به گزارش خبرنگار مهر، هلن کلر، در ۲۷ ژوئن ۱۸۸۰ در ایالت آلاباما، متولد شد. او هنگامی که ۱۸ ماه بیشتر از زندگی‌اش نمی‌گذشت، در اثر مبتلا به بیماری مننژیت،بینایی و شنوایی خود را از دست داد و ارتباطش با دنیای بیرون قطع شد.
هنگامی که کلر شش سال داشت، او را به الکساندر گراهام بل نشان دادند و گراهام بل پس از معاینه، یک معلم ۲۰ ساله به نام آن سالیوان (میسی) را که در موسسهٔ آموزش نابینایان پرکینز در بوستون فعالیت می‌کرد، برای آموزش او فرستاد. چنانکه کلر بعدها درباره خود می‌نویسد، زندگی واقعی او در یک روز از ماه مارس سال ۱۸۸۷ وقتی که تقریباً ۷ ساله بود، با ورود معلمش به زندگی او آغاز شد. او از این روز به عنوان مهم‌ترین روزی که در زندگی به خاطر دارد، یاد می‌کند. سالیوان، معلمی سخت کوش و فوق‌العاده بود که از مارس ۱۸۸۷ تا پایان عمر خود در اکتبر ۱۹۳۶، در کنار کلر ماند.
سالیوان با فشار دادن علاماتی توسط انگشتان خود، به عنوان حروف، بر کف دست هلن با او ارتباط برقرار و از این راه برای آموزش کلمات به او استفاده می‌کرد. در عرض چند ماه کلر فرا گرفت که چگونه اشیایی را که لمس می‌کند، به آن حروف ربط دهد و آنها را هجی کند. او همچنین، موفق شد تا به وسیله لمس کارت‌هایی که حروف برجسته بر آنها نوشته شده بود، جمله‌هایی را بخواند و با کنار هم چیدن حروف در یک لوح، خود جمله بسازد.
هلن کلر هرگز نیاز نابینایان و نابینا- ناشنوایان دیگر را از نظر دور نمی‌کرد. او از دوستان دکتر «پیتر سالمون»، مدیر اجرایی خدمات هلن کلر برای نابینایان بود و او را در تأسیس مرکزی یاری کرد که به عنوان مرکز ملی هلن کلر برای جوانان و بزرگسالان نابینا- ناشنوا نام گرفت.
در سال ۱۹۳۶، هلن کلر به «وستپورت، کنتیکت» رفت و تا پایان عمر در آن‌جا ساکن بود. او درژوئن ۱۹۶۸ در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
«هلن کلر» ازمجموعه«چه کسی بود» به معرفی این شخصیت تاثیرگذار می‌پردازد. گیر تامپسون، نویسنده با زبانی داستانی و روان به شرح زندگی و فعالیت‌های کلر پرداخته و تنها به ارائه یک سری
اطلاعات خشک بسنده نکرده است.
«هلن کلر» ازمجموعه«چه کسی بود»، نوشته گیر تامپسون با ترجمه فروغ فرجود را انتشارات فاطمی در 1500 نسخه و به قیمت 7000 تومان منتشر کرده است.