محسن راستانی عکاس انقلاب و دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار مهر درباره درگذشت حسین پرتوی و ارزش و تأثیرگذاری آثار او در تاریخ ایران گفت: حسین پرتوی در تنهایی و سکوت با مرگی جانکاه دست و پنجه نرم می کرد تا این که صبحگاه 2 روز پیش برای همیشه ما را ترک کرد. او در شرایطی زندگی را تقاضا می کرد که بسیاری می توانستند با حمایت های خود، حداقل آرامشِ دل اطرافیان این عکاس شهیر را ایجاد کنند.
وی ادامه داد: گاهی بیماری انسان را از پای درمی آورد ولی گاهی نیز بیماری سکوت و بی‌اعتنایی به حیات دیگران مرگ‌آورتر است.
راستانی با اشاره به تأثیرگذاری آثار پرتوی در انقلاب ایران گفت: پرتوی که خاطره جمعی تمامی ایرانیان انقلابی در دوره ماست چرا باید فراموش می شد و در حسرت یک اعتنا و توجه باقی می ماند.
این عکاس انقلاب با اشاره به بی‌مهری‌های مسئولان نسبت به وضعیت این عکاس انقلابی گفت: این چهره موفق و شهیر روزهای انقلاب که سند عکس او قباله تمام نمای یک رویداد بزرگ تاریخی در دوره معاصر است در شرایطی از میان ما رفت که هر ازچند گاهی رسانه های رسمی چهره های بی‌نشان در ذهن جامعه را به ما تحمیل و برایشان پرچم برافراشته می کنند، آدمهایی که اسمشان را برای اول بار می شنویم و تنها مورد علاقه و آشنایی برای بخش کوچکی از نیروهای وابسته به همان فرد هستند.
او ادامه داد: آدمهایی که یک شبه با مرگشان سهم بزرگی را از زندگی ما می ستانند بی آن که آنها را بشناسیم یا خاطره ای از آنها در ذهن داشته باشیم اما یک هفته تمام رسانه ها درباره او پیام و توصیف منتشر می کنند که گویی کم مانده است تا برای او عزای عمومی اعلام شود.
راستانی تاکید کرد: گاهی به عزای کسی دعوت می شویم که هیچ چیز از او در ذهن نداریم و هرچه از این و آن می پرسیم که او که بوده و چه کرده پاسخ درستی دریافت نمی کنیم و تنها گفته می شود که با این مقام و آن مقام دوستی نزدیکی داشته است و ما بی خبر بوده ایم.
او در خاتمه گفت: حسین پرتوی مقام و منزلتی ازلی برای تاریخ این مملکت دارد؛ هر چند در سکوت و بی‌اعتنایی مقامات مسئول ما به سر می‌بُرد.