چهارهمین فصلنامه «دُرِّ دَری» با نگاهی به فرهنگ مشترك افغانستان، ایران و تاجیكستان به مدیر مسئولی و سردبیری ابوطالب مظفری و با حمایت دفتر ادبیات فارسی زبانان حوزه هنری منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این شماره از فصلنامه در دری متشكل از بخش‌های سر آهنگ، یاد یاران، فرهنگ و اندیشه، ادبیات و هنر و وقایع فرهنگ است .

در بخش سر آهنگ از این نشریه مطلبی از سید ابوطالب مظفری با عنوان بار دیگر ما به قصه آمدیم  آورده شده است. در بخش یاد یاران نیز  مطالب و مقالاتی با عناوین «جواد خاوری» نوشته محمدشریف سعیدی، «تفنگ را زمین بگذار» نوشته علی پیام، «شبنم به گل و گل به گلستان مزه دارد»  نوشته محمد رفیع اصل یوسفی، «هنرمند است و عیار» نوشته حسین حیدر بیگی و... مشاهده می‌شود.

در بخش «فرهنگ و اندیشه» از این نشریه نیز پیامدهای بیدل گرایی بر ادبیات افغانستان كه گفت و شنودی با دكتر اسدالله حبیب است به چشم می‌خورد.

 گفتگو با حسین پاینده در خصوص نقد ادبی و جایگاه آن در ایران توسط عباس یكرنگی، گفتگو با گل نظر كلدی شاعر تاجیك هم از دیگر مطالب این بخش به شمار می‌آید.

درّ دری و قند پارسی  نوشته شوكت علی محمدی، در اقلیم برهمن (هند در چهار پرده ) نوشته علی امیری، سه گانی ژانر جدیدی در شعر پارسی نوشته محمدشریف سعیدی، تحصیلات عالی افغانستان در بوته نقد و نظر نوشته امان الله شفایی، نگاهی به فارسی ناشنیده نوشته محمدكاظم كاظمی، صنعت طبع و نشر در افغانستان نوشته علی پیام  و ... از دیگر مقالاتی بوده كه در این فصلنامه به چاپ رسیده است.

 در ابتدای  این فصلنامه نیز محمدحسین جعفریان، شاعر و روزنامه نگار مطرح كشورمان در خصوص مجله در دری آورده است: مجله در دری بناست كه خانه همه پارسی زبانان در تمامی گیتی باشد. هم از آن رو دفتر ادبیات فارسی زبانان حوزه هنری كمر به انتشار آن بست و دست یارانش را در این نشریه فشرد و بی‌شك از امروز اینجا چراغی روشن است تا همه آن ها كه دل در گرو فرهنگ كهن فارسی دارند و به حكمت های متعالی ادبیات آن عشق می ورزند، زیر نور آن گرد آیند.

 وی همچنین در بخش دیگر بیان داشته: بی تردید ادبیات معاصر و امروز در تمام گسترده جغرافیای فارسی زبانان، چون ادب درخشان كلاسیك ما تابناك و پر مغز است. یاران در دری بنا دارند پس از این آیینه‌ای باشند رو به روی آفرینش های ادبی زبان فارسی ایران، افغانستان و تاجیكستان و دیگر جاهایی كه هنوز بسیارند باورمند به این زبان و فرهنگ. آیینه ای باشند رو به روی این غنیمت های جاودان، تا به یاری خداوند از آن ها ابدیتی بسازند .