دکتر فرهنگ قصریانی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: زیستگاه کرخه و دز مهمترین زیستگاه گونه در معرض انقراض گوزن زرد ایرانی است که عوامل متعددی در تخریب و نابودی آن نقش داشته است.
وی توسعه ناپایدار افزایش بی رویه جمعیت و چرای بیش از حد دام را از مهمترین عوامل تخریب این زیستگاه که از حدود 15 سال پیش از نظر حفاظتی به پارک ملی ارتقا یافت عنوان کرد.
مدیر کل دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست طغیان مگس میاز در سال 92 را آخرین عامل تخریب کامل مهمترین زیستگاه طبیعی گوزن زرد دانست و افزود: البته این زیستگاه به دلیل داشتن عرض کم و طول زیاد و در نتیجه داشتن لایه سپر حفاظتی یا بافرزون خیلی باریک به شدت تحت تعارضات توسعه ای قرار گرفته است.
به گفته وی بخش زیادی از جنگلهای این منطقه در اثر عوامل انسانی و همچنین تغییرات اقلیمی که تمام زاگرس را در برگرفته از بین رفته و همچنین بارندگیهای خارج از فصل در این منطقه موجب عدم دسترسی گونه گوزن زرد به منابع آب شده که در نتیجه طغیان مگس میاز اثر بیشتری بر این گونه در این منطقه سال گذشته به جای گذاشت.
قصریانی همچنین وجود روستاهای فراوان و پراکنده در اطراف این زیستگاه که اغلب آنها دامدار و کشاورز هستند را یکی دیگر از عوامل تهدید زیستگاه کرخه و دز عنوان کرد و افزود: همچنین بهره برداری معدن کاران از شن و ماسه های در بستر رودخانه های موجود در این زیستگاه عدم تعادل بین میزان تولید و چرای دام جنگل تراشی برای توسعه کشاورزی پمپاژ آب از رودخانه ها برای اراضی کشاورزی و در نتیجه کاهش دبی رودخانه ها از دیگر عوامل نابودی مهمترین زیستگاه گوزن زرد ایرانی است.
وی با بیان اینکه حتی در صورتی که جمعیت این گونه در این زیستگاه در آینده احیا شود به دلیل احداث جاده های فراوان در آن هیچ مسیر امنی برای عبور و مرور گوزن زرد وجود ندارد گفت: این گونه توسعه های بدون مطالعه در این منطقه موجب شده که توپوگرافی مسیر رودخانه ها دائما تغییر کند و این زیستگاه را در معرض سیلابهای متعدد گاها قرار دهد.
قصریانی توسعه اراضی کشاورزی به منظور کشت نیشکر توسط شرکت هفت تپه جهاد کشاورزی را یکی دیگر از عوامل تخریب زیستگاه کرخه و دز دانست و افزود: عدم مشارکت مردم برای حفاظت از این زیستگاه را می توان مهمترین عامل تخریب آن قلمداد کرد.
وی افزود: درحال حاضر مطالعات توجیهی برای مدیریت علمی این منطقه آغاز شده اما هنوز وارد فاز تفضیلی و یا اجرای آن نشده ایم.
به گفته قصریانی در مطالعات اولیه زون های حساس بافرزون ها و سپرهای حفاظتی وضعیت دام، آب، جمعیت و پوشش گیاهی منطقه شناسایی و برای آنها برنامه ای تفضیلی طراحی می شود.
مدیرکل دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان محیط زیست با اعلام اینکه هرچه سریعتر بایستی وارد فاز اجرایی این طرح شویم اظهار داشت: پیش بینی می کنیم تا پایان امسال با مشارکت مردمی و بومیان منطقه به شکلی که نوع معیشت آنها تغییر داده شود و برای کاهش دام و زمین های کشاورزی جایگزین های تامین شود فاز اجرایی این طرح آغاز شود.
وی تاکید کرد: برای این طرح اعتباری معادل حدود 300 میلیون تومان از اعتبارات سال 93 در نظر گرفته شده که امیدواریم تا پایان امسال اختصاص داده شود.
وی با بیان اینکه سازمان محیط زیست به تنهایی از عهده احیای این زیستگاه بر نمی آید یادآور شد: در این طرح وزارت نیرو وزارت راه و شهرسازی جهاد کشاورزی سازمان جنگل ها استاندار وزارت صنایع و معادل بایستی با سازمان محیط زیست همکاری کنند.