به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «سایه سرو» و بزرگداشت مقام علمی دکتر احمد مهدوی دامغانی عصر دیروز پنجشنبه اول خرداد با حضور جمعی از مقامات فرهنگی و چهرههای ادب و اندیشه کشور از جمله غلامعلی حداد عادل، سیدکمال خرازی، مهدی محقق، حسین انتظامی، مهدی فیروزان، حجتالاسلام و المسلمین سیدمحمد موسوی بجنوردی، محمدرضا شفیعی کدکنی، بهاالدین خرمشاهی و سیدعلی موسوی گرمارودی در موسسه فرهنگی شهر کتاب در تهران برگزار شد.
فتحالله مجتبایی در این برنامه گفت: دکتر مهدوی از آن وجودهای باقیمتی است که وقتی در ایران بود، همه از وجودش بهره میبردند و حالا هم که خارج از ایران است، یک وجود قابل استفاده و بهره بردن است. آشنایی من با ایشان به سال 50 قبل بر میگردد که از دانشگاه ادبیات به دانشگاه الهیات دانشگاه تهران منتقل شدم. دکتر مهدوی در دانشگاه الهیات، زبان عرب تدریس میکرد. ما غالبا در اتاق دکتر یزدگردی یکدیگر را ملاقات میکردیم. دکتر یزدگردی کتابی درباره پرندگان مینوشت و از دکتر مهدوی کمک میگرفت. من از دیدن اطلاعاتی که دکتر مهدوی در اختیار دکتر یزدگردی میگذاشت، بسیار متعجب میشدم و میدیدم که این مرد چه میزان از زبان عربی آگاه است. مثلا نامهای مختلف گنجشک را در دورههای عمرش میدانست و این لغات را به دکتر یزدگردی منتقل میکرد.
این محقق پیشکسوت در ادامه یادآور شد: دکتر مهدوی از نظر اخلاق و تواضع علمی، شایسته هزار گونه تقدیر و تجلیل است. ایشان به هیچ وجه دچار خودبزرگ بینی و اینگونه بیماریها که برخی از جوانان و پیران رشته ما به آن مبتلا هستند، نیست. فروتنی خاص ایشان واقعا دکتر محمدی را متعجب میکرد چون یک بار که سوالی از دکتر مهدوی پرسید، ایشان گفت جواب این سوال را باید از استاد بدیع الزمانی پرسید. معمولاً رقبای علمی چنین کاری را در حق یکدیگر انجام نمیدهند.
مجتبایی با ذکر خاطرات خود با دکتر مهدوی دامغانی گفت: یک بار بعد از انقلاب، با مرحوم مطهری و مرحوم مفتح در اتاق دکتر مفتح در دانشکده الهیات بودیم. گفته شد که نسبت به دکتر مهدوی بیمهریهایی میشود. مرحوم مطهری برآشفت و گفت این حرفها صحیح نیست و مهدوی از ستونهای دانشکده الهیات است و حرفهایی که درباره ایشان زدهاند، بیهوده است. با وجود سفارشهایی که مرحوم مطهری درباره دکتر مهدوی کرده بود، شرایطی پیش آمد که ایشان از ایران رفت و من هم دیگر ایشان را ندیدم تا چند سال پیش که در دانشگاه دنور آمریکا سخنرانی داشتم. ایکاش شرایط به گونهای شود که اینجا و در ایران هم بشود از حضور دکتر استفاده کرد.
در ادامه این برنامه مهدی محقق مدیرعامل انجمن آثار و مفاخر فرهنگی کشور گفت: ما شنبه آینده در انجمن آثار و مفاخر، بزرگداشت مرحوم آیتالله عبدالله نورانی را برگزار میکنیم که از دوستان دکتر مهدوی دامغانی است. به یاد دارم که در سالهای جوانی در مدرسه سپهسالار با مرحوم مطهری، محیط طباطبایی و دکتر مهدوی جمع میشدیم و جلساتی داشتیم. در یکی از آن جلسات رهبر انقلاب هم آمدند. من با دکتر مهدوی قوم و خویش هستم و با هم ارتباط خانوادگی داریم.
