به گزارش خبرنگار مهر، سرمایه و زمانی که صرف تعریف و اجرای پروژه های شهری با هدف توسعه می شود، ایجاب می کند تا مدیریت شهری با رویکردی مبتنی بر دانش، تجربه و اطمینان طرح های خود را پیش ببرد و میزان خطا را به حداقل برساند.
به نظر می رسد طرح هایی که بعد از عبور از فیلترهای تعیین شده مدیریت شهری در حوزه های بازرسی و نظارت وارد فاز اجرایی می شوند، در نهایت باید کمترین مخالفت را به همراه داشته باشند و در حالت عام به عنوان شاخص توسعه شهری و نه پروژه ای شتابزده محسوب شوند، این در حالی است که در سال های اخیر، در کنار پروژه های شاخص و تأثیر گذار شهرداری، برخی پروژه ها در کانون نقدها قرار گرفته و برخی کارشناسان، منتقدان و صاحبنظران آن را هدر رفت سرمایه دانسته اند.
پروژه میدان مینودر یکی از طرح هایی بود که به رغم سرمایه گذاری مالی و فکری فراوان نتوانست رضایت بخش واقع شود و به اهداف ترسیم شده خود یعنی اصلاح ورودی های شهر به ساختاری زیبا و محلی برای تفریح خانواده های قزوینی دست یابد.
در یکی از جلسات اخیر شورای اسلامی شهر، فاطمه اشدری یکی از اعضاء، اجرای این پروژه را جزو طرح هایی دانسته که در نهایت سبب شده تا شهرداری پشیمان شود چراکه نتوانسته به نیازها پاسخ مناسب دهد.
وی در ادامه با اشاره به این مطلب که بنا بود این پروژه به عنوان فضایی مناسب برای استفاده خانواده ها طراحی شود، تصریح کرد: متاسفانه اتفاقی که انتظارش را داشتیم نیفتاد و خطری که به دلیل تردد پر سرعت خودروها در اطراف این میدان، جان عابران را تهدید می کند مانع از آن شده تا این مکان تفریگاه یا استراحتگاه مناسبی برای خانواده ها باشد، علاوه بر این المان میدان نیز راضی کننده نبوده و هیچ سنخیتی با شاخص های قزوین نداشته و نتوانسته رضایت مردم را هم جلب کند.
افزایش انتقادات به ساختار المان میدان مادر
این در حالی است که این انتقاد ها بر میدان مینودر فراگیرتر بوده و در سطح عموم مردم، کارشناسان معماری، قشر دانشجو و مسئولان شهری نیز به چشم می خورد.
یکی از شهروندان قزوینی در گفتگو با خبرنگار مهر، هویت را رکن مهجور این المان دانسته و بیان می کند: این میدان هیچ سنخیتی با قزوین نداشته و هر جای دیگری چه در ایران و چه در کشور دیگری می توانست بنا شود.
رسول سعیدی در ادامه با اشاره به این که قزوین پایتخت خوشنویسی ایران است، می افزاید: انتظار می رفت این طرح حداقل بازتابی از هنرهای قزوینی باشد نه این که نمایی سرد و بی روح که هیچ مفهومی را به بیننده القا نمی کند، اگر چه هم اکنون وضعیت میدان خیلی بهتر از قبل است اما نباید با عملکرد شتابزده و غیر منطقی و صرف این میزان اعتیار چنین بنایی ساخته می شد.
این بنا برازنده عنوان "دروازه بهشت" نیست
محمد مهدی نعیمیان یکی از جوان قزوینی نیز در این باره اظهار می کند: ورودی شهر باید شبیه دروازه باشد و میهمانان را به شهر دعوت کند در حالی که این المان مشابه المانی در مرکز شهر است و ویژگی بارزی ندارد، حتی در برخی موارد نیز مورد تمسخر نسل جوان و استعارات نامناسب آن ها قرار می گیرد که به هیچ عنوان برازنده نام "مینودر یعنی دروازه بهشت" نیست.
وی با اشاره به اینکه این میزان هزینه می بایست ساختار بهتری را برای شهر پدید می آورد، اضافه می کند: علاوه بر این در اطراف میدان تابلوهای مناسب و کافی برای هدایت و راهنمایی مسافران وجود ندارد و بسیاری از مسافران در هنگام ورود به شهر سردرگم می شوند.
