به گزارش خبرگزاری مهر، مجید جلالی که به تازگی به عنوان سرمربی جدید تیم فوتبال سایپا انتخاب شده است، نسبت به مطالبی که وی آنها را "اهانت" دانسته، واکنش نشان داد و تاکید کرد "گرايش به برنده شدن فاجعه بارترين خصلتي است كه مي‌تواند هركسي را از راه بندگي خالصانه خارج كند". البته جلالی اشاره‌ای به اصل ماجرا نکرده ولی اینطور به نظر می‌رسد که این "اهانت"ها در راستای فعالیت‌های خیرخواهانه جلالی باشد.
در بخشی از بیانیه جلالی آمده است: "... فلسفه فوتبال رقابت در كمال راستی و درستی است، هركسی مایل به برنده شدن است، ولی تفاوت‌ها در میزان تعهد به راستی و درستی است. فوتبال به ما یاد می‌دهد چگونه زندگی كنیم، چگونه در كنار مردم باشیم و چگونه به بندگی خالص خداوند برسیم، البته فوتبال چیزهای بسیار دیگری هم می‌دهد و این ما هستیم كه می‌توانیم انتخاب كنیم.
در مسیر فوتبال با افراد زیادی آشنا می‌شویم كه هر كدام از دیدگاه خود یار ما می‌شوند ولی راه ما همواره در مسیر بندگی است. اینكه تا چه حد می‌توانیم بنده‌ای خالص‌تر و بهتر باشیم، به انتخاب و اراده خودمان بستگی دارد. گرایش به برنده شدن فاجعه‌بارترین خصلتی است كه می‌تواند هركسی را از راه بندگی خالصانه خارج كند.
در تمام مراحل زندگی ورزشی خود "سعی" داشته‌ام از مسیر بندگی خارج نشوم، قواعد سعی را می‌دانم و اینكه در تلاش بی‌حد برای پیمودن مسیر جهت رسیدن به هدف باید همواره نگاه ملتمسانه به لطف خدا جهت بدست آوردن نتیجه داشت. بنابراین ما موظف به نهایت تلاش هستیم و نتیجه حاصل لطف خداوند است، و نگاه به غیرخدا در این راه مسلما شرك و كفر آشكار است.
از سال 82 با همكاری تعدادی از دوستان و اقوام، اقدام به انجام فعالیت‌های خیریه در جنوب تهران کردیم و از آن سال تاکنون حدود 80 خانواده بی‌سرپرست و بد سرپرست را تحت پوشش در آوریم، همچنین با لطف خداوند در آستانه سال 93 با هدف آموزش و ترویج فرهنگ نیکوکاری بین کودکان ایران زمین موفق به کسب مجوزهای لازم از نیروی انتظامی شدیم.
در اغلب تیم‌هایی كه كار كردم، سعی داشتم كه روحیه كمك به محرومان و مستمندان را در ذهن بازیكنان نهادینه كنم و به این منظور بعداز هر پیروزی مبالغی از آنها جمع آوری و به اشكال مختلف در اختیار محرومان قرار می‌دادیم. همیشه نگران بودم روزی این فعالیت‌ها موجبات تشویش خاطر بازیكنان را فراهم نكند و به همین منظور نمایندگانی از بازیكنان را به منزل تعدادی از این محرومان می‌بردم تا از بدبینی‌های احتمالی آینده جلوگیری كنم.
البته تنها اجبار مرا وادار به گفتن كرد، چرا كه كمك در نهان ارزشمندتر است و در نهایت هركس به اندازه سعی و تلاش خود به منزلت می‌رسد و در آخر هرچه هست میان ما و خداوند عادل و حکیم است."