خدايا بهره مرا در اين روز از برکاتش وافر گردان و به سوي خيراتش را هم را سهل و آسان نما و از حسنات مقبول آن مرا محروم مساز اي راهنما به سوي دين حق و (حقيقت) آشکار.
يکي از برکاتي که در اين روز مي توان از آن بهره مند شد، توبه به درگاه خداوند است آن هم توبه نصوح که ديگر بازگشت به گناه وجود نداشته باشد. چنانچه خداوند عزوجل در قرآن مي فرمايد: "يا ايها الذين امنوا توبوا الي الله توبه نصوحا عسي ربکم ان يکفرعنکم سيئاتکم و يدخلکم جنات تجري من تحتها الانهار يعني اي کساني که ايمان آورده ايد توبه کنيد، توبه اي خالص، اميد است (با اين کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهايي از بهشت که از زير درختانش نهرها جاري است وارد کند، چرا که خداوند توبه کنندگان را دوست دارد. "ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين يعني خداوند توبه کنندگان و پاکان را دوست دارد” و توبه آنان را در صورت اصرار نورزيدن بر گناه مي آمرزد
قرائت قرآن يکي از مهمترين اعمال در اين روزهاي باارزش و مخصوصا ليالي قدر مي باشد چرا که خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: شهر رمضان الذي انزل فيه القرآن یعني ماه رمضاني که قرآن در آن ماه نازل گرديد و اين آيه نشان دهنده اين است که اين ماه، ماه برپايي قرآن چه از نظر تلاوت و چه از نظر عمل مي باشد چنانچه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: عليک بقرائه القرآن فان قرائته کفاره للذنوب و ستر في النار و امان من العذاب يعني بر تو باد قرائت قرآن زيرا که خواندن قرآن کفاره گناهان و پوششي از آتش (دوزخ) و ايمني از عذاب است که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که ما را ياري نمايد تا بتوانيم همه اين اعمال را به شايستگي انجام دهيم.
امام صادق(ع) می فرمایند: "اذا همت بشي من الخير فلاتوخره فان الله عزوجل ربها اطلع علي العبد و هو علي شي من الطاعه فيقول و عزتي و جلالي لا اعذبک بعدها ابدا" يعني چون قصد انجام خيري نمودي پس آنرا به تأخير مينداز زيرا همانا که خداوند بلندمرتبه چه بسيار باشد که از بنده اي در حال انجام خيري مطلع مي شود و [به خاطر انجام همان کار خير] مي گويد به بزرگي شکوهم سوگند که تو را پس از انجام اين کار خير هرگز عذاب ننمايم” که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که انجام کارهاي خير را در اين روز براي ما سهل و آسان نمايد تا بتوانيم به رضايت او نزديک شويم.
انسان به واسطه گناهاني که در طول عمر خويش انجام مي دهد باعث مي گردد که از يک سري کارهاي نيک که انجام آنها مقبول درگاه خداوند مي باشد، محروم گردد. زيرا گناه حجابي است که بنده بين خود و خداي خويش ايجاد مي کند و آن حجاب اينگونه است که انسان با انجام هر گناه لکه سياهي بر دلش مي نشيند و با مرور زمان و انجام گناهان بيشتر آن لکه سياه افزون مي گردد تا اينکه انسان با آن دل سياه خود نمي تواند با خداي خويش ارتباط برقرار کند و کسي که از خداي خويش دور گردد هرگز نمي تواند کار نيکي را انجام دهد. پس با اين وجود ما به درگاه خداوند استغاثه نموده و او را به حق دين حقي که براي ما مقرر فرموده قسم مي دهيم که ما را از گناهان دور ساخته و به انجام حسنات که مقبول درگاه اوست مشغول سازد.