به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از تلگراف، منتقدان این نشریه 15 کتاب ادبی برتر در تاریخ اروپا و روسیه را چنین انتخاب کرده‌اند:
«محاکمه» فرانتس کافکا نوشته شده به سال 1925
فرانتس کافکا که سال ۱۹۲۴ و در چهل و یک سالگی درگذشت از بزرگ‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبان قرن بیستم است. رمان «محاکمه»او با دستگیری فردی بدون اعلام هیچ دلیلی شروع می‌شود. این کتاب که به عنوان کتابی درباره دنیایی بدخواه شناخته شده به درک ما از خودمان کمک می کند.
«اگر این یک مرد است» نوشته پریمو لوی در سال 1947
پریمو لوی که سال ۱۹۸۷در شصت و هشت سالگی درگذشت، شیمی‌دان و نویسنده ایتالیایی است که اسیر نازی‌ها شد و ده ماه در اردوگاه آشویتس اسیر بود. خاطرات اسارت او از آشوییتس و اروپای شرقی در دو کتاب «اگر این یک مرد است» و «معاهده» گرد آمده است. وقتی کتاب «اگر این یک مرد است» از اردوگاه مرگ منتشر شد، چنان شوک برانگیز بود که همه انکارش می‌کردند.
«زندگی: کتاب راهنمای یک کاربر» نوشته ژرژ پره به سال 1978
ژرژر پره رمان نویس و فیلمساز فرانسوی که سال 1982 در 45 سالگی درگذشت جوایز مهم ادبیات فرانسوی از گنکور گرفته تا رنودو و مدیسی را در کارنامه دارد. او در کتاب «زندگی: کتاب راهنمای یک کاربر» افکارش را درباره همه زندگی و تاریخ گردآورده است.
«دون کیشوت» میگوئل دو سروانتس به سال 1605 تا 1615
رمان سروانتس با خلق قهرمانی متفاوت که دچار توهم است و وقت خود را با خواندن آثار ممنوعه می‌گذراند، به عنوان یکی از نخستین رمان‌هایی شناخته می شود که ادبیات امروز را شکل دادند. شخصیت اصلی داستان خود را جای یک شوالیه می‌بیند و دشمنانی فرضی در برابر خود می‌بیند که اغلب کوه‌ها و درخت‌ها هستند. «دن کیشوت» پهلوانی خیالی و بی‌دست‌وپاست که خود را شکست‌ناپذیر می پندارد. امکان ندارد کسی این کتاب را بخواند و شیفته او ودنیای تخیلی‌اش نشود.
«اعترافات» ژان ژاک روسو به سال 1782
روسو با این کتاب قصد داشت به تحلیل خودش و همه اشتباهاتش بپردازد. در این کتاب که پس از مرگ فیلسوف و نویسنده فرانسوی منتشر شد، او بدون پرده‌پوشی به خطاهای خود اعتراف کرده و پیش از آنکه دربند اعتراف باشد، در پی توصیف خویشتن است. او با این کتاب اروپا را متحول کرد.
«درجستجوی زمان از دست رفته» مارسل پروست از 1913 تا 1927
جملات طولانی و فشرده و موضوع بی ثبات و لغزنده در بیان خاطراتی که در هشت جلد گرد آمده، مجموعه زندگینامه خودنوشت پروست است؛ شاهکاری پر از شایعه و سخنان بی پایه تا رفتارهای روزمره ملال انگیز. او با این کتاب یک تحلیل عمیق ادبی، هنری، فلسفی و اجتماعی جامعه فرانسه را در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم، در برابر خواننده قرار می دهد. پروست سال 1922 در 51 سالگی درگذشت.
«سبکی تحمل ناپذیر هستی» نوشته میلان کوندرا به سال 1984
میان کوندرا نویسنده چک که اکنون 85 سال دارد و سال‌هاست در فرانسه زندگی می کند، در این کتاب که به سبکی فلسفی و مقاله مانند نوشته شده از احساساتش دربرابر خشونت تمامیت خواهانه در شهر پراگ و شخصیت‌هایی که خلق کرده سخن می‌گوید و به داوری مسایل مختلف از بتهوون تا مسایل روزمره می‌پردازد تا نشان دهد تشخیص راه درست از نادرست برای انسان ناممکن است.
«آنا کارنینا» نوشته لئو تولستوی به سال 1877
تولستوی در این کتاب جامعه اشرافی روسیه را زیر ذره بین گذاشته و با رآلیسم قوی خود و استادی شخصیت اصلی خود را که زنی به نام آنا است، شکل داده است. این کتاب به عقیده بسیاری از منتقدان بهترین کتاب تاریخ است.
