سید عماد حسینی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فیلم «تهران، خانی‌آباد 1366» که از جشنواره فیلم ترکیه جایزه گرفت، گفت: این یک فیلم 9 دقیقه‌ای بود که برای نمایش در باغ موزه دفاع مقدس تولید شد چون این یک موزه تکنولوژیک بود و عمده اتفاقات آن مالتی مدیا و از مدیوم‌های مختلف به صورت تصویری روایت می‌شود.
وی ادامه داد: این موزه از مانیتورها و ویدئوپروژکتورها بهره گرفته و با ابعاد مختلف به موضوعات مورد نظر پرداخته است. بعضی از مقاطع در دوران دفاع مقدس به شکلی ویژه‌تر پرداخته شده‌اند که طراحی خاص‌تری هم ممکن است در این موزه داشته باشند. از جمله این موضوعات بمباران شهری است که موضوع فیلم من بود.
حسینی بیان کرد: این موزه یک اتاق اختصاصی دارد که فیلم متناسب با ابعاد آن ساخته شده است و بناست که به نوعی بازنمایی بمباران در تهران باشد. در این اتاق کاملا تاریک پرده از روبروی مخاطب آغاز می‌شود و تا سقف یعنی بالای سر هم ادامه دارد. به شکلی که گویی در روبرو یک محله است که سال 66 در آن به تصویر کشیده شده است و در بالای سر هم آسمان قرار دارد.
کارگردان «تهران، خانی‌آباد 1366» اضافه کرد: این نوع طراحی به این دلیل بود که حس حضور در لحظه بمباران برای مخاطب ملموس باشد و حتی برای درک این لحظه در کف اتاق نیز ویبراتورهایی وجود دارد که آن حس را افزایش می‌دهد بنابراین فیلم بیشتر با ابعاد این اتاق ساخته شد و زمانی که به جشنواره فیلم ترکیه رفت تنها پرده روبرویی برای نمایش فیلم وجود داشت.
این فیلمساز با اشاره به فیلم خود و جزییاتی که در ساخت آن به کار گرفته است، بیان کرد: در ابتدای این فیلم زندگی روزمره مردم در خانی‌آباد تهران در سال 66 نشان داده می‌شود. برای طراحی صحنه این کار از سی جی استفاده شد و برای خانه‌هایی هم که می‌خواستیم در کار نشان دهیم منازل سازمانی در اطراف حرم امام خمینی (ره) را پایه کار خود قرار دادیم. بخش‌هایی از کار براساس عکس‌های قدیمی از تهران 1366 بازسازی شد و بک گراند این کار را شکل داد. بیشترین حجم این کار در طراحی صحنه، دکور و سی جی طول کشید.
حسینی همچنین درباره داستان مستند و دیگر ویژگی‌هایی که در تولید آن به کار گرفته است، اظهار کرد: داستان زندگی عادی مردمی را به تصویر می‌کشد که درگیر زندگی روزمره، خرید و رفت و آمد هستند و بعد به یک باره هواپیمای عراقی سر می‌رسد و بمباران را شروع می‌کند. در این کار بیش از صد بازیگر به کار گرفته شده اند چون ما می خواستیم محله‌ای واقعی را به تصویر بکشیم. اگر کسی در موزه فیلم را ببیند زیر پایش می لرزد و این باعث می‌شود که مخاطب حس صحنه انفجار را احساس کند. همچنین از لحاظ صوتی نیز پخش صدای ویژه‌ای برایش در نظر گرفته شده است.
کارگردان «تهران، خانی‌آباد 1366» با بیان اینکه المان‌های یکی فیلم داستانی در این کار وجود دارد، افزود: ما در این کار فیلمنامه داریم و اثر از کارگردانی، دکوپاژ و ... برخوردار است اما بنای ما این بود که «تهران، خانی‌آباد 1366» مستندگونه به نظر آید و مخاطب احساس کند که صحنه‌هایی واقعی می بیند و همین دشواری کار ما را زیاد کرد و باعث شد که فیلم را به شکل زمان واقعی کار کنیم.
وی در ادامه با توضیح اینکه این فیلم تقطیع ندارد، عنوان کرد: فیلم تنها در همان 9 دقیقه گرفته شده است و فقط صحنه انفجار را با سی جی کار کردیم و بعد فیلم را به دو صحنه قبل و بعد از انفجار تقسیم کردیم که هر کدام یک برداشت است. ما از تقطیع استفاده نکردیم تا مخاطب حس کند که آنچه می‌بیند واقعی است.
حسینی با بیان اینکه پیش از فیلمبرداری از کار با گروه تمرین داشته است، بیان کرد: ما برای اینکه فیلم را در دو برداشت بگیریم یک هفته با نابازیگران تمرین داشتیم. این فیلم قرار بود سال 66 را نشان دهد و برای این منظور ما لباس‌های مورد نظر را طراحی کردیم و طراحی صحنه داشتیم. البته با وجود تمرین‌های زیاد برای همین 9 دقیقه فیلمبرداری باز هم در روز فیلمبرداری برداشت‌های متعدد دیگری داشتیم.
کارگردان «تهران، خانی‌آباد 1366» با اشاره به فیلمبرداری صحنه‌ها یادآور شد: ما صحنه انفجار را با سی جی گرفتیم و بعد از آن محله‌ای را که در آن ضبط فیلمبرداری داشتیم، مطابق با عکس های بمباران سال 66 بازسازی شد. در کل این فیلم در 2 شات گرفته شده است. یک نمای 4 دقیقه‌ای قبل از انفجار و یک نمای 5 دقیقه‌ای بعد از انفجار که با سی جی به هم متصل شده اند.
این فیلم چندی پیش تندیس جشنواره و جایزه نقدی بهترین فیلم بخش صلح جشنواره فیلم ترکیه را به دست آورد.