حسین فتاحی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر به اینکه ترجمه جذابتر از تالیف است اشاره و بیان کرد: واقعیت این است که مترجمان، بهترین داستانها را برای ترجمه انتخاب میکنند. داستانهایی که برای کودک و نوجوان ایرانی، تازگی دارند و برایش جذابترند. ناشران هم تمایل بیشتری به انتشار ترجمه از خود نشان میدهند چون هم مخاطب بیشتری دارد و هم هزینه کمتری. ناشر مجبور نیست هزینهای را به خاطر کتابآرایی و تصویرگر پرداخت کند؛ همان حق ترجمه بسنده میکند و همه این عوامل موجب میشود تا ترجمه، گوی سبقت را برباید.
نویسنده مجموعه داستان«پیامبران» معتقد است: علاوه براینکه مترجمان، بهترینها را انتخاب میکنند و ناشران هم ترجمه را به تالیف ترجیح میدهند خود نویسندگان ما هم گاه، آنگونه که باید و شاید با خواننده خود ارتباط برقرار نمیکنند. نویسندهای که دغدغه کودک و نوجوان امروز را درک نمیکند و دنیای او را نمیشناسد و افتخار میکند به اینکه ایمیل ندارد وکار با اینترنت را به خوبی نمیشناسد، چگونه میتواند نویسنده مورد علاقه بچهای باشد که از سه سالگی، کار با تبلت را بلد است.
به گفته فتاحی، بهتر است ضوابط و قواعدی برای ترجمه وجود داشته باشد. زمانی یکی از راهکارهای ارشاد این بود که هر ناشر در ازای چند عنوان تالیف میتواند یک ترجمه هم داشته باشد. اما حالا هیچ ضابطهای وجود ندارد. از سوی دیگر هر کتابی ترجمه و منتشر میشود و نظارت کیفی چندانی بر انتشار داستانهای کودک و نوجوان وجود ندارد.
این نویسنده کودک و نوجوان به ضرورت رعایت قانون کپیرایت اشاره و بیان کرد: اگر ما قانون کپیرایت را به رسمیت بشناسیم هم به خود و همصنفان خود احترام گذاشتهایم هم راه را بر کتابسازی برخی ناشران بستهایم.
فتاحی معتقد است بعضی داستانهای ما قابلیت ترجمه شدن دارند. اما هیچ سازوکار حمایتی وجود ندارد که داستانهای خوب را شناسایی و به زبانهای دیگر برگرداند. در سالهای اخیر کانون پرورش فکری و بعضی ناشران خصوصی به ترجمه معکوس پرداختهاند اما کافی نبوده و نیست و وزارت ارشاد باید سازوکاری در نظر بگیرد تا داستانهای خوب به زبانهای دیگر ترجمه شوند.
او در ادامه بیان کرد: تنها ترجمه کتاب به زبانهای دیگر کفایت نمیکند ما باید بازاریابی کنیم و بازار مقصد را به خوبی بشناسیم و بدانیم هر کتاب باید به چه زبانی ترجمه شود و کجا مخاطب بیشتری دارد. اما تا رسیدن به این نقطه فاصله بسیار است.