به گزارش خبرنگار مهر، میزگرد تخصصی داوران دوازدهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان سوره، امروز 21 خردادماه با حضور عرفان نظرآهاری و سعید بیابانکی در حوزه هنری برگزار شد.در ابتدای این نشست، نظراهاری به اینکه هرکدام از جشنواره‌ها می‌توانند پاسخگوی نیاز و سلیقه بخشی از مردم جامعه ما باشند گفت: جشنواره‌ها این امکان را دارند که به فرصتی برای کشف و معرفی استعدادهای جوان تبدیل شوند و به پویایی فضای فرهنگی جامعه کمک کنند. اما زمانی این اتفاق می‌افتد که ما با نتایج یک جشنواره به درستی برخورد کنیم. چه‌بسا جشنواره‌ای برگزار و تمام شود و هیچ تاثیری بر رشد ادبیات و شعر نگذارد.
به گفته نویسنده کتاب«قلبی بزرگتر از جهان» به اینکه بعضی شاعران و نویسندگان، جشنواره‌ای رفتار می‌کنند، اشاره و بیان کرد: برخی شاعران و نویسندگان، معیارهای هر جشنواره را درمی‌یابند و براساس ان رفتار می‌کنند. این مساله موجب تکرار شدن اسامی در جشنواره‌های متععد می‌شود ما باید شرایطی را فراهم کنیم تا افراد دیگری هم بتوانند در این جشنواره‌ها شرکت کنند.
سعید بیابانکی، شاعر نیز در پاسخ به خبرنگار مهر مبنی بر وجود اسامی تکراری در جشنواره شعر و داستان جوان گفت: یک تعداد از شاعران،«جشنواره‌باز» شده‌اند. این ذوق و خلاقیت خودشان را زیر سوال می‌برد. در دهه 60 و 70، چیزی به نام جشنواره وجود نداشت. فراخوانی اعلام می‌شد و ما شعرهای خود را ارسال می‌کردیم و بعد به شوق دیدن شاعر مورد علاقه خود از شهری به شهر دیگر می‌رفتیم. برای مثال خود من از اصفهان تا اهواز را طی کردم تا قیصر امین‌پور را ببینم. بعد از جنگ، شرایط کشور تغییر کرد و برنامههای فرهنگی و ادبی از شکل کنگره‌ای درآمد و جنبه رقابتی پیدا کرد.
شاعر مجموعه«چقدر پنجره» به اینکه ذوق، قابل داوری نیست اشاره کرد و افزود: که می‌خواهد ذوق آدم‌ها را داوری کند. بسیاری از آثار در زمان خلق‌شان، مورد توجه قرار نگرفتند اما گذر زمان آنها را در بوته نقد قرار داد.
بیابانکی با اشاره به ملاک‌های داوری در جشنواره شعر و داستان جوان سوره گفت: داوران آثار را براساس دانش، تجربه و ذوق خود قضاوت می‌کنند. هرقدر تعداد داوران بیشتر باشد به همان میزان امکان خطا پایین‌تر می‌اید. داورانی که باید شعر گذشته ایران را بشناسند و با جریان‌های و صداهای مختلف طی این 30 سال آشنا باشند. به همین خاطر خوب است که در جشنواره شعر جوان سوره چون جشنواره شعر فجراز وجود داوران مجازی بهره ببریم.
شاعر مجموعه«سکته ملیح» به نقش و تاثیر دنیای مجازی اشاره کرد و افزود: روزگاری شاعران، مدارج کسب شهرت را طی می‌کردند اما امروز با وجود این همه شبکه‌های اجتماعی، بستری برای انتشار شعر و معرفی شاعر فراهم شده. از سوی دیگر کافی است اراده کنی به تلویزیون بروی و شعر بخوانی... اگر دوست و آشنا داشته باشی این اتفاق می‌افتد. چون تعداد شبکه‌ها بالا رفته و با کمبود بودجه هم روبه‌رو هستند و دلشان می‌خواهد با هزینه بسیار کم، برنامه بسازند.
عرفان نظرآهاری نیز، وجود جشنواره‌های متعددد را بهانه و فرصتی برای دیده شدن دانست و افزود: هرآدمی دلش می‌خواهد دیده شود و پاداش بگیرد اما باید زمینه‌های این دیده شدن را فراهم کرد. شاعران بیش از پول به اندیشه و اموزش نیاز دارند. چرا سازمان گردشگری، زمینه سفر کردن برای شاعران و نویسندگان را فراهم نمی‌آورد؟ شاعری که از محل سکونت خود بیرون نرفته، چگونه می‌تواند دیدی جهانی به پدیده‌ها داشته باشد؟
نویسنده کتاب«لیلی نام تمام دختران زمین است» خانواده‌ها، آموزش و پرورش و صدا و سیما را مسئول حافظه‌محوری و تخریب استعدادها دانست و افزود: ای کاش از حضور ادبیات خلاقه در دانشگاه‌های خود نترسیم. ادبیات می‌تواند نهاد آدم‌ها را تغییر دهد و شاعری در درجه نخست یک مسئولیت اجتماعی است.
نظرآهاری در پاسخ به اینکه عنوان جشنواره، شعر و داستان جوان سوره است و او داوری بخش کودک و نوجوان را برعهده دارد گفت: شاعران زیر 30 سال در این جشنواره شرکت می‌کنند که برخی از آنها برای نوجوان شعر سروده یا برای انان نوشته‌اند. انچه اهمیت دارد اینکه قالب شعرها تغییر کرده و از چهارپاره به شعر نیمایی و سپید تبدیل شده است.
بیابانکی در پایان با اشاره به اینکه جوایز بیشتر جشنواره‌های دنیا، اعتباری است نه مالی گفت: امروز این اعتبار کمرنگ شده است.به باور من بهترین جشنواره‌ها جشنواره‌هایی با موضوع آزاد و جوایز اعتباری هستند نه مالی.