به گزارش خبرنگار مهر، چهارمین مراسم پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت عصر امروز سه شنبه 27 خرداد با حضور حجت‌الاسلام و المسلمین محمدی گلپایگانی رئیس دفتر مقام معظم رهبری، حجت الاسلام ابوترابی نائب رئیس مجلس شورای اسلامی، علیرضا مختارپور مدیر انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب و دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، امیر خوراکیان از مدیران دفتر نشر آثار مقام معظم رهبری و جمعی از نویسندگان و صاحب اثران کتاب‌های دفاع مقدس در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
آیت الله رشاد رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در این برنامه گفت: ای کاش دست‌های بریده دستگیر ما شوند و ای کاش صاحبان این دست‌های بریده، راه را نشانمان بدهند. ای کاش صاحبان این چشم‌های بی سوی هدیه شده به ما، به ما بینش و توکل هدیه کنند. ای کاش قلب‌های مجروح و زخمی، دلی آرام، مطمئن و روشن به ما عنایت کنند. خوشا به حال کسی که بعد از ربع قرن، با سرافرازی خاطرات گذشته اش را می‌نویسد و این خاطرات، از تلخ و شیرین شان، فرهنگ ساز هستند. زهی سعادت که اینان، فیض دنیا و آخرت را دارند.
وی افزود: اما راجع به حضرت آقا، مقام معظم رهبری باید بگویم که در تاریخ تشیع، شخصی به جامعیت و ظرفیت استعدادی ایشان، یا نداشته ایم و یا بسیار اندک داشته ایم؛ شخصیتی که وارد هر عرصه نظری یا عملی بشود، سرافراز جلوه خواهد کرد. کدام عرصه است که ایشان واردش نشده و در آن عرصه موفق نشده باشند؟ رهبر معظم انقلاب، یک فقیه تمام، یک فقیه فتن، دقیق و روزآمد هستند. ایشان یک فقیه موضوع شناس هستند. ما فقیه حکم شناس، کم نداریم اما شناخت مساله و موضوع از حکم سخت تر است. شاید در تاریخ تشیع، فقیهی که تا این حد موضوع‌شناس باشد، نداشته باشیم و من با جسارت و سرافرازی تمام می‌گویم که ایشان اعلم و اصلح از دیگر فقیهان کنونی هستند.
این محقق در ادامه گفت: اهل فن بر این موضوع گواهی می‌دهند که ایشان تاریخ دانی دقیق هستند و درباره تاریخ ایران، شیعه، منطقه و جهان، اطلاعات دقیقی دارند. ایشان به تاریخ جهان و غرب نیز احاطه دارند و در علم رجال و درایه نیز فوق العاده هستند. از منظر کلام، سیاست، اقتصاد، مدیریت و دایره گسترده علوم انسانی، صاحب دید و نظر هستند. ایشان با شاخه‌های گوناگون هنر آشنا هستند و در زمینه فیلم و سینما، یک منتقد ماهر هستند. در عرصه تئاتر، فهم متون نمایشنامه و شناخت نمایش نیز تبحر دارند.
رئیس حوزه علمیه امام رضا (ع) گفت: مقام معظم رهبری با حوزه ادبیات، رمان و انواع قالب‌های داستانی آشنایی زیادی دارند و در زمینه شعر، سرآمد هستند. اهل فضل معاصر از جمله قیصر امین پور و سیدحسن حسینی اکثراً از شاگردان حسین آهی هستند اما من دیده ام که رهبری گاهی در جلسات، از آهی نیز ایرادات فنی می‌گرفتند. شعری در محضر ایشان خوانده نمی‌شود مگر اینکه با تیغ نقد ایشان اصلاح شود. ایشان افزون بر هزار رمان را مطالعه کرده اند که برخی از آن‌ها رمان‌های مفصل چند جلدی هستند. ایشان حتی در حوزه‌هایی مانند موسیقی، که دور از شان ایشان است، صاحب نظر هستند.
