به گزارش خبرنگار مهر، در یک آتش سوزی که حوالی ساعت 24 شامگاه جمعه در زمین های زراعی شمالی همجوار کوهدشت رخ داد بیش از 55 هکتار از کاه و کلشهای به جا مانده پس از برداشت محصول طعمه آتش سوزی شدند.
این آتش سوزی از زمین های ابتدای شهرک نادی در 100متری کوهدشت تا نزدیکی های قبرستان قدیمی سرخ دم لکی را به خاکستر تبدیل کرد.
تلاش مردم کوهدشت و آتش نشان های شهرداری کوهدشت اجازه نداد تا آتش به خانه ها و چاه عمیق های این منطقه آسیبی برساند اما بسیاری از خرمن های کاه در زمین های محل حادثه به تلی از خاکسترتبدیل شد.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان کوهدشت در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: امسال با شروع فصل برداشت بیش از 100هکتار از کشتزارها و پس کاشت ها و 850هکتار از مراتع و جنگل های کوهدشت و رومشکان دچار حریق شده اند.
آتش سوزی در مزارع کوهدشت
مرتضی ملکی گفت: آتش سوزی شب جمعه در شمال کوهدشت باعث از بین رفتن 55هکتار از پس کاشت های این شهرستان شد که می توانست منبع مناسبی برای تغذیه دام های این شهرستان باشد.
وی گفت: علت آتش سوزی به درستی مشخص نیست اما بدون شک سهل انگاری رهگذران می تواند مسبب اصلی آن باشد.
بنابر این گزارش هر ساله همزمان با پایان فصل برداشت محصولات زراعی از جمله گندم و جو و .... در اراضی کشاورزی استان کاه و کلش به جای مانده در مزارع به دلایل مختلف به آتش کشیده می شود.
این در حالیست که بحث "کلش سوزی" باعث آلودگی هوای شهرها و روستاها شده و از طرف دیگر عمده زمینها و باغات در مجاور اراضی منابع طبیعی از جمله جنگلها و مراتع قرار گرفته و بر اثر آتش زدن کاه و کلش اراضی زراعی و عدم کنترل توسط صاحبان اراضی آتش به اراضی جنگلی و مرتعی مجاور سرایت کرده و باعث تخریب و نابودی این سرمایه های ملی و ارزشمند می شود.
تحقیقات نشان داده است که بخش مهمی از مواد غذایی مورد نیاز گیاهان زراعی در کاه و کلش به جا مانده پس از برداشت محصول وجود دارد که در صورت برگردانده شدن به خاک، توسط میکروارگانیسمها تجزیه شده و مجدد در اختیار گیاه قرار میگیرند به طوریکه به خوبی باعث توازن بین عناصر غذایی خارج شده از خاک و مواد آلی بازگردانده شده به آن می شوند.
شواهد نشان میدهد که وجود بقایای کافی در خاک در زراعتهای دیم مناطق خشک و نیمهخشک موجب افزایش آب درون خاک در انتهای دورههای آیش می گردد؛ وجود کاه در سطح زمین از حرکت آب جلوگیری کرده و نفوذ پذیری خاک را زیاد می کند و همچنین کاه، روی خاک سایه انداخته و از وزش باد روی سطح آن جلوگیری و به طور کلی ذخیره آب در خاک را افزایش و تبخیر را کاهش می دهد.
به رغم مزایای یاد شده متأسفانه هر ساله در اواخر سال زراعی، در بسیاری از کشتزارها و دشتهای حاصلخیز لرستان که از هزاران سال پیش مزارع وسیع غله را در خود جای دادهاند، طوفانی از آتش به راه میافتد و کشاورزان بنا به روش غلط دیرینه، کاه و کلش باقیمانده از درو محصول را به آتش می کشند تا بستر زمین برای کشت و رویش محصول سال بعد مساعد شود غافل از آنکه باعث فاجعه زیست محیطی میشوند که به اشتباه و براساس باورهای غلط عامیانه در سرزمین ما رواج یافته است.
سوزاندن کاه و کلش روشی منسوخ در مدیریت بقایای گیاهی به شمار می رود زیرا باتوجه به وسعت زیاد اراضی زیر کشت غلاتی همچون گندم و جو، ضمن آلودگی محیط زیست، مواد آلی زیادی که در صورت برگرداندن به وسیله شخم موجب حاصلخیزی خاک می شود، از دست می رود.