ندارند انتظار داریم که برای ما فیلم و یا موسیقی بسازند که یادآور آرمان های ما باشد، نمی توانیم به آنچه که می خواهیم دست یابیم، به همین دلیل باید خودمان وارد عمل شویم.
در پایان این مراسم با حضور غلامعلی حداد عادل از استادان حوزه آموزش در موسسه شهید آوینی تقدیر شد.