به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه صنایع دستی از روز 20 خرداد همزمان با روز جهانی صنایع دستی آغاز شد و تا یکشنبه نیز در محل دائمی نمایشگاههای تهران برپاست. منتها در تمام این روزها ساعت نمایشگاه از ساعت 15 شروع می شد یعنی در اوج گرمای روزهای نزدیک به فصل تابستان آن هم در ترافیک اتوبان چمران و ولنجک و با حجم زیاد بازدیدکنندگان از نمایشگاه بورس که همزمان در محل دائمی نمایشگاهها برپا شده بود.
غیر از این، ورود هر بازدیدکننده به داخل محوطه نمایشگاه 1500 تومان هزینه دارد چه بازدید کننده نمایشگاه صنایع دستی باشید چه نمایشگاههای دیگر منتها تفاوت آن را بیشتر زمانی احساس خواهید کرد که بخواهید خودرویتان را در داخل پارکینگ پارک کنید چون پرسیده می شود بازدیدکننده کدام نمایشگاه هستید و در این میان بازدیدکنندگان نمایشگاه صنایع دستی تنها هزار تومان می پردازند.
تمام هنرهای دستی هنرمندان ایران در دو سالن 7 و 8 گنجانده شده است و متولیان صنایع دستی آن را به سه سالن گسترش می دهند و سالن 9 را هم اضافه کرده اند درحالی که سالن 8 و 9 نمایشگاه یکی است!
شاید بتوان گفت 90 درصد کالاهای موجود در این نمایشگاه برچسب قیمت کارشناسی شده دارند تا نشان داده شود که این نرخ ها از نظر کارشناسان صنایع دستی گذشته است درحالی که وقتی از غرفه داران جویای آن می شوید می گویند که "نرخ را گفتیم آنها هم زدند. گفتند اگر می توانید 10 درصد به خاطر نمایشگاه تخفیف دهید."
معاون صنایع دستی کشور گفته بود که برای حفظ محیط زیست، به غرفه داران به صورت نمادین بسته بندی های سبز داده می شود ولی هیچیک از غرفه داران تا امروز که آخرین روز نمایشگاه است، چنین بسته بندی هایی را ندیده اند و همچنان هنر دستشان مانند شیشه و سفال را لابه لای روزنامه و پلاستیک می پیچند.
بهمن نامور مطلق اگرچه گفته است که به موضوع بسته بندی صنایع دستی اهمیت داده خواهد شد اما در این نمایشگاه بین المللی تنها دو غرفه وجود دارد که روی بسته بندی صنایع دستی کار می کنند. اغلب این بسته بندی ها نیز کار دانشجویان است و یا شرکتهایی که در زمینه تبلیغات روی بسته بندی کالاها فعالیت می کنند بنابراین یا این غرفه ها چندان در نظر هنرمندان دیده نمی شود و یا کارهایشان چنان شاخص نیست که هنرمندان رغبتی برای سفارش دادن به آنها داشته باشند چرا که به عنوان مثال بسته بندی پارچه ای که آنها ارائه کرده اند داخل جعبه های مقوایی مربعی شکل است درحالی که بسته بندی پارچه باید لوله ای باشد.
این نمایشگاه در حالی عنوان بین المللی را یدک می کشد و هنرمندان کشورهایی مانند عراق، افغانستان، پاکستان، هند، چین، ازبکستان نیز در آن جاضر شده اند که برخی از آنها که مشکل مکالمه دارند و از غرفه داران اطرافشان با ایما و اشاره و انگلیسی دست و پا شکسته برای فهماندان منظورشان بهره می برند.
این غرفه داران آنطور که معاون صنایع دستی گفته است، حق فروش اجناسشان را ندارند ولی برچسب قیمت روی بیشتر کالاهای نمایش داده شده آنها وجود دارد و به راحتی نسبت به خرید و فروش اجناسشان اقدام می کنند. حتی چین لباس بافتنی به نمایش گذاشته که روی آن به دلار نرخ زده و اعلام کرده 250 دلار قیمت دارد.
هنرمندان این کشور کارهایی شبیه به کاردستی و یا سوغات را به نمایش گذاشته اند تا صنایع دستی مانند صورتکهای پلاستیکی که در میان هنرهای ایرانیان جذابیتی ندارد.
اما شاید غرفه هند تنها غرفه ای باشد که بتوان وقت بیشتری برای دیدن آثارش گذاشت. چون برخی از کالاهایش جعبه هایی است که به راحتی باز نمی شوند و جذابیت قفل مخفی دارند و چند دقیقه ای بازدیدکنندگان وقت صرف حل معمای آن می کنند.
در کنار هنرمندانی که سالهاست در این نمایشگاه حضور پیدا می کنند، انجمن های دوستی ایران و سایر کشورها نیز غرفه دارند. این کشورها هم به نمایش و فروش صنایع دستی کشورهای مورد نظرشان می پردازند در این میان غرفه دار انجمن دوستی ایران و سیرالئون در واکنش به بازدیدکنندگانی که می پرسیدند چرا فقط یک ویترین زیورآلات دارید؟ می گفت که قرار بود تا پوست مار پیتون و تمساح متعلق به سیرالئون به همراه صنایع دستی ساخته شده با این پوست ها نیز به نمایش گذاشته شود ولی تا به حال اجازه نمایش آن داده نشده است. در نظر داریم تا این پوست ها را در نمایشگاه صنایع دستی برج میلاد ببریم.
اداره کل زندانیان کشور غرفه ای دارد که در آن آثار هنری زندانیان را به نمایش گذاشته است. منبت کاری، چرم، پارچه های ترمه، سوزن دوزی و ... حاصل دست هنرمندان زندانی است. این اداره کل برای زندانیان کلاس های آموزشی صنایع دستی برپا می کند تا افراد بتوانند این هنرها را یاد گرفته و از آن برای خود کسب درآمد کنند. فرقی ندارد زندانی جرمش چه باشد حتی یک قاتل هم می تواند هنرمند باشد اگر خودش بخواهد. این را مسئول غرفه زندانیان می گوید.
هنرمندان شهرستانی در هتل استقلال اقامت دارند و برخلاف شایعاتی که پیش آمده بود، حضور تمامی آنها در غرفه های نمایشگاه رایگان است. مانند عشایر ایلامی که بیرون از سالن های نمایشگاه حضور دارند و با برپا کردن چادر، به پخت آش و دوغ و خوراک محلی می پردازند.
حذف کارگاههای زنده تولید صنایع دستی باعث کوچک تر شدن نمایشگاه شده است با این حال برخی از هنرمندان کارگاههای کوچکشان را به غرفه ها آورده اند تا نشان دهند که چطور هنرشان ساخته می شود.
نمایشگاه بین المللی صنایع دستی مانند سال گذشته که با کمک عشایر ایران برگزار شده بود، سوت و کور است تنها صدایی که شنیده می شود خوشامدگویی مداوم از پشت بلندگوهای داخل سالن برای ورود یکی از مسئولان به نمایشگاه است و از ساز و دهل و رقص های محلی که سال گذشته موجب استقبال زیاد مردم از نمایشگاه شده بود، خبری نیست.