مردم با بنا ارتباط برقرار نمی کنند
یکی از از اساتید معماری سنتی قزوین و مرمت کار ابنیه تاریخی قزوین نیز در این خصوص با اشاره به این که المان میدان مادر می بایست الهام گرفته از هویت تاریخی و اصیل میراث فرهنگی قزوین باشد اظهار می کند: اگر چه برای ساخت این پروژه زحمات زیادی توسط کارشناسان معماری کشیده شده اما ساختار خاص آن و وضعیت فیزیکی آن موجب شده تا من به عنوان یک معمار نتوانم آن را درک کنم و این که مردم عادی هم نمی توانند با آن ارتباط برقرار کنند به همین علت است.
محمد یزبری با بیان این که المان میدان مینودر می توانست بازسازی یکی از ابنیه قدیمی، تخریب شده یا دروازه های شهر باشد، تصریح می کند: برای ساخت این بنا زحمت و هزینه زیادی شده اما سازه ارتباطی با قزوین ندارد در حالی که قزوین شهر دروازه ها، کاروان سراها و آب انبارهاست و این المان باید در یک سازه ماهیت تاریخی و میراثی شهر را منعکس می کرد تا مسافران در بدو ورود بتوانند تصویر مناسبی از حقیقت شهر داشته باشد.
حسین غیاثوند، دیگر عضو شورای شهر قزوین نیز با بیان این مطلب که المان میدان مینودر در دوره سوم شورا طراحی و اجرا شده، می گوید: در حال حاضر شاکله اصلی بنا تکمیل شده و حدود 10 درصد از آن شامل نورپردازی، آب نماها و ایجاد گالری باقی مانده که به شرط تحقق بودجه انجام خواهد شد.
وی در خصوص نقدهای وارده بر این سازه نیز به تفاوت سلیقه ها اشاره کرده و بیان می کند: این طرح در یک مسابقه و با حضور طراحان و معماران دیگر برگزیده شد اما نتوانست رضایت عامه را جلب کند. در واقع گرچه طرح از نظر برخی کارشناسان طرح خوبی بود اما از نظر شهروندانی که کارشناس نیستند اما قدرت تشخیص دارند، نتوانست با مخاطب در زمان حاضر ارتباط برقرار کند و ممکن است مخاطبان آینده نسبت به طرح رضایت بیشتری داشته باشند.
غیاثوند در خصوص ایرادات وارده بر این المان به اشکال مثلثی شکل بام آن اشاره کرده و می افزاید: حتی عده ای معتقدند این اشکال نمادهای فراماسونری را نشان می دهد و از سوی دیگر دسترسی به بام بنا وجود ندارد، بام بنا می توانست به عنوان فضایی برای مشاهده چشم انداز شهر مورد استفاده قرار گیرد اما به دلیل عدم دسترسی این فرصت برای رونق گردشگری نیز از بین رفت.
رئیس کمیسیون شهرسازی همچنین در خصوص رایزنی ها برای ایجاد تغییرات در فیزیک بنا خبرداده و اضافه می کند: بناست تا با خطوط و نقوش در نمای سازه تغییراتی ایجاد شود که با تکمیل بخش نور و آب نماها فضا بهتر از قبل شود.
وی خاطر نشان کرد: نباید فراموش کرد که آثار تاریخی بزرگ دنیا نظیر برج ایفل نیز در آغاز با منتقدان سرسختی مواجه بوده اند که بعدها و با گذشت زمان توانسته در بین مردم کشور فرانسه و حتی جهان جای خود را باز کند و محبوب شود، این اتفاق می تواند برای میدان مینودر هم رخ دهد و در آینده حجم انتقادات نسبت به آن کاهش یابد.
توجه به انتقادات، لحاظ کردن نظرعمومی و مشارکت مردمی به عنوان شاخص مردم سالاری، حذف فرهنگ های تقلیدی و توجه به عناصر بومی و هویتی از جمله موضوعات مهمی است که در ساخت پروژه میدان مینودر مهجور به نظر می رسد، اما این اتفاق باید به عنوان تجربه ارزشمندی برای مجموعه مدیریت شهری مورد استفاده قرار گیرد تا هرگونه اقدامی در شهر با توجه به نظرات عمومی به عنوان اصلی ترین وارثان شهر صورت پذیرد و دیگر شاهد تکرار پروژه هایی نباشیم که کانون انتقادات و اعتراضات بوده و تاثیری به حال مشکل نداشته باشد.
گزارش: شیما شاهین فر