به گزارش خبرنگار مهر، خانه تاریخی علیزاده به نام معمارش نامگذاری شده است. معمار این بنا در قید حیات است و این خانه را در دوره پهلوی دوم چنان طراحی کرده که می توان گفت یکی از پیچیده ترین نوع معماری در بناست. با اتاق های تو در تو و راهروها و پله های عجیب که اگر کسی با آن آشنا نباشد حتما راه ورود و خروجش را گم می کند چون معماری آن شامل پنج مکعب است که روی یکدیگر قرار گرفته اند.
این خانه که اکنون در اختیار یکی از ملاکان تهرانی است. قرار است پس از پایان عملیات مرمت آن به گالری و مرکز فرهنگی تبدیل شود. مالک این بنا با ظرافت تمام میلیاردها تومان خرج کرده تا این بنای تاریخی به بهترین شکل مرمت و به مرکز فرهنگی تبدیل شود.
برای این خانه وقتی سال 84 در فهرست میراث ملی ثبت شد، عرصه و حریمی نیز در نظر گرفتند این عرصه و حریم به مذاق یکی از همسایگان خوش نیامد چرا که او می خواست برجی را در حریم این خانه تاریخی بسازد ولی سازمان میراث فرهنگی به او اجازه نمی داد قد ساختمانش از قد قواره خانه تاریخی علیزاده بالاتر برود. به همین علت این همسایه شکایتش را از این موضوع به دیوان عدالت اداری برد. دادنامه ای نوشت و در نهایت دیوان عدالت اداری نیز حق را به این همسایه داد.
در این مدت، عزیزی وکیل مالک خانه تاریخی علیزاده، بارها و بارها این موضوع را پیگیری کرد حتی رسانه ها نیز به کمک وی آمدند و گزارش این اتفاقات را مخابره کردند تا اینکه بالاخره در روزهای اخیر مشخص شده که از اساس دادنامه همسایه دارای اشکال بوده بنابراین چنین دادنامه ای اصلا مورد قبول نیست.
قضیه از این قرار بود که شماره پلاک ثبتی خانه تاریخی علیزاده و شماره پلاک ثبتی خانه آقای همسایه بسیار شبیه به هم هستند. این شماره که 19 رقم است دارای شماره اصلی و فرعی است و تنها یکی از این شماره های فرعی با شماره های فرعی پلاک خانه علیزاده متفاوت است.
در این میان دیوان عدالت اداری متوجه چنین موضوعی نشده بود و تصور می کرد شاکی این پرونده و ثبت مالک بوده نه همسایه! به همین علت رای به نفع کسی داد که در حقیقت همسایه مالک به حساب می آمد نه خود مالک. بنابراین خانه تاریخی علیزاده را از فهرست میراث ملی خارج کرده بود، تا اینکه عزیزی با یکی از کارشناسان در دیوان عدالت اداری این موضوع را برای چندمین بار مطرح کرد و متوجه وجود چنین اشتباهی شد.
منوچهر عزیزی به خبرنگار مهر گفت: این کارشناس در دیوان عدالت اداری به ما کمک زیادی کرد چون متوجه شد که شماره پلاک ثبتی ملک همسایه با شماره ما تنها در یک عدد متفاوت و دادنامه ارائه شده اشتباه است . دیوان عدالت اداری تصور کرده که وی مالک این بنا بوده است. این موضوع را دوباره مطرح کرده و توانستیم ثابت کنیم که مالک اصلی بنا هیچ شکایتی از سازمان میراث فرهنگی برای ثبت این بنا در فهرست میراث ملی ندارد.
وکیل مالک خانه علیزاده گفت: ما هم نمی دانستیم چنین اشکالی در دادنامه وجود داشته است. می‌تواند این اشتباه سهوی بوده باشد ولی دیگر این موضوع برای ما تمام شده است و می خواهیم که عملیات مرمت خانه را ادامه دهیم.
عزیزی از رسانه ها به خاطر درج اتفاقات مربوط به خانه تاریخی علیزاده تشکر کرد و گفت که در این مدت پول زیادی بابت گرفتن وکیل و رفت و آمدها برای پیگیری این پرونده داده است درحالی که دقت در وجود این اشتباه می توانست ما را زودتر از این دردسر نجات دهد.
روز 24 تیر ماه امسال این خانه تاریخی دوباره بر سر جای خود در فهرست میراث ملی با شماره 13389 جای گرفت ولی همچنان این سوال بی پاسخ است که مقصر این جریان کیست؟ آیا چنین اشتباهی سهوی بوده است؟