جهانگیر نصری اشرفی در گفتگو با خبرنگار مهر در تشریح تازه‌ترین فعالیتهای خود در عرصه موسیقی نواحی از تدوین نهایی و انتشار دانشنامه موسیقی مازندران خبر داد و گفت: به سفارش جشنواره موسیقی تیرنگ مازندران و حمایت موسسه «فرهنگخانه مازندران» آیین های موسیقایی منطقه البرز شمالی را ثبت کردیم که با عنوان دانشنامه موسیقی مازندران تا پایان سال جاری به صورت سراسری منتشر خواهد شد.
وی افزود: متاسفانه از جمله کارهایی که در تهران موفق به انجام آن نشدم و خواهان این هستم که هرچه زودتر به آن بپردازم تدوین «دانشنامه موسیقی فلات ایران» است که کار گردآوری آن به اتمام رسیده اما به دلیل اینکه هیچ حمایتی از سوی نهادهای مسوول دولتی در این زمینه انجام نشد تصمیم گرفتم این دانشنامه را هم به دعوت فرهنگخانه مازندران تدوین کنم.
این پژوهشگر موسیقی نواحی ایران تصریح کرد: به طور حتم این کار بخشی از میراث معنوی سرزمین ماست که من و تعدادی دیگر از همکارانم در سالهای اخیر به پشتوانه تلاش هایی که در گذشته انجام می شد سعی در احیا و گسترش آن داشتیم، اما در دولت قبلی وقتی برای تدوین چنین دانشنامه ای به فرهنگستان هنر، سازمان میراث فرهنگی، معاونت هنری وزارت ارشاد و نهادهای مسوول دیگر مراجعه کردم هیچکدام توجهی به این دانشنامه نکردند و به تبع آن حمایت مالی هم صورت نگرفت به همین دلیل تصمیم گرفتم دیگر به مراجع دولتی برای انتشار این اثر مراجعه نکنم و در همین فرهنگخانه مازندران که مدتی است در آنجا حضور دارم کارهایم را به سرانجام برسانم.
وی در تشریح بخش های مختلف «دانشنامه موسیقی فلات ایران» گفت: این دانشنامه به نوعی حاصل حضور من و تعدادی از دوستانم در کنار بزرگان عرصه پژوهش موسیقی نواحی است که طی سالهای گذشته افتخار حضور در کنار این اساتید را داشتم و امروز که بسیاری از آنها در کنار ما نیستند من تلاش کردم ادامه‌دهنده راه آنها باشم. این دانشنامه به نوعی معرف حضور موسیقی ایرانی در کشورهایی چون ارمنستان، گرجستان، تاجیکستان، افغانستان و چین است که می تواند در صورت حمایت های بیشتر گستره بیشتری از موسیقی قدیمی ایران را به مخاطبان نشان دهد.
نصری اشرفی در ادامه صحبتهای خود خاطرنشان کرد: متاسفانه با یک واقعیت تلخی روبه رو هستیم و آن این است که طی 10 سال گذشته برخورد خوبی با جریان موسیقی اقوام کشورمان نشده است. متاسفانه باید این را بپذیریم که مسوولان موسیقی طی 8 سال گذشته به هیچ عنوان هیچ درک درستی از فرهنگ و هنر و میراث معنوی ما نداشتند. این مساله به رغم طمطراق ها و هیاهویی های ایجاد شده همان گونه که اقتصاد ما را متلاشی کرد به فرهنگ ما نیز آسیب زد به طوری که نه تنها از تلاشگران موسیقی ایرانی حمایت و با آنها برخورد درستی نشد بلکه باعث دوری اهالی موسیقی به ویژه پژوهشگران موسیقی نواحی از پایتخت و مهاجرت آنها به شهرهای دیگر شدند.
وی در پایان تاکید کرد: اگر می بینید که من هم مانند استاد محمدرضا درویشی که قزوین را برای فعالیتهای موسیقایی و پژوهشی خود انتخاب کرده اند به مازندران مهاجرت کردم فقط به خاطر حفظ تمرکز و فرار از شلوغی هایی بود که به شدت آزارم می داد. اینجا لااقل برای اجاره یک دفتر برای تدوین و گردآوری آثار پژوهشی ام مجبور نیستم چندین میلیون تومان پول هزینه کنم و نگران پرداختش باشم. اینجا در حداقل شرایط ممکن می توانم به دور از حاشیه ها و آلودگی های پایتخت و با حمایتی که یک نهاد خصوصی مانند فرهنگخانه مازندران انجام می دهد بدون دغدغه به کارم ادامه دهم.