علیرضا قزوه مدیرمرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به سوالی در مورد شیوه انتخاب شاعران برای شعرخوانی در جلسه نیمه ماه مبارک رمضان هرسال در محضر مقام معظم رهبری اظهار کرد: کل اشعاری که توسط شاعران کشور در کنگره‌های شعر فجر، شعر و داستان جوان سوره و... بود، بررسی شد. این آثار نزدیک به شش هزار قطعه شعر را تشکیل می‌دادند دوباره بررسی و داوری کردیم. کاری هم نداشتیم که یک اثر در جشنواره‌ای رتبه آورده است یا خیر.
وی افزود: این اشعار با وزن جلسه سنجیده شده و در نهایت نزدیک به 300 اثر انتخاب شدند و در مرحله نهایی وارد شدند. این آثار در شش تا هفت جلسه پنج شش ساعته توسط من و جمعی از دوستان شاعر خوانده شد و شعرهایی که در وزن جلسه دیدار سالانه شعرا با رهبری می‌گنجید انتخاب کردیم.
قزوه ادامه داد: این داوری در سه مرحله انجام گرفته است و در نهایت با سختی 20 اثر برای شعر خوانی در محضر رهبر انقلاب انتخاب شدند.
وی در مورد نحوه انتخاب شاعران غیر ایرانی برای شرکت در این دیدار نیز گفت: دوستان خارجی وضعیت متفاوتی دارند. ما بر اساس شخصیت و اعتبار آنها در کشورشان و اینکه حضورشان در این جلسه تکراری نباشد دست به انتخاب آنها زده‌ایم. در سال‌های قبل هم ما شاعرانی از تاجیکستان و افغانستان داشته‌ایم که در این نشست حاضر باشند اما سعی می‌کنیم هر سال شاعرانی که هم تازه باشند و هم وزن شعری آنها بالا باشد را انتخاب می‌کنیم.
مدیرمرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در واکنش به سوالی در مورد برخی انتقادات مطرح شده در مورد چرایی دعوت از شاعران غیر ایرانی برای حضور در این نشست و دادن فرصت شعرخوانی به آنها به جای شاعران ایرانی گفت: این خیلی بی‌انصافی است که ما همه چیز را تنها برای خودمان بخواهیم. ما باید نگاهمان به دنبال دیدن شاعران فارسی‌زبان باشد و حتی فعالیت آنها را بیشتر از سایرین تشویق کنیم.
قزوه ادامه داد: این شاعران در کشورهایی شعر می‌گویند که زبان رایج، فارسی نیست و به طور طبیعی کاری که می‌کنند لطف به زبان فارسی است و لذا دعوت و حمایت از آنها حمایت از زبان فارسی است.
وی تصریح کرد: ما همه داعیه دار کل زبان فارسی هستیم و می‌خواهیم از آن حمایت کنیم. اینکه شاعری هندو را دعوت می‌کنیم که در کشوری که همه اردو زبان‌اند به فارسی شعر می‌گوید چیزی جز تشویق خادمان زبان فارسی و حمایت از این زبان نیست.
شاعران فارسی‌زبان سمیل زبان فارسی هستند و اگر نخواهیم به آنها احترام بگذاریم که دیگر چیزی از فارسی باقی نمی‌ماند و ما هم نمی‌توانیم مدعی رشد دادن فارسی بمانیم.