رشاد ادامه داد: رهبری در حوزه نظامی نیز فوق العاده هستند. به نقل از شهید صیاد شیرازی شنیده بودم که در جلسات نظامی، بعد از اینکه همه، صحبت می‌کردند، ایشان صحبت می‌کنند و همه را با نتیجه گیری شان متعجب می‌کنند. وقتی صحت این حرف را از شهید صیاد پرسیدم، ایشان تائید کرد و گفت آیت الله خامنه ای فنی تر از دیگران نظر می‌دهد. ایشان همچنین در شیوه تربیتی، روش ذره پروری دارند و بزرگ سازی و پروردن استعدادها از رویکردهای همیشگی ایشان است. مقام معظم رهبری در تسخیر دل‌ها معجزه می‌کنند و این تقریظ نویسی بر کتاب‌ها هم از راهکارهای تربیتی ایشان است. ایشان زمانی فرمودند تا پاره ای از نویسندگان رمان‌های حوزه هنری را به خدمتشان بیاورند تا مورد تشویق قرارشان دهند. ایشان 74 کتاب از رمان‌های حوزه هنری را خوانده و نقد کرده بودند. برای همه حاشیه نوشته بودند و این حاشیه‌ها، تاریخ و ساعت داشتند و غالبا هم در ساعات پایانی شب نوشته شده بودند. همه نقدها هم فنی بودند چنان که نویسندگان در مقابل این مطالب خضوع و خشوع کردند.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در بخش دیگری از سخنانش گفت: جمله ای هم درباره شان زن در اسلام بگوییم. این پرسش که زن برتر است یا مرد، نادرست ترین پرسشی است که تاریخ به خود دیده است. در تاریخ بشر پرسشی غلط تر از این مطرح نشده است. پرسش غلط به پاسخ صحیح منتهی نمی‌شود. این پرسش در اسلام جایی ندارد و زن و مرد هر دو انسان هستند. اما پرسش این است که هر یک چه شانی دارند؟ فهم من بعد از تحقیقات و پژوهش‌ها این است که زن، رهبرپرور است و مرد رهبر است. زن مربی است و مرد مدیر.
وی در بخش دیگری از سخنانش درباره کتاب «من زنده ام» نیز گفت: من اهل مطالعه نیستم. شاید ماه‌ها بگذرد که کتابی خوانده باشم اما مواردی هم بوده که شکار شده ام و کتاب «من زنده ام» من را شکار کرد. وقتی در نمایشگاه کتاب این کتاب را خریدم، به خانه بردم و نتوانستم آن را زمین بگذارم. یعنی خلاف رویه دو دهه اخیر عمرم. هر کلمه این کتاب توام با یک قطره اشک بود؛ واژه واژه اش پیام دل و گلوله است. جنگ نرم که می‌گویند همین است. گلوله‌هایش هم نرم است و از جنس کلمات. کلمات این کتاب به حق، تازیانه بر گرده عواطف و وجدان انسان می‌نوازد و خواننده مسحور این متن فاخر و معنویت مواج می‌شود؛ معنویتی که چنان آتشفشان از صفحه صفحه کتاب، شعله می‌کشد. جسارت، ملی گرایی، اسلام خواهی، حیا و هزار و یک عنصر ارزشی دیگر را می‌توان در این کتاب دید. بعد از خواندن این کتاب درشگفت ام که یک زن و این همه مقاومت! یعنی تا این حد مَرد؟ امروزه عده ای فکر می‌کنند زنی، انسانیت نیست و زن فرودست مرد است. یعنی زنان برای انسان شدن باید مرد بشوند. در حالی که زنان ما با زن بودنشان، انسان هستند. یکی از مقامات اردوگاهی که خانم آباد در آن اسیر بوده، از او پرسیده آیا همه زن‌های ایرانی این گونه هستند؟
رشاد در پایان سخنانش گفت: به نظرم اجر نوشتن این کتاب، بسی بیشتر از اجر و پاداش تحمل آن سال‌های سخت اسیری است. این 4 سال اسارت به اندازه همه تاریخ می‌ارزد.