به گزارش خبرگزاری مهر، احمد نادعلیان هنرمند محیطی که به تازگی سفری به سرزمین سیاهان (آفریقا) داشته است در گزارشی به بیان تجربیات و آثاری که در این سفر خلق کرده، پرداخته است.
نادعلیان نوشته است: در طی بیش از 2 هفته سفر به شرق آفریقا (تانزانیا، جمهوری نیمه خودمختار زنگبار و کنیا) کارهای هنری متعددی انجام دادم. در کشور کنیا از حیوانات بسیاری طراحی کردم و حالا آنها را بر روی مهرهای استوانه ای اجرا می کنم. کارهای من در زنگبار نیز شامل اجرایی به نام «تجربه سیاهی در سرزمین سیاهان»، نقاشی بر روی ماسک های آفریقایی، برگزاری کارگاه نقاشی، کارهای مشترک با هنرمندان زنگباری و چیدمان های محیطی در طبیعت بودند.
وی با اشاره به هنر اجرای «تجربه سیاهی در سرزمین سیاهان» چنین توضیح داده است: هنر اجرای «تجربه سیاهی در سرزمین سیاهان» با همکاری و همراهی هنرمندانی از تانزانیا، کنیا و اوگاندا در «مرکز فرهنگی زنگبار» اجرا شد. از آنها خواستم که چهره دستها و پاهام را کاملا سیاه کنند. با این چهره و اندام سیاه در کوچه های زنگبار راه رفتیم و آنها از من عکاسی کردند. هدف از این اجرا پرسشی تاریخی بود. این اجرا در محله ای اجرا شد که زمانی بازاری برای فروش برده های سیاه بوده است. تا یک قرن قبل زنگبار یک مرکز عمده برای نگهداری و فروش برده ها بوده است. هنوز قسمت هایی از دخمه ها و سیاه چاله های که برده ها در آنها نگهداری می شدند وجود دارند.
نادعلیان در ادامه نوشته است: به دلیل پیشینه تبعیض نژادی و بهره کشی از سیاهان آنها در گذشته معمولاً جزو طبقات اجتماعی پائین جامعه محسوب می شدند. اما حالا ما در جهانی زندگی می کنیم که مسئله جنسیت اهمیت پیدا کرده است. در عرصه سیاست بین الملل حضور سیاهان در موقعیت های سیاسی مهم این موضوع را مطرح کرده است که گویا غرب تاریخ گذشته و رویکردش را به سیاهان بازنگری می کند. احقاق حقوق زنان و سیاهان در کنار مسائل اجتماعی و زیست محیطی موضوع غالب در هنر معاصر است.نا گفته نماند که ما از سویی جوامع چند فرهنگی داریم که شرق و غرب، یا سیاه و سفید دیگر معنی ندارد. همه چیز مابین است. اما در همان جوامع خشونت علیه سیاهان می تواند بحث برانگیز باشد.
احمد نادعلیان با اشاره به فعالیت های هنری که در تانزانیا انجام داده است نوشته است: در تانزانیا بر روی ماسک های افریقایی نقاشی کردم و در تجربه دیگری که ریشه در کارهای جزیره هرمز داشت چهره های سیاه پوست را طراحی کردم و از زنان زنگباری خواستم نقشه هایی که در حنا به کار می رفته است را با رنگ به پس زمینه طراحی های من اضافه کنند. این کارگاه در نگارخانه «هنر شری حنا» برگزار شد و با خانم شریفه جوما محمد نقاشی های مشترک انجام دادیم. این تجربه در روند برنامه های توسعه هنر در جزیره هرمز تاثیر خواهد داشت.
این هنرمند محیطی در خاتمه آورده است: تبادل تجربه های هنری سواحل جنوب در جزیره هرمز و سواحیلی های زنگبار موضوعی است که با هنرمندان زنگبار گفتگو شده است و پیگیری خواهد شد. در کنار وصلت های نژادی چنین تعاملات فرهنگی فواصل ما را کم می کند و شاید بتوان با آنها همرنگ شد و زیست.