«زوربای یونانی» نوشته نیکوس کازانتزاکیس به سال 1946
نویسنده ای جوان قصد دارد تا یونان حقیقی را ببیند. این شخصیت با زوربا مرد میانسالی آشنا می شود که دست به هر کاری می‌زند تا این حقیقت را به او نشان دهد. زوربا تاثير عميقی بر مرد می‌گذارد و راوی در پايان به درك تازه‌ای از زندگی و لذت‌های آن می‌رسد. کازانتزاکیس که سال ۱۹۵۷ در 74 سالگی درگذشت، در آثارش دغدغه‌های جامعه بشری را منعکس کرده است.
«دی کامرون» نوشته جیووانی بوکاچیو، پس از سال 1350
این کتاب شبکه ای از صد داستان است که از شخصیتی به شخصیت دیگر می رود و از افرادی می گوید که به دلیل بلای طاعون از فلورانس در حال فرار هستند. هر یک از این داستان ها به شیوه ای متفاوت خواننده یا شنونده را به خود مجذوب می‌کند.
«شبی از شب‌های زمستان مسافری» نوشته ایتالیو کالوینو به سال 1979
ایتالو کالوینو از نویسندگان ایتالیایی قرن بیستم است. این نویسنده، خبرنگار، منتقد و نظریه‌پرداز ایتالیایی با فضای انتقادی آثارش، به عنوان یکی از مهم‌ترین داستان نویس‌های ایتالیا در قرن بیستم شناخته می شود. شروع فوق‌العاده کتاب «شبی از شب‌های زمستان مسافری» گویای تسلط و توانایی او بر شیوه‌های داستان‌گویی مدرن است: تو داری شروع به خواندن داستانِ جدید ایتالو کالوینو می‌کنی، آرام بگیر، حواست را جمع کن و ...
«جنایت و مکافات» نوشته فئودور داستایوسکی به سال 1866
م می دانیم چه کسی این کار را انجام داده، کارآگه هم یم داند. اما ما می خواهیم بدانیسم که چرا یک دانشجو باید صاحبخانه اش را بکشد؟ در این تریلر روانشناسانه نویسنده همدلی خودش را با ایده‌آلیست‌های خشمگین نشان می دهد و از زنان لگد شده و احساس‌گرایان رنج کشیده دفاع می کند و به این بهانه وارد روح زندگی شهری روسیه می شود.
«پرنسس کلیوز» نوشته مادام دولفایت به سال 1678
این رمان که درباره زندگی زنی شریف است که می خواهد با عشق هم زندگی کند، به عنوان اولین رمان روانشناسانه شناخته شده است. بعدها دیگر رمان نویسانی مانند جورج ساند از طرحی که اینجا به کار رفته برای خلق آثارشان الهام گرفتند.
«قهرمانی از دوران ما» نوشته میخاییل لرمانتف به سال 1830
به شیوه ای کاملا درهم و غیرمعمول، لرمانتوف در این رمان به بیان انی می پردازد که خیلی چیزهای غیرمعمول در هم پیچیده هستند که می توانند به دوئل منتهی شوند و مسیر عشق و سرنوشت را تعیین کنند. مشکل این است که آیا خواننده می تواند نسبت به قهرمان بی‌پروایی که او خلق کرده بی تفاوت بماند؟
«اعتراف نامه فلیکس کرول» نوشته توماس مان به سال 1954
این کتاب آخرین و جذاب ترین کتاب مان است و او در آن او برخی از سوال‌های بسیار بزرگش را طرح کرده است- آیا هنرمندان دروغگو هستند؟ آیا اروپا به سمت زوال می رود؟ او به شیوه ای بسیار روحانی، جنجالی و با مزه به پاسخ هایش می‌رسد.
پس از این 15 کتاب، آثار دیگری نیز جای دارند که شامل «پدران و پسران» نوشته ایوان تورگنیف، «گرسنگی» نوشته کنوت هامسون، «وجدان زنو» نوشته ایتالو سووو، «خاکستر گرم» نوشته ساندور مارای، «پا به سن گذاشتن» نوشته سیمون دو بوار، «مرگ در ونیز» نوشته توماس مان، «پلنگ» نوشته جوزپه دی لامپدوسا، «زندگی و سرنوشت» نوشته واسیلی گراسمن، «عطر» نوشته پاتریک سوسکیند و «کوری» نوشته ژوزه ساراماگو در مقام 10 کتاب بعدی می شود.