به گزارش خبرنگار مهر، احمد الستی ظهر دوشنبه در در دومین روز از پنجاهمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان در کارگاه فیلم با موضوع سینمای تجربه‌گرا در میان فیلمسازان و فیلمنامه نویسان جوان افزود: سینمای تجربه گرا دنیای متفاوتی است که در ارتباط با دنیای ذهنی است و معیارهای آن با معیارهای دنیای سینمای تجاری قابل قیاس نیست.
وی با بیان اینکه سینمای تجربه گرا با سینمای تجاری و قصه‌گو متفاوت است، افزود: در حوزه سينماي تجربه گرا آثار و نمونه‌هاي موفق بسيار كمي توسط فيلمسازان ايراني توليد شده است و اين وضعيت بيشتر به دليل ضعف آكادميك و آموزشي و نيز بي‌اهميت جلوه دادن اين نوع سينما توسط اساتيد و سينماگرا گذشته است.
الستی با تشريح وضعيت سينماي تجربه گرا در تاريخ سينماي ايران، نقش آن را بسيار ضعيف دانست و افزود: با وجود تاريخچه طولاني فيلم كوتاه در ايران و حجم بالاي فيلم‌هاي داستاني، در حوزه سينماي تجربه گرا آثار و نمونه‌هاي موفق بسيار كمي توسط فيلمسازان ايراني توليد شده است.
وي اين وضعيت را بيشتر به دليل ضعف آكادميك و آموزشي و نيز بي‌اهميت جلوه دادن اين نوع سينما توسط اساتيد و سينماگرا گذشته دانست.
الستی در ادامه به نمایش فیلم های تجربی کوتاه از فیلمسازان برتر این حوزه در سال های متفاوت پرداخت و بیان کرد: قصه هدف سینما تجربی نیست، موضوع های سینمایی تجربه گرا، موضوع ها غیرمتعارف است و به دنبال مسائل دیگر است.
وی در ادامه با بیان اینکه اصولا فیلم هایی که توسط افراد غیر فیلمساز ساخته می‌شود در حیطه سینمای تجربه‌گرا است، اظهار کرد: در میان سینماگران تجربی نقاشان و عکاسان بسیاری دیده می شود.
الستی ادامه داد: سینمای تجربه‌گرا دنبال کشف جهان ذهنی است، در این سینما تصاویر غیرمتعارف است وهدف غایی آن آفرینش تصویری بدیع و متفاوت بر پرده سینما است و ممکن است در این راه از ابزار متفاوت نیز استفاده شود.
وی با اشاره به اینکه وجود فیلم های موفق در گذشته انتظارات از فیلمسازان را بالا برده است، اضافه کرد: در این نوع سینما به وسیله ابزار و نوع تصویر باید چیزی را به دنیای قبلی سینما اضافه کرد و خارج شدن از محدودیت ها و چارچوب های غالب در سینما رکن اصلی آن است.
وی ادامه داد: سینمای تجربه گرا تمایل به عالم انتزاع دارد و گاهی به موضوعات موهومات و عالم ذهنی نزدیک می شود و لازم نیست شبیه طبیعت و واقعیت باشد، در واقع هدف سینمای تجربی ورود به دنیای ذهنیات و تجسم دادن آن به وسیله دخالت و ساختن آن است.
الستی با اشاره به اینکه اصالت این فرم سینما در بداعت آن است افزود: باید به این نکته توجه کرد که اگر سینمای تجربی بخواهد با فرمول ها و دانسته های قبلی نقد شود، نتیجه ای نخواهد داشت و مهم این است که بدانیم اگر تجربه ما در جای دیگری دیده شده باشد کپی است و دیگر نو نیست.
دكتر الستي در ادامه با ابراز اميدواري از تداوم برگزاري اين گونه كارگاه‌هاي آموزشي در استان‌هاي مختلف طي يك پروسه آموزشيِ برنامه ريزي شده از گسترش تعاريف آكادميك در چند سال آينده خبر داد. وي اين روند را راهكاري براي پررنگ‌تر شدن حضور آموزش آكادميك تعاريف سينماي تجربه گرا در مراكز آموزشي و علاقه‌مند كردن فيلمسازان به اين گونه سينما دانست.
وي در ادامه اين كارگاه تخصصي با ارائه ترجمه مناسب‌تري از واژه اكسپريمنتال (experimental) با عنوان سينماي تجربه گرا به جاي سينماي تجربي تاريخچه كوتاهي از دلايل آغاز اين حركت در سينما، اهداف آن، اولين هنرمنداني كه به توليد اين دست فيلم‌ها اقدام كردند و ويژگي‌هاي فيلم تجربه گرا پرداخت.
وی در اداکه با تاکید بر تفاوت سینمای تجربی با ویدئو آرت گفت: متاسفانه در کشور ما بسیاری می خواهند فیلم تجربی را بعنوان ویدئو آرت عرضه کنند در حالیکه این دو با یکدیگر تفاوت های اساسی دارند، ویدئو آرت بر تکنولوژی و استفاده از آن تکیه دارد ولی دنیایا تجربی دنیای بدیع و متفاوتی است.
الستي در ادامه مباحث آموزشي با به نمايش گذاشتن فيلم‌هاي تجربه گرا از سال‌هاي اوليه شكل گيري آن و آثار جديد‌تر روند شكل گيري، تغييرات، گونه‌هاي مختلف اين نوع فيلم‌ها را مورد بررسي قرار داد.
از جمله فيلم‌هايي كه در اين كارگاه به نمايش درآمدند مي‌توان به فيلم كوتاه «ريتم 21» هانس ريشتر به سال 1921،«H2O» رالف فيشر، «جعبه رنگ و فري راديكالز» لن لاي به سال 1935، «نور حشره» استن بركچ و «كابوس‌هاي عصرگاهي» مايا درن اشاره كرد.
اين كارگاه در ادامه با بررسي عناصر جزئي تر سينماي تجربه گرا چون نقش تصوير، مخاطب فيلم تجربه گرا، تفاوت‌هاي آن با سينماي تجاري و داستان گو، كاركرد ابزار و شكل ساخت اين نوع فيلم‌ها ادامه يافت و با پرسش و پاسخ‌هاي حاضرين در مورد جوانب مختلف مباحث ارائه شده به كار خود خاتمه داد.