به گزارش خبرنگار مهر، در آستانه 18 تیر روز ملی ادبیات کودک و نوجوان، نشست بررسی جایگاه این گونه ادبی عصرامروز سه شنبه 17 تیر ماه با حضور هوشنگ مرادی‌کرمانی، مصطفی رحماندوست، مجید راستی و جمعی از علاقه مندان ادبیات کودکان و نوجوانان به همت بنیاد شعر و ادبیات داستانی در محل این بنیاد برگزار شد.
در این جلسه مصطفی رحماندوست شاعر، ترانه سرا و پژوهشگر حوزه ادبیات کودک و نوجوان با اشاره به تلاش هایی که برای بازنویسی ادبیات کلاسیک فارسی برای کودکان و نوجوانان انجام شده است، قالب آنها را آثاری ناموفق و بسیار ضعیف ارزیابی کرد و البته گفت: من خودم هم در انجام چنین کارهایی در یک دوره ای فعالیت داشته ام.
وی با بیان اینکه من خیلی تلاش کردم که راهی برای پاسخ به این سئوال پیدا کنم که چرا بچه های ما مطالعه نمی کنند، گفت: من به این نقطه رسیدم که بهترین راه نزدیک کردن بچه ها با مطالعه قصه خواندن برای آنها است چرا که شاکله اصلی شخصیتی بچه ها تا 9 سالگی تکمیل می شود و در همین بازه زمانی است که باید با خواندن قصه برای بچه ها، آنها را به مطالعه علاقه مند کرد اما مشکل اصلی اینجاست که متاسفانه در خانه برای بچه ها قصه خوانده نمی شود.
رحماندوست به فعالیت های خود برای شکل گیری اولین سمینار قصه گویی در حدود 18 سال پیش اشاره کرد و با بیان اینکه این سمینار برنامه موفقی بود، گفت: من بعد از آن هم این تلاش ها را ادامه دادم و حتی تلاش کردم که واحد قصه گویی را در دانشگاهها ایجاد کنم که تا حدودی هم جواب داد. با این وجود دیدم که هیچ کدام از اینها هم جواب نمی دهد تا زمانی که در خانه به این کار پرداخته نشود و به آن توجه نشود.
وی افزود: من پس از مدتی به این فکر افتادم که 365 قصه و ضرب المثل ادبیات فولکلوریک خودمان را برای بچه ها بازنویسی کنم که البته این اثر هم در 12 جلد چاپ شد و اینجا می خواهم به داستان «لی لی لی حوضک» اشاره کنم در واقع این تنها مشتمل بر یک سری کلماتی است که وقتی کنار هم قرار می گیرند آهنگ دلنشین و شادی را برای بچه ها بوجود می آورند در حالی که هیچ معنای خاصی ندارد. بعد از این مرحله هم من نگارش قصه های پنج انگشتی را تجربه کردم که با توجه به تلاشی که برای ارتباط لمسی بچه ها با دستانشان برقرار می شد، این هم تجربه موفقی بود.
رحماندوست سپس به تجربه خود از حضورش در یکی از کنفرانس های علمی عرصه ادبیات کودک در سوئد اشاره کرد و یادآور شد: در سوئد بچه ها حق دارند که برایشان قصه گفته شود و اگر پدرها و مادرها برای آنها قصه نگویند بچه ها این حق را دارند که به پلیس تلفن کنند و در واقع پلیس حق دارد که مداخله کند. حالا ما در ایران که نمی خواهیم پلیس مداخله کند اما چه اشکالی دارد که پدرها و مادرها برای بچه هایشان قصه بگویند. من در این سالها همه تلاشم را کرده ام که قصه گویی را گسترش دهم و امیدوارم این تلاش ها تا حدی مثمر ثمر بوده باشد.
در این جلسه همچنین مجید راستی نویسنده ادبیات کودک و نوجوان و رئیس سابق انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در سخنانی به کنایه گفت: من در اینجا می خواستم به برخی مشکلات حوزه ادبیات کودک اشاره کنم اما وقتی همه مدرسه ها کلاسی به نام قصه نویسی دارند، همه بچه ها کتاب می خوانند و ساعتی به نام ساعت مطالعه دارند و همه پدرها و مادرها هم برای بچه هایشان کتاب می خوانند، مانده ام که من چه بگویم؟!
وی همچنین بااشاره به شعارهای تکراری مسئولان در مورد لزوم ارتقای سطح مطالعه در جامعه، از این مسئله به عنوان آرزوی دولتمردان یاد کرد که البته تلاشی برای تحقق آن صورت نمی دهند.
راستی گفت: واقعیت این است که دنیای بچه ها دو واقعیت دارد. یک واقعیت همین واقعیت بیرونی است و یک واقعیت که همان واقعیت اصلی است، تخیل است. هر مقدار بچه ها با تخیل قوی تری پرورش یابند، تجربیاتشان هم برای زندگی کاربردی تر خواهد شد و شکل جدی تری به خود می گیرداز آن طرف پس انداز آدمهای بزرگ هم تنها خاطراتشان است.
این نویسنده عرصه ادبیات کودک و نوجوان همچنین گفت: کتابخوانی اگر در حدی دوست داشتنی در خانه و بین بچه ها شکل بگیرد، قدم اول برداشته شده است. قدم دوم مدرسه است که بچه ها زمان زیادی را در آن می گذرانند اگر مدرسه ها بخش کتابخنوانی را به عنوان یک فعالیت جنبی دنبال کنند، قطعا می توانند بچه ها را در برابر مشکلات اساسی تر مجهز کنند.
رئیس سابق انجمن نویسندگان کودک و نوجوان همچنین از این که به گفته او آموزش و پرورش اقدام جدی برای تشویق بچه ها به مطالعه بر نمی‌دارد انتقاد کرد و گفت: اگر آموزش و پرورش در حوزه کتابخوانی قدمهای جدی بر می داشت: تیراژ کتاب ما 1000 نسخه و تعداد پفک های ما کامیونی نبود!
وی همچنین به مشورت نکردن مسئولان دست اندرکار نامگذاری روز ادبیات کودک و نوجوان اشاره کرد و گفت: مگر می شود بدون مشورت کردن با بزرگان ادبیات کودک و نوجوان، روزی را برای آنها انتخاب کرد.