وی افزود: زمانی که داشتم معمم میشدم، آشیخ کاظم پدر دکتر مهدوی عمامه را روی سرم گذاشت. دکتر مهدوی هم به شوخی گفت: «اللهم توجّه به تاج العمامه». آشیخ کاظم هم به او گفت: تو لیاقتش را نداشتی. البته بعدها معلوم شد که من هم لیاقتش را نداشتم. به هر حال دکتر مهدوی علاقه فراوانی به ادبیات عرب داشت و همیشه هنگام ورود به مدرسه مشهد، اشعار عربی را با صدای بلند میخواند.
مدیر انجمن آثار و مفاخر ادامه داد: بعدها استاد بزرگی را کشف کردیم که استاد بدیع الزمانی کردستانی نام داشت و نامش در این مجلس رفت. جالب و دردآور است که این مرد بزرگ ناچار بوده دفترنویس پادگانی در کرمانشاه باشد. بعد کسی ایشان را شناخته بود و کاری کرده بود که در یک دبیرستان به دبیری مشغول شود. به یاد دارم در جوانی میخواستم برای طلبگی به قم بروم که آیت الله وحید خراسانی رای من را زد و گفت قم از نظر ادبی قوی نیست. به مدرسه مشهد برو. به این ترتیب من هم به حوزه مشهد رفتم.
محقق گفت: در آن زمان 3 نفر الگوی من بودند و من را ترغیب به رفتن سر درس ادیب نیشابوری کردند. یکی از آنها دکتر مهدوی دامغانی بود. حالا که نگاه میکنم این سوال به نظرم میرسد که واقعا آیا حیف نیست که دانشجویان ایرانی از محضرش استفاده نمیکنند؟ او در هاروارد است و ما از وجودش بی بهره. البته در هاروارد، ایشان به دانشجوها درس نمیدهد بلکه اساتید را تربیت میکند. این هم از ضایعات مملکت ماست که به جای جذب کردن، دفع میکنیم.
جلال خالقی مطلق قائم مقام بنیاد فردوسی به عنوان سخنران بعدی این مراسم، به بیان خاطراتی از آشنایی خود با دکتر مهدوی پرداخت و گفت: دکتر مهدوی و فردوسی 3 شباهت با یکدیگر دارند. اول، ارادت هر دو به خاندان نبوت است. دوم، دلبستگیشان به زبان و ادبیات فارسی و سوم مهر این دو به میهن و ایران است. البته یک مورد هم هست که من درباره فردوسی حدس میزنم و درباره دکتر مهدوی مطمئن هستم و آن هم تواضع این مرد است. به این نکته هم اشاره کنم که بهترین و مستندترین مقاله درباره مذهب فردوسی، توسط دکتر مهدوی دامغانی نوشته شده است.
نصرالله پورجوادی نیز از دیگر سخنرانان این برنامه بود که به ذکر مطالبی درباره دکتر مهدوی دامغانی پرداخت. خاطره گویی و شعرخوانی بهاالدین خرمشاهی از دیگر بخشهای این نشست بود. خرمشاهی که سخنانش را با خوانش یک رباعی از آثارش درباره دکتر مهدوی آغاز کرد، گفت: «امروز که جشن و شادمانی داریم/ از دولت فیض دامغانی داریم» این رباعی را وقتی که داشتم غذا میخوردم، برای امروز سرودم.
این حافظ شناس گفت: من شاگردی دکتر مهدوی دامغانی را کردهام. ممکن است بپرسید چگونه؟ انتشارات امیرکبیر از من خواست تا 4 هزار بیت بوستان سعدی را که فروغی تصحیح کرده، دوباره تصحیح کنم و غلطهایش را بگیرم. خُب 700 بیت از این 4 هزار بیت، عربی هستند و من هم اصلا عربی بلد نیستم. به همین دلیل از دکتر مهدوی کمک خواستم.
خرمشاهی ادامه داد: به این ترتیب من 20 جلسه به خدمت ایشان رسیدم و دکتر هم ابیات عربی بوستان را معنی کرد. یک بار هم به خاطر دارم که از دست من به فریاد درآمد که: خرمشاهی تو چرا این قدر، کم عربی میدانی؟